بيشترين نياز كشور به مسكن در برنامه پنجم توسعه خواهد بود

به گزارش خبرگزاري مهر، تحولات جمعيتي به ويژه تغييرات مربوط به تعداد جمعيت، خانوارهاي تازه تشكيل شده، ازدواجهاي  ثبت شده ، تركيب سني جمعيت ، نسبت شهرنشيني و مهاجرت از عوامل تاثيرگذار بر بخش مسكن به ويژه عامل تقاضاي مسكن محسوب مي شود.
با وجود كاهش متوسط نرخ رشد سالانه جمعيت طي دهه هاي 1365 تا 1375 و متعاقب آن طي سالهاي 1375 تا 1381 پيش بيني مي شود جمعيت كشوردر سال 1390 به رقمي حدود  8/76  ميليون نفربرسد .
بررسي تركيب سني جمعيت  كشور نشان مي دهد  كه در فاصله  سالهاي 1355تا 1365  جمعيت  20 تا 29 سال كشور به  دليل عدم  اعمال  سياستهاي كنترل جمعيتي ازافزايش بي سابقه اي  برخوردار بوده است .
درحال حاضر اين جمعيت پس ازگذراندن مراحل آموزش ابتدايي ومتوسطه درمقطع آموزش عالي و ورود به بازار كار در سال 1390 به بالاترين ميزان خود يعني 3/17 ميليون نفرمي رسند كه در شرايط ازدواج  و ورود به بازار مسكن قرار مي گيرند.
آمارها نشان مي دهد از مجموع 3/17 ميليون نفر در گروه سني20 تا 29 سال، حدود 8/11ميليون نفر در مناطق  شهري  و 5/5  ميليون نفردر مناطق روستايي زندگي خواهند كرد .
 اين در حالي است كه به دليل كاهش نرخ سالانه جمعيت طي دهه هاي 1365 تا 1375 و متعاقب آن 1375تا1381 ، پيش بيني مي شود از سال 1390 به بعد  فراواني گروه  سني 25 تا 29 سال كاهش يافته و از شدت متقاضيان مسكن كاسته شود
براساس اين برآوردها  در سالهاي پاياني اين  دهه و حتي سالهاي  اوليه دهه آينده  تقاضا براي مسكن  به حداكثر خود مي رسد .
براساس بررسي تطبيقي ازدواجهاي موجود و تعداد خانوارهاي تشكيل شده طي دهه 1365 تا 1375وهمچنين طي سالهاي 1375 تا 1381 نسبت خانوارهاي جديد به ازدواجها كاهش يافته ودر دوره اخير به حدود 75  درصد رسيده است به عبارت ديگر درحال حاضر حدود 75 درصد  ازدواجها به تشكيل خانوار جديد منجر مي شود. 
با بررسي تعداد خانوارهاي موجود و با توجه به شرايط فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي كشور تا سال 1385، ميزان تراكم 1/1 خانوار در واحد مسكوني و رسيدن به تراكم يك درصد تا سال 1400هدف مطلوبي شناخته شده است. 
همچنين با توجه به روند روبه رشد با دوام سازي و تسريع در ساخت ساختمانها از طريق اعمال سياستهاي اجرايي پيش بيني شده  است نرخ تخريب ، استهلاك و تجديد بنا از74/2 درصد در سالهاي 65 تا 75 به يك درصد تا سال 1400كاهش يابد.
 به اين ترتيب كه اندازه آن براي مناطق شهري از51/1 به 7 و براي مناطق روستايي از61/3  به 5/2 درصد كاهش يابد .
همچنين پيش بيني مي شود متوسط عمر ساختمانهاي مسكوني در سال 1400 به حدود 100 سال خواهد رسيد.
مطالعات كارشناسي شده  همچنين نشان مي دهد سالانه  به ساخت بيش از يك ميليون واحد مسكوني در كشور طي سالهاي 1389تا 1392  نياز است كه بالاترين ميزان آن مربوط به سال 1390 با 1088 هزار واحد مسكوني است .
از آنجا كه مبناي محاسبه توليد مسكن، كاهش تراكم خانوار در واحد مسكوني بوده است لذا  نياز ناشي از پاسخگويي به مسكن انباشت شده كه از سال 1381 آغاز شده به طور مستمر ادامه خواهد يافت و در سال 1400 به صفر خواهد رسيد .
پيش بيني مي شود بيشترين ميزان مسكن  مورد نياز كه پنج ميليون و يكصد و شصت و يك هزار واحد است  مربوط به برنامه پنجم  توسعه خواهد بود و از بر نامه ششم  به بعد مسكن مورد نياز كاهش يابد.