"ارمنستان" سرزميني كوچك در جمهوري هاي مشترك المنافع

پيشينه تاريخي:

ارمنستان كشوري كه افتخار مي كند اولين ملتي است كه در اوايل قرن چهارم مسحيت را رسماً پذيرا شده است . اين كشور با وجود خودمختاري، خود طي تاريخ تحت حكمراني، گروههايي همچون رومي ها، بيزانس، اعراب ، ايراني ها، و عثماني ها بوده است و طي جنگ جهاني اول در بخش غربي آن تركيه دست به كشتار اهالي اين سرزمين زد و گفته مي شود كه طي اين حادثه يك ميليون ارمني كشته شدند و بخش شرقي آن در سال 1828 از سوي عثماني به روسيه واگذار شد و در سال 1918 اين بخش اعلام استقلال كرد، اما ارتش سرخ در سال 1920 ميلادي آن را اشغال كرد.

ارمنستان در سال 1922 به بخشي از جمهوري ماوراء قفقاز شوروي سابق و در 1936 به صورت جمهوري مجزايي در اتحاد جماهير شوروي سابق تبديل گشت. پس از كودتاي ناموفق كمونيست ها در مسكو (سپتامبر 1991) ارمنستان اعلام استقلال كرد و در زمان انحلال شوروي (دسامبر 1991) ازسوي جامعه بين المللي به رسميت شناخته شد.

جمعيت و موقعيت جغرافيايي:

ارمنستان كشوري زلزله خيز و اغلب در معرض خشكسالي است و  جمعيت آن، حدود 2 ميليون و 976 هزار و 372 نفر (بر اساس سرشماري ژوئيه سال 2006 ثبت شده در "فكت بوك") است كه در منطقه آسياي قفقاز و در مساحتي در حدود 29 هزار و 800 كيلومتر مربع ،  بين كشورهايي همچون گرجستان، آذربايجان، تركيه، ايران و جمهوري خودمختار نخجوان قرار گرفته است.

ارمنستان سرزميني است، محصور در خشكي با تابستان هاي گرم و خشك و زمستان هاي بسيار سرد. اراضي حاصلخيز و قابل كشت آن، محدود به 78/16 درصد از كل خاك اين كشور مي باشد، اما در نواحي كوهستاني، پرورش گاو – گوسفند و بز ، بسيار رايج است. صنايع مهم اين كشور، ساخت ماشين آلات، منسوجات و صنايع شيميايي است، صادرات اين كشور الماس، مواد معدني، مواد غذايي و انرژي بوده و واردات آن گاز طبيعي، نفت، دخانيات، مواد غذايي و الماس است.

تقسيمات استاني و اداري:  

اين كشور داراي 11 استان  به نام هاي آراگاتسوتن، آرارات، آرماوير، گغاركونيك، كوتايك، لوري، شيراك، سيونيك ،
 تاووش، وايوتس جور، و ايروان مي باشد، به شيوه اي انتخابي اداره مي شود و بر طبق قانون اساسي 1995، 131عضو مجمع ملي و رئيس جمهور با رأي تمام افراد بالغ ، براي چهار سال انتخاب مي شوند و نخست وزير بر طبق آراء مجلس تعيين مي گردد .

ذخاير معدني:

كوچك ترين جمهوري كشورهاي مستقل مشترك المنافع همچنين داراي منابعي همچون ذخاير كوچك طلا، مس، موليبدنم، روي، و آلمومينيم  است.

چالش هاي بيروني:

مناقشه اين كشور با آذربايجان بر سر منطقه ناگورنو- قره باغ يكي از چالش هاي مهمي است كه اين كشور در حوزه خارجي با آن رو به رو است.

جمهوري آذربايجان و ارمنستان به مدت پنج سال (1994-1988) بر سر كنترل منطقه ناگورنو - قره باغ  با جمعيتي در حدود 145 هزار نفر كه هر يك ادعاي مالكيت آن را دارند با هم جنگيدند كه طي آن تعداد زيادي كشته و يك ميليون نفر بي خانمان شدند، اما  در نهايت اين منطقه در اختيار ارمنستان قرار گفت، ولي اين مسئله مورد شناسايي آذربايجان قرار نگرفت و از سال 1994 باكو اين منطقه را منطقه اشغالي ارمنستان قلمداد مي كند.

ارمنستان درصدد است همچنين با جلب حمايت هاي بين المللي از ايروان در مناقشه خود بر سر قره باغ بتواند در پاي ميز مذاكرات با آذربايجان، از برگ هاي چانه زني بيشتري بهره ببرد.

گرچه جمهوري اسلامي ايران به عنوان همسايه دو كشور درگير، هميشه خواستار حل اين مسئله به شيوه اي عادلانه بوده است، اما تاكنون موضع غيرقابل انعطاف باكو- ايروان مجال به كارگيري ديپلماسي منطقه اي را براي حل اين نزاع از بين برده و رويكرد منفعت طلبانه و به دور از بي طرفي ميانجي هاي فرامنطقه اي نيز سبب گرديده است تا روابط دو كشورهمسايه روز به روز بدتر شده تا جايي كه بوي جنگ به مشام مي رسد.

امروز رابرت كوچاريان رئيس جمهوري ارمنستان براي ديدار و گفتگو با مقامهاي بلندپايه جمهوري اسلامي ايران وارد تهران مي شود.