خبرگزاري مهر - گروه دين و انديشه : وحي از جمله آموزه ها و مفاهيم ديني است كه بيش از هر مفهوم ديگري، مورد تحليل و موشكافي قرار گرفته است. اما اين بررسي ها و تحليلها همگي در يك سطح نبوده اند. برخي اساساً جنبه سلبي داشته و با مفروض گرفتن اصول ماديگرانه، ابتدا مفهوم وحي را به ساير تجارب بشر، مثل تجارب عرفاني بازگردانده اند و آنگاه نوع اين تجربه ها را در تحليل هاي بدبينانه به طغيان و غليان ذهن و در تحليلهاي همدلانه به عواطف و احساسات پاك ارجاع داده و به كلي وجود ما به ازاء طبيعي آن را انكار كرده اند.
برخي ديگر از نظريه ها كه به نوعي براي تجربه ديني ما به ازاء ماوراء طبيعي قائل اند معرفت بخش بودن و قابل توصيف بودنش را منكرند.
فلسفه اسلامي كه بزرگترين دغدغه اش ارائه تبييني خردپسند از مفاهيم ديني است به نوبه خود سهمش را در اين مباحث ادا كرده است. حكيمان ما نيز به نحو جدي مفاهيم ديني و به ويژه وحي به تبع آن نبوت را مورد تحليل قرار داده اند و در تعيين جايگاه وحي به مثابه يك معرفت در نظام معرفت شناختي و جايگاه نبي به عنوان واسطه اي در دريافت آن معرفت نهايت سعي خويش را به كار گرفته اند.
اين كتاب تلاشي است در ارائه، معرفي، نقد، تحليل و بررسي اصول و مباني تبيين فلسفي وحي و نبوت در فلسفه اسلامي از فارابي تا صدرالمتالهين.
بخشي از اين پژوهش را امروزه بايد در زمره مباحث فلسفه دين و بخشي از آن را در زمره مباحث معرفت شناسي قرار داد اما جايگاه امروزي اين بحث هر چه باشد در نزد حكيمان ما در آثار فلسفي مورد بحث قرار گرفته است و چنان بر فلسفي بودن اين بحث جزم داشته اند كه مهمترين فيلسوفان مسلمان در اساسي ترين كتابهاي فلسفي خود بخش متنابهي را به آن اختصاص داده اند.
بحث فراگير در باب جايگاه واقعي اين دسته از مسائل و اينكه در چه حوزه اي بايد مورد بحث قرار گيرند بي شك نتايج مطلوبي خواهد داشت اما از حوزه و غرض اين كتاب بيرون است.
كتاب حاضر از سه فصل تشكيل شده است: تعارف و پيش فرضها، حكيمان مسلمان و مسئله وحي، صدرالمتاليهن و مسئله وحي.
نظر شما