اگر به ريشه يابي اين معضل بپردازيم به پديده اي به نام خودروي شخصي بر مي خوريم كه در ظاهر اگر نه براي همگان اما براي عده اي داشتن آن يك حق مسلم و انكار ناپذير تصور مي شود بر همين مبنا نيز تلاش هاي وسيعي صورت مي گيردتا مبادا اين عده از دستيابي به حق خود محروم بمانند .
اما به راستي توليد روز افزون خود رو ي سواري به كجا مي انجامد؟آيا لحظهاي به اين مساله انديشيده ايم كه خيابانها و بزرگراه هايي كه به منظور روان شدن ترافيك احداث شده اند ، ديگر گنجايش پذيرش تعداد بيشتري خودروي سواري راندارند . آيا قرار است تمام سطح شهر هايمان را به بزرگراه تبديل كنيم ؟آيا آلودگي هوا و پيامدهاي بيماري زا و كشنده آن كافي نيست و بايد هر لحظه به آن افزوده شود ؟
امروز تقاضاي زيادي براي خريد ودروي سواري در جامعه وجود دارد و مجموعه صنايع مربوط به آن ، بخش قابل توجهي از اشتغال در سطح كشوررا تشكيل ميدهد اما اگر در سالهاي پيش سياست توسعه و تجهيز ناوگان حمل و نقل شهري و بين شهري به صورت جدي در پيش گرفته مي شد و امروز يك سيستم حمل و نقل سريع ، كار آمد ، تميز و راحت در دسترس مردم قرار داشت ،آيا باز هم چنين اشتياقي براي خريد خودروي شخصي وجود داشت ؟
رحمتي كارمند ي كه براي رفت و امد خود از اتوبوس اتفاده مي كند، فرسوده بودن اتوبوسها ، كم بودن تعداد ، شلوغ بود ن آنها بويژه در ساعتهاي اوليه صبح كه اكثر مردم راي رسيدن به محل كارشان عجله دارند را از نقاط ضعف ناوگان حمل و نقل عمومي در سطح شهر دانسته و ميگويد : آن عده از مردم كه خودروي شخصي ندارند ، مجبورند اين وضعيت را تحمل كنند امابيشتر مردم براي اينكه بتوانند از وقت خودنهايت استفاده راببرند و سريعتر كارهاي روزمره را انجام دهند از خودروي شخصي استفاده ميكنند و نتيجه اين مي شود كه در سطح شهر و خيابان ها پر ميشود از خودرو هاي يي كه تك سرنشين هستند و مسيري كوتاه رابا خوروي خود طي ميكنند و باعث به وجود آمدن ترافيك طولاني ميشوند .
مدير روابط عمومي شركت اتوبوس راني تهران در رابطه با موانع پيش روي توسعه و تجهيز ناوگان حمل و نقل عمومي مي گويد :متاسفانه نه تنها آن گونه كه بايد براي تجهيز ناوگان حمل و نقل عمومي گامهاي موثر ي برداشته نشده بلكه به بهانه هاي گوناگون از جمله كاهش ميزان سوخت و آلايندگي كمتر ، پي در پي مجوز احداث كارخانه هاي مونتاژ خودرو و يا ورود خودرو هاي خارجي مدل بالا صادر ميشود كه گذشته از تبعات اجتماعي و فرهنگي اين مساله دارد ، مرتبا بر تعداد خودرو هاي در حال حركت در سطح شهرها افزوده شده و خودرو هاي نو و كهنه در كنار يكديگر به مصرف سوخت و آلوده سازي هوا ، تخريب محيط زيست وسلامت جامعه مشغول شده اند و همچنان اين روند ادامه دارد .
جيرودي ضمن بيان اين مطلب كه ناوگان حمل و نقل عمومي در ون شهري در همه جاي دنيا از اهميت و جايگاه ويژهاي برخوردار است مي افزايد: در حال حاضر بالغ بر 3 ميليون و 850 هزارو 512 نفر در روز توسط اتوبوس هاي اين شركت جابه جا ميشوند كه با توجه به اينكه اين رقم كم هم نيست ،نياز به تجهيز و سامان دهي ناوگان حمل و نقل عمومي كاملا احساس مي شود .
وي با اشاره به اين مساله كه سامان دهي ناوگان اتوبو س راني و اضافه شدن اتوبوس هاي نو با كار آيي بالا درسطح شهر براي جا به جايي مسافران مي تواند تاحد زيادي از نياز مردم به استفاده از خودروي شخصي را كم كند ، مي گويد: در آينده برنامه هايي براي تجهيز سيستم اتوبوس راني به اتوبوس هاي نو داريم كه اگر بودجه كافي در اختيار مان قراربگيرد ، زودتر به نتيجه خواهيم رسيد .
برخي صاحبنظران معتقدند منافع ملي و مصلحت عمومي در محدوديت توليد و ورود خودرو سواري و تجهيز صنايع توليدي وسايل نقليه عمومي نهفته است كه بايد سياست ها را به ان سمت سوق دهيم . اگر چه تا رسيدن به نقطه مطلوب سالهاي زيادي بايد انتظار كشيد ، اما بايد با تمام توان دراين راه گام برداشت تا آيندگان ازحاصل آن بهره مند شوند ،هر چند براي رفع مشكل ترافيك در شهر هاي بزرگ احداث خيابانها و بزرگراه ها و نيزآموزش فرهنگ شهرنشيني و رعايت قوانين راهنمايي و رانندگي از سوي شهروندان امري ضروري است .
نظر شما