از انفجار شاتل كلمبيا تا شاتل فضايي ديسكاوري / ايستگاه فضايي بين المللي؛ گذرگاهي براي كشف مجهولات فضايي

به گزارش خبرنگار دانشگاهي "مهر"، روزهاي آتي فرصت مناسبي براي "پيرس سلرز" و "مايكل فوسم" دو تن از خدمه شاتل فضايي "ديسكاوري" خواهد بود تا روش هاي ديگري از تعمير شكستگي هاي ايجاد شده در پانل هاي كربن تقويتي را كه لبه هاي جلويي بال شاتل فضايي ديسكاوري را مي پوشاند، امتحان كنند.

پياده روي سوم از ابتدا در برنامه ماموريت ديسكاوري "STS-121 " گنجانده شده بود، اما به دليل شلوغ بودن برنامه هاي پروازي از ليست برنامه ها حذف شد.

فضانوردان ديسكاوري امروز براي دومين بار حفاظ حرارتي شاتل را مورد بررسي قرار مي دهند. "مارك كلي" خلبان STS-121 و "استفاني ويلسون" متخصص ماموريت مذكور قرار است. تيغه بازرسي كننده مجهز به سنسور ديسكاوري را به نقاط مختلفي هدايت كنند. خدمه شاتل قرار است امروز 4 ساعت زمان صرف كنند و قسمت هاي مقاوم به گرما و پانل هاي لبه جلويي بال ديسكاوري را مورد آزمايش قرار دهند.

پياده روي در فضا

به گزارش مهر، نخستين ماموريت پياده روي در فضاي دو تن از سرنشينان شاتل فضايي "ديسكاوري" روز گذشته با موفقيت انجام شد و اين دو با گشت زدن در خارج از فضاي ديسكاوري و ايستگاه فضايي بين المللي دو ماموريت برنامه ريزي شده خود را رقم زدند.

نخستين ماموريت پياده روي در فضاي دو تن از سرنشينان شاتل فضايي "ديسكاوري" روز گذشته با موفقيت انجام شد و فضانوردان با گشت زدن در خارج از فضاي ديسكاوري و ايستگاه فضايي بين المللي دو ماموريت برنامه ريزي شده خود را رقم زدند

"پيرس سلرز" و "مايكل فوسم" نخست وسيله اي را به منظور جلوگيري از بريده شدن ناقل سيال ايستگاه توسط تيغه برنده در ايستگاه نصب كردند. اين وسيله از قطع كابل اطلاعاتي و قدرتي كه ناقل سيال را به ديگر بخش هاي ايستگاه هاي اتصال مي دهد، جلوگيري مي كند. پس از انجام عمليات نصب به طور كامل، كابل دوباره وصل شد. در پياده روي دوم اين دو فضانورد قرقره سيم كشي كه در خارج از كابل عملكرد دارد، تعويض خواهد شد.

دو فضانورد در پياده روي نخست توانايي بازوي روباتيك شاتل و قدرت كشش تيغه را كه به عنوان سكوي پرتاب فضانوردان براي تعمير حفاظ حرارتي مورد استفاده قرار مي گيرد، آزمايش شد.

"مارك كلي" خلبان شاتل از داخل ديسكاوري ماموريت دو فضانورد را تحت كنترل داشت.

پروژه ايستگاه فضايي بين المللي بزرگترين و پيچيده ترين پروژه علمي بين المللي در تاريخ است

به گزارش مهر، پروژه ايستگاه فضايي بين المللي بزرگترين و پيچيده ترين پروژه علمي بين المللي در تاريخ است. ايستگاه فضايي بين المللي كه به وسيله آمريكا هدايت مي شود، از منابع علمي و تكنولوژي 16 كشور ديگر از جمله كانادا، ژاپن، روسيه، 11 كشور از آژانس فضايي اروپا و برزيل استفاده مي كند. حجم كلي اين ايستگاه يك ميليون و 40 هزار پوند است و 356 فوت عرض و 290 فوت طول دارد.

ايستگاه فضايي بين المللي گذرگاهي براي آماده سازي انسان در كشف مجهولات فضايي

به گزارش مهر، مرحله نخست ماموريت ايستگاه فضايي بين المللي (برنامه شاتل "مير") در سال 1995 آغاز شد. اين ايستگاه در لابراتوار مدرن و بي سابقه اي در مدار تاسيس شد. تحقيقات انجام شده در لابراتوارهاي شش گانه اين ايستگاه، كشفياتي را در زمينه پزشكي و علوم مواد و  پايه را به وجود آورده كه منافع بسياري براي ساكنان كرده زمين در برداشته است. همچنين اين ايستگاه به عنوان گذرگاهي براي آماده سازي انسان در كشف مجهولات فضايي به شمار مي رود.

فرماندهي ماموريت اولين خدمه ايستگاه فضايي بين المللي را "بيل شفرد" فضانورد آمريكايي برعهده داشت.

بسته به موقعيت مكاني و زماني بر روي سطح زمين و موقعيت ايستگاه در طول مدار خود، ساكنان مناطق گسترده و بيشماري بر روي سطح زمين قادر به رؤيت اين قمر مصنوعي چندي پس از غروب و يا قبل از طلوع خورشيد خواهند بود

ايستگاه فضايي بين المللي در واقع يكي از هزاران قمر مصنوعي ساخته دست بشر بوده كه هر روزه به دور زمين در حال گردش است. مدار گردش ايستگاه به دور زمين، تنها به موازات نصف النهارات بوده و اين حركت وضعي زمين به دور محور طولي خود است كه باعث مي شود مسير حركت ايستگاه به دور زمين ظاهراً بشكل يك مدار سينوسي به نظر رسد و خود اين مسئله سبب مي شود تا ايستگاه فضايي بين المللي در طول حركتش به دور زمين از فراز كليه مناطق ارضي عبور كند و براي ساكنان اين كره خاكي قابل رؤيت باشد.

به گزارش مهر، بسته به موقعيت مكاني و زماني بر روي سطح زمين و موقعيت ايستگاه در طول مدار خود، ساكنان مناطق گسترده و بيشماري بر روي سطح زمين قادر به رؤيت اين قمر مصنوعي چندي پس از غروب و يا قبل از طلوع خورشيد خواهند بود. البته با توجه به اينكه فاصله ايستگاه نسبت به تمامي مناطقي كه ساكنانشان قادر به تماشاي آن خواهند بود، يكسان نيست، هرچه فاصله يك منطقه نسبت به ايستگاه كمتر باشد، از ديد ساكنان آن منطقه، ايستگاه درخشنده تر خواهد بود زيرا داراي ارتفاع بيشتري نسبت به ساكنان آن منطقه است.

شاتل فضايي ديسكاوري پس از دو بار تعويق به دليل مشكلات جوي، در ماموريتي 12 روزه از پايگاه فضايي ناسا در كيپ كاناورال فلوريدا به سوي ايستگاه فضايي بين المللي پرتاب شد. اين پرواز با نام STS-121 به فرماندهي "استيون ليندسي" انجام شد و مارك كلي، كمك‌ خلبان، در كنار مايكل فوسم، ليزا نواك، استفاني ويلسون (زن سياهپوست) و پيرس سلرز، وي را همراهي كردند. توماس ريتر آلماني نيز ديگر مسافر اين پرواز به عنوان نماينده آژانس فضايي اروپا و سرنشين سوم رهسپار ايستگاه فضايي بين‌المللي ‌شد. 

در اين پرواز، ناسا تعداد زيادي دوربين روي بدنه شاتل و مخزن‌ سوخت نصب كرده تا جدا شدن احتمالي هر قطعه و مسيرش را زير نظر داشته باشد. مدير ناسا دستور داده تا پروازهاي شاتل همه روزه انجام شود تا براي تصويربرداري دوربين‌هاي زميني و مستقر روي شاتل نور كافي وجود داشته باشد. ايستگاه فضايي بين ‌المللي نيز به ابزارهاي بررسي شاتل مجهز شده و تجهيزاتي براي تعميرات ساده شاتل در اختيار فضانوردان قرار گرفته است.

ناسا براي كامل كردن ايستگاه فضايي، شانزده پرواز ديگر را تا پايان سال 2010 برنامه ‌ريزي كرده است

موفقيت پرواز اين شاتل براي ادامه فعاليت‌ هاي فضايي بشر بسيار با اهميت است زيرا در حال حاضر تنها شاتل است كه مي‌ تواند تجهيزات لازم را براي كامل كردن ايستگاه فضايي بين‌ المللي با خود حمل كند. ناسا براي كامل كردن ايستگاه فضايي، شانزده پرواز ديگر را تا پايان سال 2010 برنامه ‌ريزي كرده است.

اين پرواز، دومين پرواز شاتل پس از انفجار غمبار شاتل كلمبيا است. در پرتاب كلمبيا در بهمن 1381، قطعه ‌اي از عايق از مخزن خارجي سوخت جدا شد، به بال چپ شاتل كلمبيا برخورد كرد و عايق‌ هاي حرارتي آن را سوراخ كرد. در بازگشت شاتل به زمين، سرعت بسيار بالاي آن (18 برابر سرعت صوت) و اصطكاك آن با هوا، پلاسمايي از هواي داغ ايجاد كرد كه از طريق اين سوراخ به درون فضاپيما راه يافت و با ذوب كردن اسكلت فلزي شاتل، مقاومت آن‌ را در برابر نيروهاي بسيار شديد ايروديناميكي از بين برد و فضاپيما را با هفت سرنشين در انفجاري عظيم متلاشي كرد.

.........................................
ترجمه و گزارش : نيره مجيدي راد