حجت الاسلام عبدالحسين خسروپناه پژوهشگر پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامي در گفتگو با خبرنگار مهر با بيان اينكه منتظر واقعي بايد در تقويت بينش و معرفت انتظار تلاش كند، اظهار داشت: ميان فرهنگ انتظار سازنده و مفيد با فرهنگ انتظار مخرب و ويرانگر تفاوت وجود دارد، بنابراين انتظار سازنده و مثبت تكاملي، بالنده و همراه با رشد و فرهيختگي است، اما انتظار ويرانگر عقب ماندگي و تحجر به دنبال دارد.
وي با تأكيد بر اينكه منتظر واقعي بايد فرهنگ انتظار را بفهمد و بشناسد، تصريح كرد: اين منتظر نبايد نسبت به امور اسلامي و معروفات جامعه بي تفاوت باشد، چنين فردي منتظر واقعي نيست.
حجت الاسلام خسروپناه به روايات منقول از معصومين اشاره كرد و افزود: امام زمان (عج) زمانيكه ظهور مي كند، تنها با جنگ به اشاعه عدالت نمي پردازد و صلح را نمي گسترداند، امام عصر ابزار ديگري نيز براي اشاعه صلح و عدالت دارد كه آن تبيين دين است، بنابراين بخش وسيع و گسترده اي از مردمي را كه به اسلام گرايش ندارند و با آموزه هاي ديني آشنا نيستند، با ابزار تبليغ دين با آموزه هاي اسلام آشنا مي كند.
وي افزود: منتظر واقعي بايد با فرهنگ انتظار آشنا باشد و زماني را به شناخت علايم قبل، بعد و زمان ظهور امام زمان (عج) اختصاص دهد و بداند پس از ظهور چه تحولاتي در جامعه ايجاد مي شود .
خسروپناه، پايبندي به كردار و رفتار مناسب وابسته به تعاليم الهي را از ويژگي منتظر واقعي عنوان كرد و گفت: منتظر ممكن است منتظر ذهني باشد، اما منتظر رفتاري نباشد، البته انتظار رفتاري مهمتر است زيرا نشانگر انتظار واقعي است. گاهي اوقات كساني كه مسئوليتهايي را به عهده دارند از آن استفاده نادرستي مي كنند، حقي را ضايع، جنگي برپا و رقيب شكني مي كنند اين گروه از منتظران ذهني هستند نه منتظر رفتاري. بنابراين پس از شناخت منجي و معرفت ديني، كنش انتظار مهم است كه بايد همه اقشار مردم اعم از عالمان ديني تا عموم مردم در انتظاري واقعي به سر برند، يعني رفتارشان بايد بر اساس آموزه هاي ديني و اسلامي باشد.
نظر شما