ما نام و نشان "بچه‌هاي بهشت" را گم كرده‌ايم!

به گزارش خبرگزاري "مهر"، چقدر اشتباه فكر مي كنيم كه بهشت يك دنيا آنطرفتر است؛ تكه‌هايي از بهشت همين نزديكي است و نشاني‌اش را من و تو گم كرده‌ايم. ساكنان بي‌ادعاي بهشت، همان همسايه‌هاي زميني كه خاموش و بي‌حركت روي ويلچر يا تخت، نگاه خيره به ديوار دارند، با اصواتي مبهم با اطرافيان خود حرف مي‌زنند، حرفي كه پر از معناست. براي من و تو كه نه، براي آنها كه نشاني بنياد خيريه قائم را در سه‌راه شهريار مي‌شناسند و هر هفته به آنجا سر مي‌زنند.

پلاك خانه‌شان را من و تو اما گم كرده‌ايم. دل چسبيده به شهر را كه نمي‌توان راحت جدا كرد. يك لقمه نان درآوردن نمي‌گذارد سراغي از زميني‌ها بگيري، چه برسد به آسماني‌ها. همين است كه قطعه‌اي از پازل بهشت، جا مانده در اين دنياي خاكي، فرسنگ‌ها دورتر از شهر مي‌ماند. حتي وقتي يك برنامه تلويزيوني گمنام سراغي از "بچه‌هاي بهشت" مي‌گيرد، كمتر كسي مي‌بيندش تا نشاني آن را يادداشت كند.

علي كرامتي، كارگردان، تهيه كننده و تصويربردار مستند "بچه هاي بهشت"، درباره طرح اين فيلم به "مهر" مي‌گويد: "يكي از دوستان سري به بچه هاي عقب مانده در مركز خيريه نمونه در شهريار زده بود و بعد پيشنهاد كار روي اين سوژه را به من داد. من روز اول با دوربين رفتم و دقيقاً همان نگاهي كه شما در اين فيلم ديديد، حس كردم. ديدن اين بچه ها به حدي بر من تاثير گذاشت كه تا چند روز افسرده بودم، اما حس ديگري به من مي گفت بايد كاري براي اين بچه ها بكنم. بنابراين براي بار دوم كه به اين مركز رفتم، چشمانم را كاملاً شستم و از منظر توانايي اين بچه ها وارد شدم."

وي در ادامه مي‌افزايد: "تاكنون نگاههايي كه به اين بچه ها شده بود، ترحم آميز بود، اما من سعي كردم روح لطيف آنها را درك كنم. البته اگر به خاطر داشته باشيد چند سال پيش آقاي فخيم زاده با فيلم "مسافران مهتاب" نگاه زيبايي را به تصوير كشيده بود و من اين نگاه از گذشته در وجودم بود و در اين مكان به دنبال توانايي اين بچه ها رفتم. حتي بايد بگويم مربيان اين بچه ها با آنها زندگي و با عشق فراوان از آنها مراقبت مي كردند. آن دختر شهيد كه در فيلم ديديد روح بزرگي دارد. در واقع ايمان را مي توان در اين آدم ها پيدا كرد. ما بايد نگاه ترحم آميز را كنار بگذاريم. امثال ما بايد از آن مربيان ياد بگيريم، چرا كه هيچ چيزي كم ندارند و مي توانند جاي ديگري كار كنند، اما كار در اين مركز را ترجيح مي دهند."

كرامتي ادامه مي‌دهد: "گرچه تصويربرداري مستند "بچه هاي بهشت" دو روز بيشتر طول نكشيد، اما يك ماه و نيم تدوين به طول انجاميد و من به همراه خانم منتخب، وقت زيادي صرف كرديم تا بتوانيم اين نگاه را دربياوريم. هدفم اين بود كه بتوانم مخاطبان را متوجه توانايي اين بچه ها كنم. اين بچه ها خيلي حساس هستند و مثل من و شما قابليت يادگيري دارند. در مجموع جايگاه اين ديد در تلويزيون ما خيلي خالي است. در اين رابطه بايد فرهنگ سازي كنيم. جالب است به اين نكته اشاره كنم كه هزينه نگهداري از اين بچه ها بالاست و كمك هاي دولتي كافي نيست. اين بچه ها جاي تفريح ندارند، ولي ما قصد نداشتيم نگاه ترحم آميز به آنها داشته باشيم، بلكه نگاه به توانايي هاي آنها بود. در توليد "بچه‌هاي بهشت" از جيب تلويزيون هم خرج نشد و تنها كار دلي بود."

كرامتي با اشاره به اينكه قصد دارد در آينده از اين مركز فيلم مستند قويتري تهيه كند، گفت: "اين بار مي خواهم مستندي با كيفيت بالا بسازم كه در حد استانداردهاي جهاني باشد."

"بچه‌هاي بهشت" دوشنبه شب گذشته ظاهراً بدون اينكه در كنداكتور پخش قرار داشته باشد، بدون هيچگونه تبليغات و اطلاع‌رساني قبلي روي آنتن شبكه سه رفت. شايد خيلي‌ها كه موفق به ديدن اين مستند كوتاه و تأثيرگذار شدند، پيش از هر چيز مجذوب هنوان‌بندي بسيار زيبا و موسيقي متن موجز و جذاب و البته انتخابي آن شده باشند. "بچه‌هاي بهشت" در گروه ورزش شبكه سوم سيما تهيه شده است.