به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، گاز دی‌اکسید کربن یکی از گازهای موجود در اتمسفر است. این گاز از سوختن مواد آلی در حضور اکسیژن کافی ایجاد می‌شود و گازی بی‌رنگ و بی‌بو است. گیاهان از دی‌اکسید کربن در فرایند فتوسنتز برای ساختن کربوهیدرات‌ها استفاده کرده و با جذب آن، اکسیژن آزاد می‌کنند.
گاز دی‌اکسید کربن موجود در اتمسفر به‌عنوان سپر حرارتی زمین عمل می‌کند و با اثر گلخانه‌ای طبیعی مانع از سرد شدن زمین می‌شود. در میان انواع مختلف گازهای گلخانه‌ای، گاز دی‌اکسید کربن سهم عمده‌ای در ایجاد این اثرات نامطلوب در فضای کره‌ی زمین دارد. بنابراین می‌توان گفت کاهش غلظت این گاز در اتمسفر یکی از دغدغه‌های اصلی پژوهشگران جهت متعادل کردن گازهای گلخانه‌ای موجود در اتمسفر است.
مهدی رنجبر، مجری طرح ضمن معرفی مواد نانومتخلخل به‌عنوان ابزاری جهت جذب و جداسازی گازها، هدف از اجرای طرح حاضر را توسعه یک ماده نانومتخلخل آلی- فلزی جهت جذب، جداسازی و حذف گازهای دی‌اکسید کربن و دی‌اکسید گوگرد عنوان کرد.
وی افزود: استفاده از جاذب تولید شده در این طرح می‌تواند گازهای آلاینده دی‌اکسید کربن و دی‌اکسید گوگرد را به‌صورت مؤثرتری جذب و حذف کند؛ این موضوع کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی، هزینه‌ها و اثرات جانبی ناشی از آلودگی محیط‌زیست را نیز در پی خواهد داشت.
این محقق در خصوص نقش فناوری نانو و نحوه عملکرد این جاذب نانوساختار افزود: نانوساختارهای متخلخل آلی-فلزی با مساحت سطحی داخلی زیاد و ساختار اسفنجی خود توانایی ذخیره‌سازی و همچنین حذف گازهای آلاینده را دارا هستند.
به گفته رنجبر، چارچوب‌های آلی – فلزی به‌وسیله تجمع یون‌ها یا کلاسترهای فلزی به‌عنوان مراکز فعال کئوردیناسیونی و لیگاندهای آلی به‌عنوان اتصال‌دهنده‌ی یون‌های فلزی شکل می‌گیرند؛ این دسته از مواد خواص فیزیکی و شیمیایی خاصی دارند و از لحاظ ساختاری قابل طراحی و تنظیم هستند.
این طرح در قالب رساله دکترای مهدی رنجبر و با راهنمایی دکتر محمدعلی طاهر از دانشگاه شهید باهنر کرمان و همچنین همکاری مهندس عصمت اسماعیل زاده انجام شده است.
این رساله که با همکاری صنایع مس سرچشمه انجام شده که تحت عنوان پایان‌نامه مورد نیاز صنعت به تأیید داوران ستاد ویژه‌ی توسعه فناوری نانو نیز رسیده است.
نظر شما