آمريكا با ايران مذاكره كند

به گزارش خبرگزاري مهر، روزنامه واشنگتن پست در مقاله اي به قلم " يوشكا فيشر" ادعا كرد:برنامه هسته اي ايران به سرعت در جهتي هشدار دهنده پيش مي رود و دستيابي آن به سلاح هسته اي و ياحتي توانايي آن براي توليد يك سلاح براي اسرائيل يك تهديد اساسي تلقي مي شود و غرب و به طور خاص اروپا را وادار مي كند تا از آن حمايت كند.

" يوشكا فيشر" وزير خارجه سابق آلمان دراين مقاله مي نويسد: "اروپا نه تنها تعهدات وجداني تاريخي به اسرائيل داشته، بلكه منافع امنيتي نيز با آن دارد . از سوي ديگر، يك ايران هسته اي تهديدي براي كشورهاي همسايه خود خواهد بود كه يك مسابقه تسليحاتي را در منطقه به راه خواهد انداخت."

وي در ادامه در صورت هر گونه درگيري بين آمريكا و ايران اين سوال را مطرح كرد :" چه كسي بر خاورميانه حاكميت خواهد كرد؟ ايران يا آمريكا؟ "

فيشر تصريح مي كند كه بحث اين نيست كه اقدام نظامي عليه ايران به حل اين مسئله كمك مي كند. از سوي ديگر هيچ تضميني وجود ندارد كه تلاشها براي تخريب پتانسيل هسته اي ايران موفقيت آميز باشد. نتيجه ديگر اين اقدام هم قانوني كردن كامل برنامه هسته اي ايران است.

وزير خارجه سابق آلمان همچنين ادعا مي كند كه افزيش اقدامات تروريستي منطقه اي، جهاني و نظامي نتيجه ديگر اين اقدام است.

فيشر پس از برشمردن تبعات احتمالي اين اقدام مخرب مي نويسد: يك شانس جدي براي يك راه حل ديپلماتيك باقي مي ماند و آن هم اين است كه  آمريكا با همكاري اروپا و حمايت شوراي امنيت سازمان ملل و كشورهاي عضو جنبش عدم تعهد گروه 77 به ايران " يك معامله بزرگ" را پيشنهاد مي كند.در صورت تعليق غني سازي، ايران و ديگر كشورها از دسترسي به پژوهش و فن آوري در چارچوب تعريف شده بين المللي و تحت نظارت آژانس بين المللي انرژي اتيم برخوردار مي شوند. عادي سازي كامل روابط  سياسي و اقتصادي نيز ادامه پيدا خواهد كرد كه شامل تعهد براي تضمين هاي امنيتي در صورت توافق بر يك طرح امنيت منطقه اي مي شود.

وزير امور خارجه سابق آلمان ادعا مي كند كه در صورت مخالفت ايران با اين پيشنهاد،غرب هر اقدامي را براي به انزوا كشاندن ايران از نظر اقتصادي، مالي ، تكنولوژيكي و ديپلماتيك با حمايت كامل جامعه بين الملل انجام خواهد داد.

به گزارش مهر، فيشر بر اين باور است كه تحت فشار قرار دادن ايران با اين گزينه ها پيش فرضي بر اين مسئله است كه غرب از افزايش بهاي نفت و گاز هراسي ندارد و اين در حالي است كه دو گزينه ديگر - ظهور ايران به شكل يك قدرت هسته اي و يا استفاده از قدرت نظامي براي جلوگري از آن - علاوه برهمه نتايج ناگوار آن ، به افزايش بهاي نفت و گاز منجر خواهد شد. همه چيز از تحريم مالي و فن آوري در قبال ايران حكايت دارد.

اطلاعات در مورد نتايج ناگوار يك رويارويي نظامي با ايران بايد آمريكا را مجبور كند تا سياست عدم مذاكره و تغيير نظام خود را كنار بگذارد.

به عقيده فيشر،درحالي كه آمريكا به طرحهاي ديپلماتيك نگاه و در رايزنيها تنها از پشت پرده شركت مي كند و در نهايت به اروپاييها اجازه مي دهد تا هرآنچه كه مي خواهند انجام دهند،هرگونه اقدامي از سوي اروپاييها كافي نيست. دولت بوش بايد طرح اروپا را به شكلي هماهنگ رهبري و مذاكرات با ايران را هدايت كند و همچنين بايد بتواند براي تضمينهاي مناسب توافق كند. در اين رويارويي،اعتبار وحقانيت بين المللي عوامل تعيين كننده اي خواهند بود وحتمي كردن آنها نيازمند رهبريت عاقلانه، خونسرد و محاسبه شده آمريكا دارد.

وزير امور خارجه سابق آلمان ادامه مي دهد: پيشنهاد "معامله بزرگ"، جامعه بين المللي را متحد مي كند وبه ايران يك گزينه متقاعد كننده را ارائه مي دهد. اينكه ايران تعليق برنامه غني سازي خود را در نطنز در زماني كه مذاكرات ادامه دارد ، بپذيرد آزمايشي براي درستي و راستي آن خواهد بود و اگر ايران آن را رد كند و يا در تعهدات خود با شكست روبرو شود، خود را به انزوا مي كشاند. نه روسيه و نه چين نمي توانند از نشان دادن همكاري خود با شوراي امنيت سارمان ملل اجتناب كنند.

در پايان اظهارات فيشر آمده است : اما چنين طرحي در صورتي موفقيت آميز خواهد بود كه دولت آمريكا رهبريت در بين كشورهاي غربي را مد نظر داشته باشد و روي ميز مذاكره با ايران بنشيند. در غير اين صورت جامعه بين المللي زمان طولاني براي اقدام ندارد. همچنانكه همه طرفها بايد آگاه باشند، زمان براي يك راه حل ديپلماتيك رو به پايان است.