به گزارش خبرنگار مهر، در این برنامه که شامگاه چهارشنبه در سرای سخن مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس برگزار شد، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس در سخنانی شعر منصور اوجی را دارای نظمی خاص و درایتی مجدانه عنوان کرد و گفت: اوجی در خاطره ای نقل می کند که شاملو شعری را از او در کتاب جمعه چاپ کرده و گفته بود از این شعرت خوشم آمد؛ واقعا شعر است.
مریدی: تیزبینی اوجی در یادآوری خاطرات است
بهزاد مریدی با بیان اینکه آنچه در شعر مخاطب را مجذوب اوجی می سازد ریتم و تکرار موسیقی کلامی است، افزود: این در بطن شعر جاری است. زیرا، شعر اوجی علاقه وافری برای پرداختن به خود شعر و شاعر اما نه از نوع ارجاع متن به خود دارد.
وی درعین حال با تاکید بر اینکه شاعر به درجه ای از فرهیختگی دست پیدا کرده که هرچه از قلم جاری می شود شعر است، رعایت دقیق مرز میان سادگی و سطحی نگری و توجه به زبان و فرم و مفهوم گرایی را از ویژگی های آثار او دانست.
مریدی درباره کتاب تاریخ شفاهی ایران، ویژه منصور اوجی با ذکر اینکه آنچه در خوانش این کتاب توجه را جلب می کند، تیزبینی اوجی در یادآوری خاطرات است، چراکه رنگ ها، خاطره ها و عطرها چنان ملموس دوباره سازی می شوند که گویی در همان زمان و همزمان با شاعر آن را مرور می کنیم. خاطرات او در شکل گیری هر شعر و حوادث اجتماعی زمان خود شاکله ای کلی از خود برجای می گذارد که ما را به جهان شعر از سویی و جهان ابیات معاصر از سویی دیگر رهنمون می شود.
کمالی سروستانی: شعر اوجی جوشش دارد
در ابتدای این جلسه کورش رئیس مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس هم به شخصیت منصور اوجی اشاره کرد و گفت: او نسل اول شاعران نیمایی است که شعرش جوشش است و زیرساخت آن فلسفه و با طبیعت پیوند دارد.
کمالی سروستانی، ادامه داد: دغدغه های اوجی شخصی و انسانی است. او و شعرش با شیراز عجین شده اند؛ او شاعر تصویر در زبان است و در نهایت ایجاز تصویر می آفریند و هر اتفاق ساده ای برای او شعر می شود.
کمالی سروستانی در عین حال اوجی را ساده و صمیمی توصیف کرد و گفت: اوجی چه در زیست و چه در شعر ساده و صمیمی است. نقد بزرگانی چون سیمین دانشور، هوشنگ گلشیری، منوچهر آتشی، محمد علی سپانلو، سیمین بهبهانی، رضا براهنی، محمد حقوقی، شهریار مندنی پور، علی باباچاهی، خسرو گلسرخی، حسین منزوی، عنایت سمیعی و بسیاری دیگر که بر اشعار استاد پرداخته نشان دهنده شنیده شدن صدای شاعر شیراز است.
وی آثار اوجی را واجد ویژگی هایی چون ایجاز و کوتاهی، روشنی و شفافیت، مرگ اندیشی، زندگی و سرزندگی و نیز حضور در شیراز و زمان آگاهی دیده می شود عنوان کرد و ادامه داد: ریشه این ویژگی ها را می توان در زندگی او جست و جو کرد.
کمالی سروستانی با ذکر این نکته که اوجی نشان می دهد جنس هنر هر هنرمندی از جنس شخصیت اوست و با آفرینش و زیست او پیوندی ناگسستنی دارد، تصریح کرد: نشست امروز ما نیز برای زیست شاعر است تا هنر و تعهد هنری شاعر؛ روایتی شفاهی که یک زندگی شاعرانه و عاشقانه را بیان می کند.
اوجی: هرگز به کسی حسادت نکردم
همچنین منیژه عبدالهی، استاد ادبیات دانشگاه علوم پزشکی شیراز به ابعاد و آثار اوجی اشاره کرد و با بیان اینکه تاریخ نگاری شفاهی در مرز باریک روایت پردازی، خاطره نویسی، زندگی نامه خودنوشت، گزارشگری قرار می گیرد، اظهار کرد: از جهت سیر تاریخی، تاریخ نگاری شفاهی در عین اینکه کهن ترین شیوه است، تازه ترین شیوه هم به شمار می رود.
او در ادامه به بیان ویژگی ها و آسیب های تاریخ شفاهی پرداخت.
در پایان منصور اوجی در سخنانی خود را وامدار امانت داری پدر دانست و گفت: اگر نظمی در کارم است از او فرا گرفتم.
این شاعر در ادامه به بیان جزئیاتی از خاطرات خود پرداخت و سیمین دانشور را سرمشق خود نام برد و گفت: او هیچ گاه نیمه خالی لیوان را نمی دید و همواره از غیبت خودداری می کرد و هرگز پرچم کسی را پایین نیاورد. و من هم هرگز نه به کسی حسادت کردم و نه حسرت شعر کسی را خورده ام.
نظر شما