امین براهویی در گفتگوباخبرنگارمهر گفت: در این بازی بومی و محلی در دست هر بازیکن یک یا دو چوب است که همزمان با ریتم سرنا و دهل بهم ضربه می زنند.
وی افزود: شروع این بازی آهسته و آرام است و با هر ضربه اصلی و محکم دهل هر دو نفر که کنار یکدیگر قرار دادند چوبهایشان را به هم می کوبند و به تدریج ریتم آهنگ تند شده و حرکت چوب نیز با آن تند می شود.
وی اظهار کرد: در این ورزش تمرین فنون شمشیر زنی صورت می گرفت تا بدن ها برای روزگاران جنگ آماگی کامل داشته باشد و به عبارت دیگر می توان گفت ورزش چوب بازی تمرین فن شمشیر زنی در دوران صلح است که گاه به صورت چاپ دوچوبه نیز اجرا می شود.
رئیس هیت ورزش های روستایی وبازیهای بومی و محلی سیستان و بلوچستان خاطرنشان کرد: در چاپ دو چوبه حرکت شرکت کنندگان بر روی خط و دایره های شکل نیست و تعداد شرکت کنندگان نیز کمتر از چوب‌بازی است.
براهویی عنوان کرد: در بسیاری از مواقع به هنگام چوب بازی ساده دو، چهار و یا شش نفر از ورزیدگان مسلط و آگاه در داخل دایره چوب بازی به جای چوب از شمشیر استفاده می کردند.
وی تصریح کرد: چوب بازی به عنوان بخشی از فرهنگ مردم سیستان به دنبال بازآفرینی و بازنمایی شیوه زیست فرهنگی سیستانیان است و فرهنگ مردم سیستان را در زبانی نمادین، هنرمندانه و زیبایی شناسانه با بالاترین سطح از انرژی و احساسات به ظهور می رساند و قدمت آن نیز به قدمت شهر سوخته می رسد.
نظر شما