به گزارش خبرگزاری مهر، تاریخ رقابت میان ژاپن و چین شاید به چندصد سال قبل باز گردد. در طول این تاریخ پر فراز و نشیب معمولا امپراطوری ژاپن به دلیل قدرت نظامی و انسجام داخلی بیشتر نسبت به چین عقب مانده و ملوک الطوایفی، همیشه بر این کشور تفوق سیاسی و نظامی داشته است.
این وضعیت تا زمان جنگ جهانی دوم و به گفته بعضی، تا اوایل دهه ۹۰ میلادی یعنی شروع فرآیند صنعتی شدن جدی چین نیز ادامه داشت.
اما پس از جنگ جهانی دوم، به راه افتادن موج صنعتی شدن در چین در دهه ۵۰ میلادی و از سوی دیگر، وضع تحریم های نظامی بین المللی علیه ژاپن باعث شد تا قدرت سیاسی و نظامی چین در قبال ژاپن منزوی شده به شدت و به شکل روز افزون افزایش یابد.
امروزه ژاپن مجبور است چین را بزرگترین تهدید بالقوه آن هم در کنار گوش خود تصور کند. مسلما امروز ژاپن در بسیاری از زمینه ها از چین عقب تر است. از صنعت و رشد اقتصادی گرفته تا توان نظامی. پس مجبور است در عین احساس رقابت با چین به شکلی دوستانه و به قول معروف دست به عصا با این کشور رفتار کند.
کتاب «رقبای صمیمی»، نوشته شیلا اسمیت، پژوهشگر ارشد مسائل ژاپن که به تازگی توسط انتشارات دانشگاه کلمبیا به چاپ رسیده به بررسی روابط نوین میان ژاپن و چین به عنوان دو رقیب همسایه و البته نیازمند به یکدیگر می پردازد.
نویسنده این کتاب از مشکلات مربوط به امنیت غذایی، آبهای مرزی و مسائلی چون «معبد یاسونکونی» به عنوان بزرگترین مشکلات موجود میان دو کشور نام می برد.
«اسمیت» همچنین از قدرت روز افزون چین و نیاز شهروندان ژاپنی به امنیت بیشتر در برابر این قدرت از بزرگترین دغدغه های دولت ژاپن نام می برد. وی همچنین با اعتقاد به اینکه قدرتمندتر شدن هر چه بیشتر چین به معنای زوال تدریجی ژاپن به حساب می آید، راهکارهایی برای حفظ جایگاه اقتصادی و سیاسی ژاپن در منطقه شرق آسیا و برطرف کردن معضل افت نفوذ سیاسی این کشور در دوران پس از جنگ جهانی دوم نیز پیشنهاد می کند.
نظر شما