به گزارش خبرنگار مهر، مهمترین دلیل موفقیت و مزیت پرسپولیس نسبت به استقلال طی دو سال اخیر اتحاد بیشتر و کمتر بودن کانون های تصمیم سازی بود. در استقلال که به صورت جزیره ای اداره می شد از نظری جویباری ها گرفته تا مدیر روابط عمومی و مسئول اسپانسر و مدیر عامل و مربی همه، هر کدام تصمیم هایی اتخاذ می کردند که چون در جهت صحیح نبودند، همه با شکست مواجه می شدند اما در پرسپولیس کانون های تصمیم ساز و اختلاف ها کم تر بود و مجمع الجزایری در کار نبود.
علائم و نشانه های اخیر اما این نکته را نشان نمی دهد، در مورد طارمی، اوکراینی‌ها، اردوی اوکراین، در مورد رضائیان و ... علائم اختلاف های زیادی دیده و شنیده می‌شود.
محمود خوردبین طی چند روز گذشته تقریبا در روزهای زوج گفته رضائیان نمی آید و در روزهای فرد خودش را تکذیب کرده و اعلام کرده که رضائیان می آید. بدترین اتفاق در این رابطه چند بار عوض کردن تصمیم ها نیست بلکه عدم موافقت برانکو است با بازگشت رضائیان که دو بار تا کنون گفته برای او جا ندارم.
در مورد گولج استرالیایی و لوبانف و اوکراینی ها هم حرف و حدیث بسیار زیاد بوده و به طور کلی شایعه دلالی و موارد اینچنینی از سال گذشته بیشتر شده است. در واقع به نظر می رسد جنتلمن بودن برانکو موجب شده باشگاه بیش از مقدار حرفه ای آن، نظراتش را به این مربی دیکته کند، در مورد طارمی هم اگر به یاد داشته باشید برانکو اعلام کرده بود که برای او جا ندارد اما فردایش اعلام کرد که جا برای طارمی باز خواهد کرد.
اگرچه هنوز با وجود اخبار و اطلاعاتی که از استقلال به دست می‌رسد این باشگاه مجمع الجزایری است و با برکناری افشارزاده جزیره ها بیشتر فعال شده اند اما پرسپولیس هم انگار در همین مسیر قدم برمی‌دارد تا جایی که ترکاشوند و ماجرای لباس‌ها و موارد بالا نشان از چند تصمیمی شدن این باشگاه دارد که اگر این موضوع ادامه پیدا کند پرسپولیس در بهترین سالی که شانس موفقیت و جام دارد ممکن است زمین بخورد.
آنها حالا شبیه به شبه جزیره شده اند و تا جزیره ای شدن فاصله زیادی ندارند.
نظر شما