خم كرد پشت زمين را ، ناگاه داغ گرانت
هفت آسمان گريه كردند ، بر تربت بي نشانت
غمگين و خاموش و خسته ، با بالهاي شكسته
تا باغ خورشيد پر زد ، از اين قفس مرغ جانت
وقتي كه رفتي همان روز ، از دور آيا نديدي
بغض غريب علي را ، در شيون كودكانت ؟
رفتي ولي آه بانو ، عمري است از چشم هامان
گلهاي خون مي شكوفد ، با ياد هجده خزانت
جز عشق و خوبي چه كردي ؟ جز رنج و حسرت چه ديدي ؟
نا مهربانان چه كردند ، با آن دل مهربانت ؟
فردا كه برخيزي از خاك ، امضاي مظلومي توست
مهر كبودي كه مانده است ، بر شانه و بازوانت ...
* فاطمه سالاروند
خبرگزاري مهر - گروه فرهنگ و ادب : سوگ بانوي بزرگ اسلام حضرت فاطمه زهرا (س) اين روزها با لحظه هايمان گره خورده است ، بانويي كه صلابت ، ولايتمداري و پرهيزگاري اش تا هميشه زبانزد تاريخ است ، بزرگان ، سخندانان و خردورزان و عالمان دين در توصيف آن وجود بي بديل آسماني فراوان گفته و بسيار قلم زده اند ، اما باز هم بايد گفت و نوشت تا رايحه جاودان نام و خاطره آن حضرت ، همچنان فضاي عطشان اعصار به معنويت و عدالت را معطر سازد .
کد خبر 340977
نظر شما