به گزارش خبرگزاری مهر، بر اساس تاریخ میلادی صدها هزاران تن از مسلمانان جهان در ترکیه و اروپا در اواخر ماه مارس میلاد پیامبر اسلام (ص) را جشن می گیرند. به همین مناسبت همایشی نیز با حضور مسلمانان اهل سنت از ملیتهای مختلف در تاریخ ۲۷ مارس ۲۰۱۶ در شهر ویسبادن آلمان برگزار شد. این همایش که با حضور بیش از چهار هزار نفر برگزارشد شامل برنامه های تلاوت قرآن کریم، سخنرانی، مولودی خوانی به زبانهای مختلف و ... بود. شایان ذکر است امسال برای اولین بار مسابقه کتاب خوانی با موضوع سیره نبی اکرم (ص) نیز برگزار شد.
مهم ترین سخنران این همایش آیت الله رمضانی امام و مدیر مرکز اسلامی هامبورگ بود. وی در بخشی از سخنان خویش، شناخت بیشتر نسبت به سیره علمی و عملی پیامبر اکرم (ص) را یکی از ضروریات جوامع اسلامی بیان کرد و گفت: بدون شک برگزاری این نوع سمینارها، زمینه شناخت بیشتر نسبت به سیره علمی و عملی پیامبر اکرم(ص) را ایجاد می نماید تا اینکه بتوانیم آن حضرت را الگو و اسوه خود قرار دهیم. همچنین اگر رسانه های غربی نیز به درستی حقایق اسلام را منعکس کنند، این شناحت به شکل صحیح در غرب هم نسبت به پیامبر اکرم(ص) ایجاد می شود و خیلی از نسبت های نادرستی که به اسلام و پیامبر(ص) داده می شود، از بین می رود. این نکته باید مورد توجه قرار گیرد که جلسه ای که به نام پیامبر(ص) برگزار می‌گردد، نه تنها بدعت نیست، بلکه جزء شعائر الهی است و لذا امروز از نظر ما یکی از ایام الله می تواند باشد و باید آنرا گرامی داشت «وَ ذکّر بایّام اللّه»
وی افزود: ما مسلمانان به همه ادیان و پیامبران الهی احترام می گذاریم؛ اما معتقدیم که پیامبر اکرم (ص) آخرین سفیر خدا و اسلام آخرین دین الهی و جامع همه خوبی ها و کمالات ادیان گذشته است. پیامبر اسلام(ص)، عقلانیت ابراهیم (ع)، ابهّت نوح (ع)، شجاعت موسی (ع)، عشق عیسی (ع)، پاکدامنی یوسف (ع)، صبر ایوب (ع) و تحمل زکریا (ع) را در خود جمع کرده است. این نکته را بارها تکرار کرده ایم که او پیامبر رحمت و محور اجتماع همه مسلمانان است. او برای ایجاد صلح و امنیت میان بشریت آمده است و صلح با خود، صلح با دیگر انسان ها و صلح با خدا را آموزش می دهد.
رمضانی ادامه داد: پیامبر اسلام (ص) اهل صلح بود و نه جنگ. او در بیش از ۸۰ جنگی که بر وی تحمیل شد همیشه به دنبال دفاع از ارزش ها بود. در مجموع این ۸۰ جنگ تنها ۲۰۰۰ نفر کشته شدند، این درحالی است که در طول جنگهایی که در دویست سال اخیر روی داده است بیش از ۱۰۰ میلیون انسان بی گناه کشته شده اند. پیامبر(ص) برای احیای عقلانیت، رحمت و انسانیت آمده است و معتقد بود نباید هیچ انسان بی گناهی کشته شود؛ چراکه طبق فرمایش قرآن کریم « مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا وَمَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعاً » لذا ما امروز قاطعانه این نکته را مورد تاکید قرار می دهیم که آن کسانی که با شعار الله اکبر مردم بی گناه را در گوشه کنار جهان و به خصوص در سوریه و عراق و حتی در اروپا به خاک و خون می کشند، هیچ بویی از حقیقت اسلام نبرده اند.
رئیس اتحادیه اروپایی علما و تئولوگ های شیعه در بخش دیگری از سخنان خویش « عشق به همه زیبائی ها و نفرت از همه پلیدی ها » را از نکات مهم در سیره پیامبر اکرم (ص) بیان نموده و گفت: دغدغه پیامبر (ص) نشر خوبی ها بود و همواره تلاش می کرد، زشتی ها را تقبیح و از زندگی مردم دور و جدا سازد. «کان یُحسّن الحَسن و یُقَبّح القَبیح و یُوهِنُه» در کتاب های سیره پیامبر(ص) نقل شده است که او نافع ترین مردم بود. «کان انفع الناس للنّاس». قطعا اینکه برخی از مسلمانان دیگران را تکفیر نموده و جان و مال دیگران را حلال می دانند و در جامعه ایجاد رعب و وحشت می کنند با آموزه های پیامبر (ص) هیچ آشنایی و تطابقی ندارند. اینها که باید با رفتار خود عشق و محبت را در جامعه منتشر می کردند کاری کرده اند که مردم از اسلام می ترسند. حرکت های خشونت آمیز این گروه های تروریستی که در همه جای دنیا به چشم می خورد، هیچ ربطی به شیعه و سنی ندارد.
وئی افزود: در استانبول به دانشگاهی حمله می کنند به خاطر اینکه دختران مسلمان محجبه آنجا مشغول تحصیل هستند. در بروکسل به مسجد مسلمانان حمله می کنند و متاسفانه برخی نیز فقط شعار مقابله با تروریسم را سر می‌دهند ولی هیج اقدام عملی در این زمینه انجام نمی دهند. همانطور که می دانید آیت الله العظمی سیستانی وقتی در عراق فتوای جهاد برای مقابله با گروه های تروریستی را صادر کردند که آنها به جان و مال و ناموس مسلمانانِ اهل سنت حمله کردند بودند. متاسفانه این گروه های تندرو برخی از جوانان را نیز اغفال می کنند که برای آنها اقدام به ترور کنند. آیا واقعا جوانانی که از انگلستان، بروکسل و سایر نقاط جهان برای جهاد به سوریه می روند، برای احیای سیره پیامبر (ص) رفتند؟
وی در بخش دیگری از سخنان خویش با اشاره به آیات ۳۹ و ۴۰ سوره مبارکه حج، عمل به آموزه های قرآن کریم و سیره پیامبر اکرم (ص) را باعث وحدت و یکپارچگی و عزّت مسلمانان دانسته و افزود: خدای متعال در قرآن کریم می فرماید: «وَ لَوْلَا دَفْعُ اللَّـهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللّهِ كَثِيراً » عده ای درصددند که کلیساها و کنیسه ها و مساجد را محو کنند چون نام خدا در آنجا برده می شود و می خواهند به جنگ با خدا بروند. می خواهند با اباحی گری و لذت طلبی، نام خدا را از زندگی بشر حذف کنند. آنها در صدد هستند که با زور و زر و تزویر مسلمانان را به خدمت خود در آورند، اما مسلمانان مؤمن باید مقاوم باشند. اگر مسلمانان می خواهند با عزت زندگی کنند باید به سیره پیامبر اکرم (ص) عمل کنند و اگر می خواهند مورد رحمت الهی قرار گیرند باید به اطاعت خدا و رسول خدا (ص) بپردازند. «أَطيعُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ» و اگر کسی ادعای دوستی با خدا و پیامبر (ص) را دارد باید از آنها پیروی کند. « إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُوني يُحْبِبْکُمُ اللَّهُ »
رمضانی در ادامه گفت: مسئولیت جوانان بومی که با زبان این جامعه آشنایی دارند نیز بسیار سنگین است. دفاع عقلانی و منطقی از اسلام در مجامع علمی و دانشگاهی، وظیفه جوانان است. جوانان مومن باید با مراجعه به قرآن و عترت در تبیین عقلانی اسلام ناب تلاش و مجاهدت داشته باشند. همچنین باید توجّه داشت که عمل به قوانین اجتماعی و احترام به حقوق دیگر شهروندان نیز جزء دستورات اسلام است.
نماز جمعه هامبورگ با امامت آیت الله رمضانی امام و مدیر مرکز اسلامی هامبورگ درادامه مباحث اسلام شناسی به بحث اسلام و حقوق اخلاقی اختصاص یافت در ادامه این بحث را می خوانید:
بسم الله الرحمن الرحيم
الحمد لله ربّ العالمين و الحمد لله الذی لا مُضادّ له في مُلكه و لا مُنازِعَ لَهُ في أمره. الحمدالله الذی لا شريك لَهُ في خلقه ولا شبيه لَهُ في عَظَمَتِه (جزء من دعاء الإفتتاح) وصلّی الله علی سيدّنا ونبيّنا محمّد صلّی الله عليه وعلی آله الطاهرين واصحابه المنتجبين.
عبادالله ! أُوصيكم و نفسي بتقوی الله و اتّباع امره و نهیه.
رمضانی گفت: یکی دیگر از مباحثی که در رسالة حقوق، امام سجاد(ع) به آن پرداخته شده است، «حق مردم» است. این موضوع یکی از مباحث مهم در حوزۀ اجتماعی و سیاسی شمرده میشود. امروزه در خصوص حق مردم در نظامهای سیاسی مباحث زیادی مطرح است. البته واضح است که در نظام های پادشاهی، که خصوصیت آنها دیکتاتوری، استبداد، اشرافی گری و... میباشد، مردم هیچ جایگاهی نداشته و به رأی آنها احترامی گذاشته نمی شود. به همین جهت در چنین نظام هائی، شکاف طبقاتی بسیاری به چشم می خورد و عدّه ای محدود بر اکثر افراد جامعه حکومت می کنند، بدون آنکه آنها را در اداره جامعه سهیم نمایند و یا حق مشارکتی به آنها بدهند. به طور طبیعی حقوق مردم در چنین نظامهایی بسیار ضایع می شود و عدالت اجتماعی در چنین جوامعی یافت نمی شود. زیرا معمولا در چنین جوامعی برای استیفای مطالبات طبیعی مردم جائی در نظر گرفته نشده است. لذا اگر این نوع نظام های سیاسی در دنیا مورد مطالعه میدانی قرار گیرند، نتیجه اش این خواهد بود که جایگاه مردم از حفظ کرامت آنها همواره با آسیب های جدّی مواجه بوده است. امّا در نظام های سیاسیِ مبتنی بر آراء مردم، افراد نقش برجسته ای را برای مشارکت در تشکیل نظام سیاسی خود دارند و بهشکل طبیعی جایگاهی قانونی برای استیفای مطالبات مردم در نظر گرفته شده است. و لذا هرگاه آحاد مردم به نوعی در جریان تصمیم گیری مشارکت داشته باشند در حقیقت به نوعی حق خود را در کیفیت حاکمیت اعمال می نمایند.
وی افزود: در نگاه امام سجاد(ع) به عنوان یک پیشوای دینی و دارای ملکه عصمت، حق مردم چنین است: « فَأَمَّا حُقُوقُ رَعِيَّتِكَ بِالسُّلْطَانِ فَأَنْ تَعْلَمَ أَنَّكَ إِنَّمَا اسْتَرْعَيْتَهُمْ بِفَضْلِ قُوَّتِكَ عَلَيْهِمْ فَإِنَّهُ إِنَّمَا أَحَلَّهُمْ مَحَلَّ الرَّعِيَّةِ لَكَ ضَعْفُهُمْ وَ ذُلُّهُمْ فَمَا أَوْلَى مَنْ كَفَاكَهُ ضَعْفُهُ وَ ذُلُّهُ حَتَّى صَيَّرَهُ لَكَ رَعِيَّةً وَ صَيَّرَ حُكْمَكَ عَلَيْهِ نَافِذاً لَا يَمْتَنِعُ مِنْكَ بِعِزَّةٍ وَ لَا قُوَّةٍ وَ لَا يَسْتَنْصِرُ فِيمَا تَعَاظَمَهُ مِنْكَ إِلَّا بِاللَّهِ بِالرَّحْمَةِ وَ الْحِيَاطَةِ وَ الْأَنَاةِ، وَ مَا أَوْلَاكَ إِذَا عَرَفْتَ مَا أَعْطَاكَ اللَّهُ مِنْ فَضْلِ هَذِهِ الْعِزَّةِ وَ الْقُوَّةِ الَّتِي قَهَرْتَ بِهَا أَنْ تَكُونَ لِلَّهِ شَاكِراً وَ مَنْ شَكَرَ اللَّهَ أَعْطَاهُ فِيمَا أَنْعَمَ عَلَيْهِ وَ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ؛ و امّا حقوق مردم تحت حکومت تو اين است كه بدانى حكومت تو بر آنها ناشي از قوت تو و ضعف ايشان است ؛پس بهتر آنست كـه كفايت و رعايت كني كسي را كه ضعف و ناتوانيش او را رعيت تو ساخته است؛ و حكم ترا بر او نافذ گردانيده است و نمي تواند كه با تو به مخالفت پـردازد و براي استيفاي حقش عليه تو قيام نمايد و فرمانت را سر پيچي كند چون قوت و قدرتي ندارد. چنانكه براي رهائيش از تو نمي تواند به كسي اتكاء كند مگر به خداوند متعال. پس نسبت به رعيت رحيم و مهربان باش و براي حفاظت جان و مال و ناموس رعيـت و حمايت از آنان لحظهء غافـل نباش؛ براي آسايش و آرامش آنها تلاش كن و با حلم و بردباري با ايشان برخورد نما و بايد بداني كه تو به فضل خداوند و لطف او حكومـت را به دست آورده اي پس خدا را شكرگزار باش؛ زيرا كسي كه شاكر باشد خداوند نعمت بيشتري به عطا ميكند و قوتي نيست مگر به قوت خداوند ».[۱]
امام جمعه هامبورگ ادامه داد: در این بیان حضرت(ع) به چند نکته مهم اشاره فرموده اند: یکی از آنها اینست که اکنون که شرائط اینگونه رقم خورده که تو به واسطه قدرتی که به دست آوردی بر آنها حاکم شدی، و آنها زیردست قرار گرفته اند، و اکنون حکم تو دارای نفوذ است، و تصمیم تو برای جامعه اثرگذار است، باید در این فرصت برای آنها خدمت کنی! و مشکلات آنها را حل نمایی! همچنین باید بفهمی، اکنون که چنین فرصتی به تو داده شده، باید شکرگذار باشی و به عدالت با آنها برخورد نمایی! به همین جهت در بیان نورانی امام سجاد(ع) آمده است: «وَ أَمَّا حَقُ رَعِيَّتِكَ بِالسُّلْطَانِ فَأَنْ تَعْلَمَ أَنَّهُمْ صَارُوا رَعِيَّتَكَ لِضَعْفِهِمْ وَ قُوَّتِكَ فَيَجِبُ أَنْ تَعْدِلَ فِيهِمْ وَ تَكُونَ لَهُمْ كَالْوَالِدِ الرَّحِيمِ وَ تَغْفِرَ لَهُمْ جَهْلَهُمْ وَ لَا تُعَاجِلَهُمْ بِالْعُقُوبَةِ وَ تَشْكُرَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى مَا آتَاكَ مِنَ الْقُوَّةِ عَلَيْهِم؛ امّا حق زیردستان تحت حکومت تو این است که بدانی آنها به خاطر ضعف خود و نیرومندی تو، رعیت و زیردست تو گشته اند. پس بر تو واجب است که دربارۀ آنان به عدل و دادگری رفتار کنی و برای آنها همچون پدری دلسوز باشی و خطاهای آنان را که از روی نادانی انجام داده اند ببخشی و در کیفر اعمال آنها، شتاب نکرده و خداوند را به خاطر توانایی که به تو داده سپاسگزار باشی».[۲]
وی بیان کرد: امام سجاد(ع) در تبیین وظیفۀ حاکم عادل، معتقد است آنچه مهم است، اینست که حاکم نسبت به زیردستان و مردم به عدالت رفتار کند. در حقیقت مشروعیت حاکمیت به اینست که حاکم، عدالت را در جامعه جاری و ساری سازد. به این بیان که باید هر حقی را به صاحبش عطا کند و هر چیزی را در جای خود قرار دهد.
چنانکه مولوی در تعریف عدل و ظلم می گوید:
عدل چه بود؟ وضع اندر موقعش ظلم چه بود؟ وضع در ناموضعش
عدل چه بود؟ آب ده اشجار را ظلم چه بود؟ آب دادن خار را.[۳]
اما در غیر این صورت ـ یعنی اگر حاکمی به عدالت رفتار نکند و حقوق عمومی مردم را تضییع کند ـ حکومت او مشروع و مقبول نخواهد بود.
رمضانی افزود: اهمیت به رفتار عادلانه آنقدر زیاد است که پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «عَدْلُ سَاعَةٍ خَيْرٌ مِنْ عِبَادَةِ سِتِّينَ سَنَة؛ یک ساعت عدالت و دادگری بهتر از شصت سال عبادت است».[۴] به همین جهت همۀ پیامبران آمدند تا انسان ها طعم عدل را در حیات خود بچشند و تجربه کنند. چنانچه در قرآن کریم آمده است: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامينَ لِلَّهِ شُهَداءَ بِالْقِسْطِ وَ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلى أَلاَّ تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوى وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبيرٌ بِما تَعْمَلُون؛ اى كسانى كه ايمان آوردهايد، براى خدا به داد برخيزيد و به عدالت شهادت دهيد، و البتّه نبايد دشمنىِ گروهى شما را بر آن دارد كه عدالت نكنيد. عدالت كنيد كه آن به تقوا نزديكتر است و از خدا پروا داريد، كه خدا به آنچه انجام مىدهيد آگاه است. ».[۵]
رمضانی گفت: همچنین از وظائف حاکم است که هم حکم به عدل کند، و هم خود به عدالت رفتار کند. چراکه در این صورت است که او شایستگی آنرا پیدا می کند که جامعه را مدیریت نماید. به همین منظور خدای تعالی حضرت داود را مورد خطاب قرار می دهد و می فرماید: « يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَليفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَ لا تَتَّبِعِ الْهَوى فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَديدٌ بِما نَسُوا يَوْمَ الْحِساب؛ اى داوود ما تو را جانشين خود در زمين كرديم پس بين مردم به حق داورى كن و به دنبال هواى نفس مرو كه از راه خدا به بيراهه مىكشد و معلوم است كسانى كه از راه خدا به بيراهه مىروند عذابى سخت دارند به جرم اينكه روز حساب را از ياد بردند».[۶]
[۱]. ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول، ص۲۶۱، قم، جامعه مدرسين، چ دوم، ۱۴۰۴ق.
[۲]. ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، ج۲، ص۶۲۱، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چ دوم، ۱۴۱۳ق. و طبرسى، حسن بن فضل، مكارم الأخلاق، ص۴۲۰، قم، انتشارات شريف رضى، چ چهارم، ۱۴۱۲ق.
[۳]. مولانا، جلال الدین، مثنوی معنوی، دفتر ششم، ص۹۰۶، به اهتمام دکتر توفیق هـ . سبحانی، تهران، انتشارات روزنه، چ هشتم، ۱۳۸۹ش.
[۴]. شعيري، محمد بن محمد، جامع الأخبار، ص۱۱۹، نجف، مطبعة حيدرية، چ اول، بىتا.
[۵]. المائده/۸.
[۶]. ص/۲۶.
نظر شما