به گزارش خبرگزاري مهر به نقل از بي بي سي، گزش لب ها، حركت ابروها و قدم هايي كه روي فرش هاي تشريفاتي بر مي دارند همگي افكار و احساسات آنها را برملا مي سازد.
محققان در جلسه علمي "نورويچ" درخصوص تفسير علائم مختلف بدني به بحث و تبادل نظر پرداختند.
"پيتر كولت" يكي از اعضاي سابق دانشگاه آكسفورد در فستيوال علوم انجمن بريتانيا اظهار داشت : هيچ كس نمي تواند از تيررس روانشناسان فرار كند.
وي افزود : هر سياستمدار حين سخن گفتن نشان خاص خود را دارد كه اضطراب وي را در مصاحبه هاي مطبوعاتي يا حين سخنراني افشا مي كند.
"توني بلر" نخست وزير انگليس زماني كه از دست مخالفان خود مضطرب مي شود ناخودآگاه انگشت كوچكش را تكان مي دهد. همچنين وي در لحظه احساس خطر، معده اش را لمس مي كند.
از سويي جورج بوش رييس جمهور آمريكا به هنگام مضطرب بودن لبش را از داخل گاز مي گيرد.
دكتر "كولت" ادعا كرد : زماني كه يك سياستمدار به هنگام سخنراني فرد ديگر به نقطه اي دوردست خيره مي شود، اين امر بدان معناست كه سخنان سخنران از اهميت چنداني براي توجه برخوردار نيست.
همچنين در پانل "نورويچ" توضيح داده شد كه سياستمداران براي كنترل ادراك شنوندگان در خصوص موضوع مورد بحث، حركاتي عمدي و ارادي انجام مي دهند. در برخي از موارد آنها ممكن است از تاثير خود حركت باخبر باشند. به عنوان مثال "بيل كلينتون" رييس جمهور اسبق آمريكا زماني كه احساساتش را نشان مي داد، لبش را گاز مي گرفت. وي حين عذرخواهي از مردم آمريكا درخصوص رسوايي "مونيكا لووينسكي" ظرف 10 دقيقه 15 بار لبش را گزيد.
همچنين زماني كه سياستمداري قصد دارد قدرتمندتر يا دوستانه تر به نظر آيد، حركات خاصي را انجام مي دهد. به عنوان مثال جورج بوش وقتي قصد دارد خود را قوي تر از آنچه است نشان دهد، شبيه بدن سازها راه مي رود و كف دستانش را به سمت عقب آويزان نگاه مي دارد گويي مقدار زيادي ماهيچه در آن قسمت جمع شده است. بلر نيز وقتي تصميم دارد خود را خونسرد نشان دهد ابروهايش را بالا مي اندازد.
سياستمداران به هر ميزان كه تلاش كنند، نمي توانند كنترل كاملي روي حالات و علائم بدني خود داشته باشند.
نظر شما