به گزارش خبرگزاري "مهر"، "پيرز سلرز" خلبان ديسكاوري در خاطرات خود در بازگشت به زمين گفت: از آن بالا به خاورميانه نگاه كرديم و بايد بگويم كه آنجا نيز همچون ديگر نقاط كره خاكي بسيار آرام و صلح آميز به نظر مي رسيد. اين حس كه تنها چيزي كه ما داريم همين زمين كوچك است، خدمه را بسيار شگفت زده كرده بود.
"استفاني ويلسون" يكي از فضانوردان اضافه كرد: زمين از آن بالا مكاني عجيب و شگفت آور به نظر مي رسيد و اين حس را براي ما به وجود مي آورد كه اي كاش همه ما مي توانستيم در كمال صلح و آرامش در كنار هم زندگي كنيم.
خدمه از آن بالا براي چند دقيقه درياي خزر را نيز مشاهده كردند و منظره آن را بسيار زيبا و خوب توصيف كردند. فوسم در اين خصوص گفت: تماشاي اين دريا از آن بالا درست مثل يك رويا بود. اي كاش هيچ كس من را از اين خواب بيدار نمي كرد.
"استيو ليندزي" فرمانده ديسكاوري در بيان ماموريت خدمه گفت: همه آنچه كه اميد به انجامش داشتيم، با موفقيت انجام شد.
"مايكل گريفين" رييس ناسا نيز در ادامه حرف استيو اظهار داشت: به طور آشكار اين بهترين ماموريتي بود كه تا به حال داشتيم.
"سلرز" يكي از فضانورداني كه پياده روي در فضا را انجام داده است در خصوص ماموريت خود گفت: خيلي هيجان انگيز است درست زماني كه فكر مي كرديم ايستاده ايم، خود را به حالت افقي مي يافتيم. حس غيرعادي و عجيبي بود اما چندان ناخوشايند به نظر نمي رسيد.
كاركنان ناسا زماني كه خدمه شاتل در خواب بودند با پخش آوازي كه در دانشكده A&M تگزاس استفاده مي شد، آنها را بيدار كردند. اين پيام از طريق همسر "مايكل فوسم" ارسال شد. در همين حال "استيو سوآنسون" يكي از فضانورداني كه در برج مراقبت هوستون بود به خدمه گفت: گويي همه چشمان تگزاس به شما خيره مانده است.
از سويي مادر "مايكل فوسم" (يكي از فضانورداني كه پياده روي فضايي را انجام داد) بازگشت فرزندش به خانه را در حالي كه روي تخت بيمارستان دراز كشيده بود، مشاهده مي كرد. جراحي قلب روي "پت فوسم" 74 ساله مانع از اين شد كه وي براي استقبال از فرزندش به مركز فضايي كندي رود.
"تري فوسم" پسر جوان تر او به هنگام فرود ديسكاوري روي باند مركز فضايي، وي را در اتاق بيمارستان همراهي مي كرد و دوستان آنها نيز در منزلشان گردهم آمده بودند تا در كنار هم شاهد تماشاي اين موفقيت باشند.
اين پيرزن به هنگام بازگشت فرزندش به زمين گفت: خداي من، اكنون لحظه اي است كه بسيار به آن مفتخر هستم. غرورآفرين تر از اين ديگر چه چيز مي تواند باشد كه شاهد به تحقق پيوستن روياي فردي باشيد كه يك عمر براي دستيابي به آن لحظه شماري كرده است.
فضانوردان ديسكاوري
فوسم قبل از انجام پياده روي خود بسيار هيجان زده بود. اين اولين پياده روي فضايي براي فوسم كه اولين ماموريت فضايي خود را انجام مي داد، بود. سلرز در جريان ماموريت شاتل STS-112 در اكتبر سال 2002 سه پياده روي ديگر انجام داده بود.
در همين حال "مارك كلي" خلبان شاتل از داخل مجموعه شاتل و ايستگاه فضايي بين المللي پياده روي اين دو فضانورد را كه 200 مايل بالاتر از سطح زمين انجام مي شد، هدايت مي كرد.
"ملاني فوسم" همسر فوسم در بيان احساس شوهرش به هنگام انجام پياده روي فضايي گفت: وي خيلي هيجان زده بود. فوسم چند لحظه بيكار شد و فرصت يافت تا از آن بالا اطراف را نظاره كند. فوسم كمي عصبي شده بود اما به هيجان نيز آمده بود.
در همين حال "مايك ماسي مينو" يكي از فضانوردان ناسا كه در ماموريت ديسكاوري شركت نداشت، در بيان چگونگي پياده روي فضايي به "ميچ" پسر 19 ساله فوسم گفت: قرار گرفتن درون شاتل يا ايستگاه درست مثل اين است كه درون يك آكواريوم باشي و انجام پياده روي فضايي درست مثل غواصي در درياست. اين دو تجارب كاملا متفاوتي است.
مامور كنترل ماموريت پس از پايان ماموريت خدمه ديسكاوري گفت: همه دست اندركاران و افرادي كه در موفقيت اين ماموريت نقش داشتند، بسيار خوشحال هستند.
لحظه فرود فضانوردان ديسكاوري
نبود قدرت جاذبه مشكلاتي را براي فضانوردان به هنگام انجام عمليات تعمير به وجود مي آورد. زماني كه سلرز مشغول درزگيري تيغه هاي شاتل بود، يكي از تيغه ها جدا شد. در اين زمان سلرز گفت: رفقا ديگر نمي توانم آن را ببينم. انگار تيغه رها شده است.
به گزارش مهر، اين پرواز، دومين پرواز شاتل پس از انفجار غمبار شاتل كلمبيا است. در پرتاب كلمبيا در بهمن 1381، قطعه اي از عايق از مخزن خارجي سوخت جدا شد، به بال چپ شاتل كلمبيا برخورد كرد و عايق هاي حرارتي آن را سوراخ كرد. در بازگشت شاتل به زمين، سرعت بسيار بالاي آن (18 برابر سرعت صوت) و اصطكاك آن با هوا، پلاسمايي از هواي داغ ايجاد كرد كه از طريق اين سوراخ به درون فضاپيما راه يافت و با ذوب كردن اسكلت فلزي شاتل، مقاومت آن را در برابر نيروهاي بسيار شديد ايروديناميكي از بين برد و فضاپيما را با هفت سرنشين در انفجاري عظيم متلاشي كرد.
.......................................................
ترجمه و گزارش : نيره مجيدي راد
نظر شما