به گزارش خبرگزاری مهر، مراسم اکران خصوصی فیلم «مایا» به عنوان نخستین فیلم محیط زیستی سینمای ایران، عصر جمعه ۷ خرداد ماه با حضور مسئولان سازمان محیط زیست، عوامل و بازیگران فیلم و چهره‌های هنری در سالن همایش‌های ساختمان اصلی سازمان محیط زیست کشور واقع در پارک پردیسان برگزار شد.
در بخشی از این مراسم، محمد درویش، مدیر کل دفتر آموزش و مشارکت مردمی سازمان حفاظت محیط زیست با اشاره به نگرانی که در مورد تعداد یوزپلنگان ایرانی وجود دارد، گفت: تعداد این یوزپلنگ‌ها به حدود ٧٠ قلاده رسیده است. در چنین شرایطی خیلی‌ها می‌گویند بگذارید بودجه‌ها برای مردم، برای رفع مشکلات مسکن و اشتغال هزینه شود. این ها سوال‌هایی است که ما با آنها مواجه هستیم. حتما خاطرتان هست زمانی که ماجرای ریزگردها در خوزستان باب شده بود، گروهی از دوستان به معصومه ابتکار می‌گفتند شما به جای آن‌که دلتان نگران ریزگردها باشد، نگران گربه‌سانان هستید.
وی در بخش دیگری از سخنانش بیان کرد: مسأله اینجا است که حضور ببر هیرکانی به عنوان یک گربه سان در جنگل‌های شمال ایران باعث شده بود که پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های ما در گیلان و مازندران سیل‌های مهیبی که امروز شاهدش هستیم نبینند. زمانی که آن سلطان در جنگل بود هیچ‌کس به خودش جرأت نمی‌داد وارد این جنگل‌ها شود و آنها را نابود کند. از روزی که این ببر رو به نابودی رفت، مساحت جنگل‌های آن منطقه از ٦.٤میلیون هکتار به ١.٦میلیون هکتار رسید. این فاجعه باعث شد درختی نباشد تا بتواند بارانی که می‌بارید را نگه دارد و آن باران دیگر جذب خاک نشد بلکه به سیلابی سهمگین تبدیل شد که هم خسارت‌های زیادی به مراتع وارد کرد و هم جان بسیاری از هموطنان عزیر ما را گرفت. مردم جنوب ایران هم حتما یادشان هست در روزگاری جنگل‌های دشت ارژن به آن زیبایی ذخیره آبی دریاچه پریشان را تأمین می‌کرد. از زمانی که آن جنگل‌ها رو به نابودی رفت، دریاچه پریشان هم با خشکسالی مواجه شد و مردم آن منطقه پریشان شدند.
داریوش بابائیان، تهیه‌کننده فیلم «مایا» هم در سخنان کوتاهی ضمن اشاره به سختی فعالیت بخش خصوصی در حوزه‌هایی چون محیط زیست گفت: اصلی‌ترین نکته‌ای که می‌تواند در فیلمسازی مفید باشد حضور اسپانسرهای واقعی است، اما امروز بودجه سینما و تلویزیون به صورتی است که در مسیر رسیدن به فعالان حوزه فرهنگ قطره قطره آب می‌شود و وقتی به فعالان این حوزه می‌رسد که همان قطره‌ها هم باقی نمانده‌اند و در چنین شرایطی فیلم‌ها دیده نمی‌شوند.
در ادامه با دعوت برگزارکنندگان این مراسم، مازیار رضاخانی و هیوا مسیح دو منتقد سینمای ایران روی صحنه حاضر شدند و به بحث در مورد فیلم «مایا» پرداختند. رضاخانی در بخشی از سخنانش به حضور مایا (ببری که در فیلم مایا حقیقتا بازی کرده است) اشاره کرد و گفت: ای کاش مایا هم اینجا بود تا از او می‌پرسیدیم در شرایطی که بسیاری از بازیگران سینمای ایران میزانسن و بازی را به خوبی رعایت نمی‌کنند تو به عنوان حیوانی که ما آن را وحشی و درنده می‌دانیم چطور توانستی تا این حد خوب در یک فیلم کاملا سینمایی بازی کنی؟
هادی رحیمی خواص بازیگر این فیلم هم در این مراسم گفت: می‌خواهم از آقای بابائیان تشکر کنم که به عنوان تهیه‌کننده در پروژه‌ای حضور داشت که نمی‌دانست بالاخره به نتیجه می‌رسد یا نه. روزی که ما طرح فیلم را برای گرفتن مجوز به وزارت ارشاد فرستادیم آن ها ما را خواستند و گفتند، می‌خواهید یک فیلم عروسکی بسازید یا یک انیمیشن؟ حتی پرسیدند آیا می‌خواهید یک سگ را رنگ کنید و به جای ببر جلوی دوربین بیاورید؟ با وجود این، «مایا» ساخته شد و تجربه خوبی برای همه ما رقم زد. حالا هم که حضور شما دوستداران محیط زیست را در این مراسم می‌بینم به نمایندگی از تمامی عوامل اعلام می‌کنم خستگی همه این روزها از تن ما بیرون رفت.
نفیسه روشن دیگر بازیگر این فیلم توضیح داد: من زمانی که با مایا آشنا شدم ۲۰ روزه بود و مادرش را از دست داده بود. حتما باید از شیر مادر تغذیه می کرد. برای او شیر می گرفتند و در شیشه شیر می ریختند تا تغذیه کند. او به سختی بزرگ شد. خیلی از ما فکر می کنیم عاطفه مادری فقط مخصوص مادر انسان است. مادر مادر است. هیچ فرقی میان هیچ یک از موجودات زنده نیست. مایا با عاطفه و ارتباط با انسان بزرگ شد.
رضاخانی منتقد درباره این فیلم گفت: فیلم «مایا» به لحاظ حس آغاز و پایان روایی دارد. غصه از نگاه بازیگران و با بازی جدی یک ببر یعنی موجودی که خیلی از ما آن را درنده و وحشی می نامیم همراه می شود. آنها که اهل گشت و گذار در نواحی مختلف ایران هستند می دانند فیلم کجا ضبط می شود. لوکیشن بسیار زیباست. فیلم به جز یک سوم ابتدایی که ریتم کندی دارد پر رفت و آمد و خوش ساخت است به خصوص بخش پایانی فیلم که سیلی را به مخاطب می زند.
در ادامه مسیح دیگر منتقد حاضر در جلسه بیان کرد: فقط می شود گفت از تک تک عوامل این فیلم خیلی متشکرم. این در واقع یک تله فیلم با قصه بسیار خوب است و اگر بتوان تدوین دوباره ای انجام داد قطعا این فیلم در سینمای ایران جایگاه بهتری پیدا می کند.
نظر شما