علی ذبیحی در گفت و گو با خبرنگار مهر با اشاره به نقش بسیار تعیین کننده توسعه فرهنگی و آموزشی در پویایی و بالندگی جامعه اظهار داشت:راز و رمز پیشرفت و توسعه در هر کشوری را باید در نظام آموزش و پرورش آن جستجو کرد و کم توجهی به این عرصه، تبعات و عوارض ناخوشایندی را به همراه خواهد داشت.
نماینده روسای آموزش و پرورش استان تهران در وزارتخانه متبوع عنوان کرد:تأمین الزامات و نیازهای مالی فرهنگیان به دغدغه ای جدی در عرصه آموزش و پرورش کشور تبدیل شده که باید برای برون رفت از چنین وضعیتی با همیاری و هم افزایی همه جامعه، اقداماتی موثر و سازنده عملیاتی و اجرایی شود.
وی افزود:از سال ۸۲، کمتر از پنج درصد از درآمد ناخالص ملی کشور در حوزه آموز ش و پرورش هزینه می شد و این میزان در مقطعی به کمتر از دو درصد تقلیل پیدا کرده بود که با سیاست های اتخاذ شده از سوی دولت فعلی، وضعیت تا حدودی بهبود یافته است.
ذبیحی گفت:در شرایط فعلی با نگاهی اجمالی و مقایسه ای نسبت به سال های گذشته پی می بریم که تا حدودی وضعیت بودجه و اعتبارات تخصیصی به آموزش و پرورش ارتقا یافته اما همچنان با جوامع توسعه یافته وکشوری همچون آلمان که ۱۳ درصد از درآمد ناخالص ملی خود را به این بخش اختصاص می دهد، فاصله ای بسیار داریم.
نماینده روسای آموزش و پرورش استان تهران در وزارت آموزش و پرورش عنوان کرد:باید قوانین به سمت و سویی سوق پیدا کند که بخشی از در آمدهای مالیاتی، عوارض، گمرکات و... به بودجه و اعتبارات عرصه علمی، تربیتی و آموزشی کشور اختصاص یابد.
وی افزود:در حال حاضر عمده دغدغه مدیران آموزشی به سرانه مدارس، کلاس های درس، سالن های ورزشی و...معطوف شده که این حد از تمرکزِ انرژی مدیرانِ آموزشی برای توسعه سخت افزاری در چنین بخش هایی نوید بخش به نظر نمی رسد.
ذبیحی گفت:بدون تردید، اصلی ترین نیاز و ضرورت برگزاری کلاس درس و ارائه مفاهیم علمی و آموزشی به بخش زیرساخت ها باز می گردد و بدون تامین چنین امکاناتی، موانعی جدی در مسیر تحقق اهداف و سیاست های اتخاذ شده، ایجاد خواهد شد.
وی افزود: نباید از نظر دور داشت که تأمین و توسعه زیرساخت های آموزشی و فضای مرتبط با این حوزه، تنها وظیفه یک مدیر آموزشی نیست و باید بستر و امکاناتی فراهم شود که مسئولان و متولیان آموزشی، بیشتر انرژی خود را بر مباحث نرم افزاری و توسعه علمی، آموزشی دانش آموزان، کلاس های درس و مدارس متمرکز کنند.
نماینده روسای آموزش و پرورش استان تهران در وزارت آموزش و پرورش عنوان کرد:به تعبیری تأمین و توسعه الزامات اولیه آموزشی از بدیهیات است و باید به نحوی برنامه ریزی شود تا با کاهش دغدغه های مدیران و متولیان آموزشی، دغدغه و کمبودی در این حوزه احساس نشود تا با آرامش خاطر بیشتری به محتوای کیفی آموزشی و انتقال مفاهیم علمی پرداخته شود.
ذبیحی گفت:سال های متمادی است که تمرکز اصلی مدیران آموزشی بر مسائل عمرانی و مالی معطوف شده و این در شرایطی است که اساسا حوزه سخت افزاری ارتباط مستقیمی با شرح وظایف مدیران آموزشی در مدارس ندارد.
وی افزود:از سال ۷۲، مصوبات آموزش و پرورش شاهد هیچگونه تغییری نبوده و تنها تغییر لحاظ شده به الحاق چهار تبصره به ماده ۱۸ در سال ۸۸-۸۷ باز می گردد.
نماینده روسای آموزش و پرورش استان تهران در کشور عنوان کرد:لحاظ شدن نگاه و دیدگاه پویا در آموزش و پرورش ثمره و نتایج در خور و شایسته ای را به همراه خواهد داشت که این مهم با هم افزایی و همیاری دیگر دستگاه ها قابل حصول است.
ذبیحی گفت:به واقع نظام تعلیم و تربیت کشور نیازمند یک بازنگری اساسی است و البته این ضرورت موضوعی نیست که اخیرا ایجاد شده باشد بلکه لزوم تحول در این عرصه از دهه های پیش احساس می شد.
وی افزود:متأسفانه ساختار اشاره شده، نوعی گریز از مرکز محسوب می شود که همه در حال فرار از آن هستند که نمونه بارز آن در استقبال دانش آموز، اولیاء و برخی از فرهنگیان از تعطیلات مشهود است.
ذبیحی عنوان کرد: باید این ساختارکه افراد و گروه های بسیاری از آن فرار می کنند به محیطی با نشاط و پویاتر تبدیل شود تا حالت جذبی آن بر حالت دفعی موجود تفوق و غلبه پیدا کند.
وی در خاتمه یادآور شد:محدودیت در امکانات و سرانه های آموزشی، فرهنگی، ورزشی و...در مدارس از موضوعاتی نیست که مدیران در قبال آن بی تفاوت باشند و تهیه، تأمین وتوسعه این ضروریات از الزاماتی است که ذهن و اندیشه معلم و مدیر را به خود معطوف می سازد و این امر به تدریج انرژی و توان متولیان علمی و آموزشی را تحت الشعاع قرار می دهد که باید نسبت به رفع آن ورود هدفمند و مجدانه ای را لحاظ کرد.
نظر شما