فرار از منوكسيد كربن به بهاي استنشاق نيكوتين ! / گزارش مهر به بهانه تصويب طرح جامع كنترل و مبارزه ملي با دخانيات

به گزارش خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر ، با ديدن چنين صحنه اي ، زمزمه هاي دروني را آغاز كرده و با خودم كلنجار رفتم كه به راننده بگويم سيگارش را خاموش كند يا نه ، مي ترسيدم آدم غير منطقي از آب درآيد و نه تنها سيگار را خاموش نكند، بلكه دوباره مجبور به دوندگي براي سوارشدن شوم، بالاخره نفس را در سينه حبس كردم و با صداي لرزان و آرام گفتم ، آقاي راننده خواهشمندم سيگاررا خاموش كنيد.

همانطور كه حدس مي زدم صداي جيغ ترمز درآمد و راننده سيگار به لب برگشت و گفت: اگر مشكل داري بفرما با يك تاكسي ديگه برو.

نگاهي به ساعتم كردم و گفتم: نه خير ببخشيد ، مشكلي نيست به راهتان ادامه دهيد ، سر خيابان... پياده مي شوم.

پس از پياده شدن با دلهره و نگراني از تاخيري كه خوردم به سرعت پياده رو شلوغ خيابان منتهي به محل كارم را طي مي كردم كه از لابه لاي جمعيت ابرهاي پراكنده و سرگردان دود سيگار بر بالاي سرم حركت مي كرد.

با دستمال جلوي بيني ام را گرفتم اما انگار به كل فضا عطر تنباكوي سوخته زده بودند. آقايان سيگاري را يكي پس از ديگري با حركات مارپيچي رد مي كردم ديگري كه از روبه رو مي آمد با تمام قدرت دود داخل ريه هايش را به صورتم مي زد. بالاخره براي فرار از نيكوتين به داخل خط ويژه اتوبوس رفتم و دوباره داستان از نو شروع شد...

با عبور يكي از اتوبوس هاي دو كابينه گازوئيل سوز از كنارم ، ناگهان خودم را در ميان ابر سياه رنگي كه كل فضاي اطرافم را پوشانده بود ، ديدم...

شايد براي بسياري از ساكنان كلانشهر تهران به ويژه عابران پياده ، اين حوادث در روز چندين بار تكرار شود و ندانند براي فرار از ماده نيكوتين و 4 هزار سم موجود در دود سيگار كه بنابر تحقيقات پزشكي ، قدرت كشندگي آن بسيار بالاتر از انواع ديگر آلاينده ها و مواد سمي است چه بايد كرد؟

يكي از محورهاي آموزش مهارت هاي زندگي، داشتن قدرت نه گفتن است يعني انسان بتواند به درخواست ها و رفتارهاي خطر آميز و منفي ديگران جواب منفي دهد. چيزي كه بسياري از ما ايراني ها توان آن را نداشته و در نتيجه با تعارف هاي زيادي به خود آسيب وارد مي كنيم.

يكي از كاربردهاي بسيار مفيد اين نوع از آموزشها در زمينه دعوت به كشيدن سيگار يا برخورد با افرادي است كه در اماكن عمومي اقدام به استعمال اين ماده خطرناك مي كنند.

بر اساس تحقيقات موجود ، مضرات استنشاق نيكوتين براي افراد غير سيگاري يا حاضر در يك محيط بسته ، بسيار خطرناك تر از عوارض سيگار براي افراد سيگاري است. شايد دانستن اين مسئله و آگاهي از مضرات آن ، كمك موثري براي فرهنگ سازي در زمينه جلوگيري از مصرف دخانيات ، حداقل در اماكن عمومي باشد.

هرچند بر اساس قانون، كشيدن سيگار در اماكن عمومي ممنوع است اما متاسفانه هر روز شاهديم كه افراد زيادي در اماكني مانند اتوبوس ، تاكسي ، ادارات و سازمانها و... مشغول سيگاركشيدن هستند و نه تنها خودشان بلكه افراد در معرض دود سيگار را نيز در معرض خطر قرار مي دهند.

بر اساس تحقيقات دانشمندان ، قرار گرفتن در معرض دود سيگار ديگران ، موجب افزايش تحمل گلوكزخون و ابتلا به ديابت مي شود. زيرا دود حاصل از سيگار براي بدن افراد غير مصرف كننده نيز مانند سم عمل كرده و فقط دماي آن متفاوت است. البته ممكن است حتي در شرايطي اين دماي كمتر موجب غلظت بيشتر و خطر مضاعف نيز شود.

در اين حالت فرد استشمام كننده دود سيگار ، فقط سيگار را روشن نمي كند اما اكثر خطرات ناشي از مصرف اين ماده بر پوست ، دستگاه تنفسي و سيستم داخلي وي تاثير مي گذارد.به همين دليل توصيه مي شود ، چنانچه در مكاني بوديد كه فردي در حال كشيدن سيگار است ، جاي خود را تغيير دهيد تا ميزان آسيب را به حداقل برسانيد.

عضو كميته كشوري آسم و آلرژي در گفتگو با خبرنگار مهر در اين باره مي گويد: بر اساس آمارهاي موجود 30 تا 50 درصد مردان سيگاري هستند و اغلب اين افراد متاهل بوده و فرزندانشان به طور دائم در معرض دود مواد دخاني قرار دارند.

دكتر محمد قره گزلو ادامه مي دهد: مصرف سيگار در ايران طي سالهاي اخير افزايش يافته و كودكان نيز بيشتر در معرض دود سيگار قرار گرفته اند.

وي خاطر نشان مي كند: وجود دود سيگار در زندگي كودكان، بسيار مخرب است ، چون بچه ها بيشترين ساعات زندگي خود را در محيط بسته و كنار خانواده مي گذرانند.

قره گزلو تاكيد مي كند: افرادي كه در معرض دود سيگار قرار دارند به عنوان سيگاري دوم در مقايسه با فرد سيگاري در معرض صدمات و آسيبهاي بيشتري قرار دارند.

به گزارش مهر ، طبق تحقيقات موجود ، مصرف سيگار سالانه 4 ميليارد تومان هزينه بر كشور تحميل مي‌كند. تحقيقات سازمان بهداشت جهاني نيز نشان مي دهد كه هزينه درمان مصرف سيگار ، روزانه 2 تا 3 برابر هزينه مصرف آن است.

در سال 2004 ميلادي ايران در زمينه واردات توتون رتبه پانزدهم را داشت و حدود 335 ميليون دلار براي توتون در كشور هزينه شده است كه مي ‌توانستيم اين ميزان را در بخشهاي ديگر هزينه كنيم.

سالانه 3 ميليون نفر در جهان به علت مصرف سيگار جان خود را از دست مي دهند كه پيش بيني شده اين تعداد تا چند سال آينده به 10 ميليون نفر خواهد رسيد.

در هر نخ سيگار علاوه بر نيكوتين ، 4 هزار نوع ماده سمي وجود دارد و مضرات دود سيگار به حدي است كه با مصرف آن در بيرون از محيط منزل ، فرآورده هاي سمي ناشي از استعمال ، حداقل تا 4 ساعت پس از مصرف از دستگاه تنفسي فرد سيگاري خارج نمي شود.

مواد سمي موجود در سيگاردر خوشبينانه ترين حالت موجب بروزحداقل 9 مورد از سرطانها در افراد سيگاري مي شود كه مهمترين و شايع ترين آن، سرطان ريه است. امروزه  بالابودن ميزان ابتلا به سرطان ريه در هر كشور نشانه استعمال زياد دخانيات در آن كشوراست.

تاكنون شايع ترين سرطان در بين مردان سيگاري، سرطان ريه و دربين زنان ، سرطان سينه بوده است؛ اما با افزايش شيوع استعمال سيگار در جمعيت زنان به ويژه در كشورهاي صنعتي دنيا، امروزه سرطان ريه در زنان سيگاري نيز مانند مردان سيگاري به عنوان اولين و مهمترين سرطان محسوب مي شود.

احتمال بروزسرطان ريوي درتمام سنين وجود دارد اما اين بيماري اغلب از 30 سالگي در افراد سيگاري آغاز مي شود ، در صورتي كه افراد غير سيگاري به ويژه زنان، در سنين بالاتر بين 60 تا 70 سالگي به اين بيماري مبتلا مي شوند.

داروهاي بيماران مبتلا به سرطان ريه بسيار گران است به طوري كه اين دسته از بيماران براي تهيه يك قلم دارو بايد ماهانه 300 هزار تومان پرداخت كنند.

سرطان حفره دهان نظير سرطان زبان در افراد سيگاري بيشتر از افراد غير سيگاري است. همچنين سرطان حنجره نيز از ديگر سرطانهايي است كه به علت مصرف مواد دخاني ، فرد سيگاري به آن مبتلا مي شود.

مصرف سيگار همچنين موجب ابتلاي افراد به سرطان دستگاه گوارش نظير سرطان معده ، روده كوچك ، روده بزرگ و لوزالمعده مي شود زيرا با استعمال سيگار، دود ناشي از آن، تركيباتي از نيتروژن را وارد ريه كرده و از طريق خون به داخل كبد هدايت مي كند.

استعمال دخانيات مي تواند ابتلا به سرطان روده بزرگ و برخي انواع ديگر سرطان را تا 10سال جلو بياندازد. بنابراين بهتر است افراد سيگاري يا سيگار را ترك كنند و يا از سنين جواني تحت معاينات و آزمايشات منظم پزشكي قرار گيرند.

بر اساس نتايج تحقيقات موجود دوعامل در ايجاد سرطان مثانه نقش دارد كه يكي از آنها سيگار است، مواد سمي سيگار بايد از راه ادرار دفع شود ، لذا به مدت زيادي در ادرار جمع شده و وقتي كه غلظت آن 1000 برابر خون شود با تحليل جدار مثانه باعث ايجاد سرطان مي شود.

سرطان قلب و عروق از ديگر سرطانهايي است كه در افراد سيگاري زياد مشاهده مي شود ، همچنين سرطانهاي پوست ، دستگاه تناسلي مردان وزنان و سرطان سينه نيز از ديگر بيماري هايي است كه به واسطه مصرف سيگار در انسان بروز مي كند.

نتايج مطالعات انجام شده نشان مي دهد زنان سيگاري در مقايسه با زنان ديگر، 10 برابر بيشتر به سرطان دهانه رحم مبتلا مي شوند و علت آن هم ورود نيكوتين و ساير تركيبات سرطان زاي ناشي از مصرف سيگار به ترشحات موجود در اين بخش از بدن است.

رشد علم به تدريج ثابت كرده است كه سيگار كشيدن حتي نسل آينده جهان را با چالش جدي مواجه ساخته است. تحقيقات علمي حاكي از آن است كه فرزندان مادراني كه در دوران بارداري از مواد دخاني نظير سيگار مصرف كرده يا در معرض دود سيگار به واسطه سيگاري بودن همسرقرارداشتند ، هنگام تولد 200 تا 250 گرم از نوزادان مادران غير سيگاري وزنشان كمتر است.

احتمال سقط جنين در مادران سيگاري بيشتر است زيرا جدا شدگي جفت در اين مادران بيشتر از ساير مادران خواهد بود، سيگاري بودن مادران باردار يا قرار گرفتن آنان در معرض دود سيگار ، باعث افزايش حاملگي نابجا نظير حاملگي خارج از لوله هاي رحم مي شود. حاملگي نابجا در نهايت موجب سقط جنين خواهد شد كه در اين صورت احتمال پارگي لوله رحم در مادران به ميزان زيادي افزايش يافته و مادر نيز با خطر مرگ روبرو خواهد شد.

احتمال اينكه جنين مادران سيگاري يا در معرض دود سيگار، بيشتر دچار نقص تكاملي ريوي شوند زياد است. به گونه اي كه اين نوزادان در مقايسه با نوزادان مادران غير سيگاري بيشتر دچار مشكلات تنفسي مي شوند.

بر اساس تحقيقات دانشمندان مصرف سيگاربر روي كبد نيز تاثيرات بدي خواهد گذاشت و اين مشكل به طور حتم در افراد مبتلا به بيماري هپاتيت B و C بيشتر است.

سيگار علاوه بر جسم بر روي ذهن و روان انسان نيز اثرات مخربي را بر جا مي گذارد به طور مثال كساني كه مواد دخاني مصرف مي كنند در مقايسه با ساير افراد از بهره هوشي و يا IQ كمتري برخوردارند كه البته ميزان آن به تعداد نخ سيگار مصرفي  بسيتگي دارد، به طوري كه هر چه  بر تعداد نخ سيگارهاي مصرفي افزوده شود بهره هوشي فرد نيز كاهش مي يابد.

استعمال مواد دخاني تاثيري بر روي حجم و اندازه مغز ندارد اما در تكامل مغز كه به توسعه كاركردي و شناختي مغز، بهره هوشي، روابط عاطفي و قدرت استدلال و منطق مربوط مي شود، تاثير منفي مي گذارد. به طوري كه رشد عواطف در سيگاري ها كندتر است و اين افراد از نظر عاطفي وابستگي كمتري به ديگران دارند و همچنين ثابت شده است كه قدرت استدلال در سيگاري ها ضعيف تر از افراد غير سيگاري است.

در محافل علمي از سيگار به عنوان دروازه اعتياد به مواد مخدر نيز ياد كرده اند زيرا تحقيقات نشان داده كه بسياري از افراد معتاد به مواد مخدر قبل از سن 20 سالگي ، سيگار كشيدن را تجربه كرده اند.

اثرات روان افزايي نيكوتين اغلب مربوط به سنين نوجواني است. اعتياد زايي نيكوتين در سنين پايين تر بيشتر است ، زيرا شايع ترين سني كه افراد انگيزه و استقبال بيشتري براي مصرف سيگار دارند بين 10 تا 19 سالگي است و پس از آن يعني سنين 20 تا 25 سالگي احتمال اعتياد به مواد مخدر كمتر مي شود