رضا جانعلی پور، هنرمند پیشکسوت رشته مقرنس کاری در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: مقرنس کاری برای آرایش دادن بناها و یا برای اینکه به تدریج از یک شکل هندسی به شکل هندسی دیگری تبدیل شود به کار می روند. مقرنس کاری ازجمله عناصرموثر درساختن گنبداست که بعدها کاربرداولیه خود را ازدست داده وبرای تزئین به کار رفته است.
جانعلی پور که از ۱۸ سالگی دراین رشته شروع به فعالیت کرده افزود: مقرنس یکی از عناصر تزئینی معماری اسلامی وایرانی است که امروزه به دلیل تغییر فرهنگ و نبود شوق و ذوق در جوانان برای یاد گیری این هنر فراموشی به سراغ آن آمده است.
وی درزمینه بازسازی و به روز رسانی این هنر و بازگشت به شرایط مطلوب حمایت سازمان ودولت را بسیار موثر دانست وگفت:دولت و شهرداری اگر از این هنر حمایت کند هم دربین جوانان اشتغال زایی به وجود می آیدو هم این هنر به دست فراموشی سپرده نمی شود. اگر شهرداری بعد از اتمام ساخت ساختمان پایان کار را پس از اجرای مقرنس کاری حتی در حد یک نمای کوچک بدهد این امر باعث زنده ماندن این هنر می شود.
این هنرمند صنایع دستی با اشاره بر ضرورت ماندگاری این هنر و معرفی آن در جامعه گفت: این هنرها نشان دهنده فرهنگ غنی ما هستند بنابراین می‌توان از طریق برگزاری نمایشگاه ها، کارگاه های آموزشی، بازارچه های تولید زنده و فروش صنایع دستی برای حفظ این فرهنگ غنی کوشید.
جانعلی پور تاکید کرد: در نمایشگاه هایی به ابعاد نمایشگاه سالانه صنایع دستی که هر ساله در کشور برگزار می شوند و بازدید کنندگانی بسیار دارد می‌تواند برای معرفی بسیاری از هنرهای اصیل ایرانی موثر باشد. این نمایشگاه ها می تواند زمینه را برای تولید بیشتر و ایجاد بازار فروش محصولات صنایع دستی فراهم کند.
گفتنی است، این هنر در زمان قاجار، صفویه وزندیه رونق بسیار زیادی داشته است. مقرنس دردو قرن ۵ و ۶ یا به عبارتی در دوره سلجوقیان در مرحله تحول سریع قرارگرفت. دراکثر بناهای این دوره مقرنسهای زیبایی دیده می شود که آشکارترین نمونه عهد سلجوقی مسجد جامع اصفهان است که گنبدمقرنس کاری شده آن از شاهکارهای معماری اسلامی به شمار می رود.
نظر شما