محمود شاهرخي در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر ، با بيان اين مطلب افزود : چنان كه مي دانيم صاحبنظران و محققان از اهل ادب ، طبق ضوابط و معيارهايي شعر پارسي را به ادوار چهارگانه يعني دوره هاي سبك خراساني ، عراقي ،هندي و عصربازگشت منقسم ساخته اند . هرچند اين مرزبندي به قطعيت اصول رياضي نيست اما داراي مشخصاتي است كه به طور كلي شيوه و سبك آثار را معين مي كند .
اين شاعر معاصر كه مقدمه ديوان حضرت امام خميني را نيز نوشته است ، تصريح كرد : با همين معيارها مي توان گفت شعرامام از نظر شيوه همان سبك عراقي است و آن بزرگ به همان سياق سخن گفته و به تتبع و پيروي سخنوران سبك عراقي پرداخته است .
شاهرخي خاطرنشان كرد : حضرت امام (ره) از ميان شاعران و سخنوران پارسي زبان ، التفات وعنايت خاصي به خواجه شيراز " حافظ " دارد و در آثار خويش بيشتر به استقبال غزلهاي آسماني " لسان الغيب " پرداخته است ، براي مثال نمونه هايي را مي توان ذكر كرد ، حافظ مي گويد : ياد باد آنكه سر كوي توام منزل بود / ديده را روشني از خاك درت حاصل بود - و امام مي گويد : كاش روزي به سر كوي توام منزل بود / كه در آن شادي و اندوه ، مراد دل بود .
وي در همين زمينه يادآور شد : خواجه گويد : درهمه دير مغان نيست چو من شيدايي / خرقه جايي گرو باده و دفتر جايي - و امام گويد : جز سر كوي تو اي دوست ندارم جايي / در سرم نيست بجز خاك درت سودايي ، يا باز هم در جايي حافظ گويد : دوستان عيب من بيدل حيران مكنيد / گوهري دارم و صاحبنظري مي جويم و امام خميني (ره) مي گويد : من دراين باديه صاحبنظري مي جويم / راه گم كرده ام و راهبري مي جويم .
نظر شما