قرآن "گفتگو" را مهمترين ابزار براي تبيين رسالت اسلام مي داند

به گزارش خبرگزاري مهر، محمد السلواني نويسنده مغربي "گفتگو" را از منظر قرآن كريم و سنت نبوي در مقاله اي بررسي كرده كه  اين مقاله در پايگاه اينترنتي جوريسبيديا منشتر شده است.

بر اساس اين گزارش، قرآن كريم كلام خداوند است كه بر پيامبر اكرم(ص) نازل شده تا باب گفتگويي را ميان گروههاي مختلف بگشايد .

اسلام ديني است كه خداوند آن را براي سعادت همه انسانها قرار داده و به مسئله سخن گفتن و شيوه ادا كردن آن تأكيد بسياري دارد، خداوند در قرآن از انسانها خواسته تا به درستي يكديگر را مورد خطاب قرار دهند، زيرا كلامي كه انسان بر زبان مي راند از عقل وي نشأت مي گيرد و بيانگر طبيعت، خلق و خوي و نوع تربيت است.

گفتگو بسيار مورد توجه شريعت اسلامي قرار دارد و دعوت، تبليغ و اشاعه رسالت خود را بر پايه آن گذاشته است كه تجلي اين روند در قرآن كريم و سنت نبوي بسيار آشكار به چشم مي خورد.

زبان قرآن زبان دعوت به گفتگو و تطبيق بر اساس آن است، قرآن در بيش از 1700 بار از كلمه گفتگو و يا مشتقات آن استفاده كرده است. اين كلمه مناقشه و جدل ميان مردم در امور معين و متفاوت را در بر مي گيرد.

قرآن كريم در چارچوب اختلاف و تنوع گروههاي مختلف همگان را به سوي حقيقت زيبا و برجسته گفتگو دعوت كرده است تا از منظر آن توحيد و واقعيت ملموس شود. از سوي ديگر قرآن كريم به بهره گيري از گفتگو در زندگي روزمره و روابط انساني دعوت مي كند تا به واسطه آن صلح و دوستي بسط و توسعه يابد.

هنگامي كه سخن از صلح به ميان مي آيد، در واقع زبان گفتگو، قناعت و عقلانيت است و زبان خشونت، اجبار و ظلم نيست. قرآن كريم دعوت از طريق گفتگو را نه تنها ابزاري براي توافق و ارتباط در چارچوب تنوع فرهنگها استفاده كرده بلكه آن را وجه تمايزي ميان گروههاي مختلف در چند سطح قرار داده است.

محمد السلواني اظهار داشت: قبل از خلقت انسان و در آستانه آفرينش اشرف مخلوقات، خداوند با ملائكه گفتگو كرد كه اين اولين گفتگو در قرآن به شمار مي رود. انسان براي حركت، كشف اسرار هستي، براي گسترش و تسهيل شيوه زندگي و ارتقاء به درجه بلوغ در زمين گفتگو كرده است. در مرحله بعدي شيوه گفتگوي انبياء الهي، مرسلين و صالحان است .

قرآن بر گفتگوهاي متعددي با غير مسلمانان به همراه شيوه هاي منصفانه و عادلانه تأكيد كرده است و فرد فرد انسانها را مخاطب قرار داده تا آيات آن را تلاوت كنند و از دستورات موجود پند و اندرز گيرند. اين گفتگوها كه به همراه ندا و منادا چون اي كساني كه ايمان آورده ايد، اي مردم، اي انسانها، اي بندگان آمده، گفتگوهاي خالق با انسانها است تا در آن خواسته، امر و يا نهي را به صورت منطقي ارائه دهد و در راستاي اين امر گفتگوي فعال و پر رونقي در زندگي انسانها جريان داشته باشد.