به گزارش خبرنگار "مهر"، دكتر كمال الدين شفعيعي، علي پويان، وحيد لك و خسرو بامداد سخنرانان اولين هم انديشي تئاتر خياباني بودند كه روز گذشته با حضور اعضاي انجمن تئاتر خياباني در خانه تئاتر برگزار شد.
دكتر شفعيي، استاد دانشگاه و كارگردان قديمي تئاتر خياباني، در ابتداي اين نشست با اشاره به اينكه لازمه داشتن تئاتر خياباني، داشتن يك تئاتر حرفه اي است، خاطرنشان كرد: "ما در ايران تئاتر نداريم كه تئاتر خياباني داشته باشيم! در كشور ما تئاتر يك تركيب به هم ريخته است و جايگاه تئاتر دانشجويي، حرفه اي و آماتور اصلا مشخص نيست. در تنها مجتمع تئاتري كشور تئاتر شهر مانند يك ميوه فروشي كه ميوه هاي درهم مي فروشد، همه اين نوع تئاترها با هم اجرا مي شود."
وي افزود: "يكي از بهترين راههاي جذب مخاطب اجراي تئاتر خياباني است. اما باوجود اين متأسفانه نويسنده، بازيگر و كارگردان تئاتر خياباني هنوز نمي تواند به هنر خود يه عنوان شغل نگاه كند. هنوز بايد خيلي تلاش صنفي كنيم تا تئاتر خياباني ما به يك جايگاه ويژه برسد."
عضو هيأت مديره انجمن كارگردانان خانه تئاتر همچنين با اشاره به نظارتي كه در ايران بر تئاتر خياباني وجود دارد، متذكر شد: "در هيچ كجاي دنيا تئاتر خياباني بازخواني، بازبيني و مميزي نمي‌شود. اين نوع سختگيري ها موجب رانده شدن هنرمندان تئاتر خياباني از فعاليت در اين حوزه مي شود. همه ما نادرستي ها و بدي هاي جامعه را مي شناسيم و با خطوط قرمز آشنا هستيم. بنابراين بايد به جاي مميزي نظارت كيفي بر آثارمان وجود داشته باشد."
وي همچنين يكي ديگر از مشكلات تئاتر خياباني را نبود منابع آموزشي و كتاب هاي تخصصي دانست و تصريح كرد: "متأسفانه منابع ما كافي نيست و چند كتاب طراحي شده در اين باره اصلا ربطي به تئاتر خياباني ندارند."
در ادامه علي پويان استاد دانشگاه و يكي از هنرمندان قديمي تئاتر خياباني با بيان اين مطلب كه تئاتر خياباني يعني تئاتر اعتراض در برابر ناعدالتي ها، افزود: "تئاتر خياباني يك تئاتر سياسي است. بنابراين هميشه براي اجراي خود با مشكلاتي مواجه است. تنها در سال هاي 73 و 74 بود كه براي اولين بار تئاتر خياباني در ايران از سيطره نظارتي خالي شد كه در همين زمان حدود 8 تا 9 گروه خياباني بدون محدوديت فعاليت خود را آغاز كردند و حاصل آن هم انسجام گروه بود."
پويان همچنين در ادامه، توضيحات خود را در قالب سئوالاتي مانند آيا تئاتر خياباني با نظارت دولت مي تواند از دولت انتقاد كند؟ آيا تئاتر بايد مستقل باشد يا بر آن نظارت و كنترل وجود داشته باشد؟ آيا تئاتر خياباني بايد موضوع داشته باشد؟ آيا مي تواند متن داشته باشد كه بازخواني شود؟ مطرح كرد. اين استاد دانشگاه متذكر شد: "تئاتر خياباني حركت منسجم، هم قدم، گروهي همدل، همفكر و منسجم است كه بايد به نمايش مشكلات جامعه امروز براي مردم بپردازند."
وي با اشاره به نقش انجمن تئاتر خياباني خانه تئاتر در شكل گيري اين نوع تئاتر متذكر شد: "اين انجمن بايد كاري كند كه حرف هنرمندان خياباني به گوش مسئولان برسد. چرا اين نوع تئاتر نمي تواند يك جشنواره مستقل داشته باشد؟"
خسرو بامداد، مدرس و هنرمند تئاتر خياباني، نيز يكي ديگر از ميهمانان اين هم انديشي بود كه تصريح كرد: "هنرمندان تئاتر خياباني نبايد كاري به جشنواره ها داشته باشند و هر از گاهي تحت شرايطي مجبور شوند به خاطر شركت در اين جشنواره ها تئاتر خياباني كار كنند."
وي افزود: "اگر يك كار خياباني درست اجرا شود و چارچوپ مشخصي داشته باشد، تأثيرگذار است. حرفه اي ها تئاتر نمي توانند در تئاتر خياباني درست فعاليت كنند، چون صحنه جاي آنهاست و آماتورها بيشتر به خاطر نداشتن مكان اجراست كه به سمت تئاتر خياباني مي روند."
وحيد لك رئيس انجمن نمايشگران خياباني خانه تئاتر نيز در اين نشست ضمن ارائه گزارش عملكرد انجمن خاطرنشان كرد: "مشكل هنرمندان تئاتر خياباني تاكنون اين بوده كه در 10 سال گذشته فقط به اجرا فكر كرده اند، به اينكه چگونه بتوانيم تئاتر خياباني اجرا كنيم، اما از اين به بعد مسائل آموزشي و تخصصي تئاتر خياباني نيز براي ما اهميت دارد."
پس از سخنراني اساتيد، حاضران به طرح سئوالات خود پرداختند.
نظر شما