به گزارش خبرنگار مهر، این مستند را که کامران حیدری زمان‌برترین و دشوارترین مستند خود می داند به داستان زندگی علی آقا کبوتربازی می‌پردازد که در یکی از قدیمی‌ترین محله‌های شیراز زندگی می کند و اکنون در پیری و ناتوانی دیگر نمی تواند کبوتربازی کند و کبوترهایش در حال مردن و مریض شدن هستند.
کامران حیدری بعد از دو فیلم موفق «من نگهدار جمالی وسترن می‌سازم» و «دینگومارو» که در پاییز گذشته موفق به دریافت جایزه‌ی بهترین مستند سال از انجمن منتقدین سینمای ایران شد سراغ پروژه‌ای رفت که بتواند در یک گروه دونفره با همکاری «علی فرمانی» مستندی را بسازد که در آن قصه جاری باشد.
کامران حیدری پیرامون مستند «علی آقا» در گفت و گو با خبرنگار مهر عنوان کرد: این مستند را بدون بهره بردن از دو شاخصه اصلی سینمای مستند یعنی «مصاحبه» و «نریشن» ساختم.
کارگردان جوان سینمای مستند ایران، افزود: مستند «علی آقا» حتی موسیقی هم ندارد. سعی کردم مثل یک فیلم داستانی، قصه فیلمم را پیش ببرم و از مصاحبه و نریشن برای روایت فیلمم کمک نگرفتم. وی درباره مراحل تحقیق و پژوهش این فیلم مستند اظهار کرد: حدود پنج ماه با این کاراکتر زندگی کردم، حتی بعضی شب‌ها پیش او می‌ماندم. این باعث شده بود، بدانم چه نوع اتفاق‌هایی در زندگی‌اش رخ می‌دهد. بنابراین با تمام جرئیات زندگی‌اش طی دو سال اخیر آشنا شدم و براساس آن موضوعات مهم زندگی‌اش را مدنظر قرار دادم و فقط روی آن‌ها تکیه کردم تا بتوانم بهتر تمرکز کنم، نه اینکه همه چیز را ضبط کنم و بعد در مرحله مونتاژ بخواهم یک قصه از آن بیرون بکشم.
کامران حیدری بعد از پایان مستند «علی آقا»، در تدارک ساخت اولین فیلم بلند داستانی‌اش است، فیلمی که شاید آن را بتوان در ژانر فیلم‌های «جاده‌ایی» قرار داد.
حیدری با اشاره به اینکه فیلمبرداری این اثر به صورت کامل در شیراز انجام شده است، افزود: ۱۵ سال است که در شیراز زندگی می‌کنم و ساکن همین منطقه هستم و تمام فیلم‌هایی که ساختم و سوژه‌های فیلم‌هایم در بیشتر مواقع به شهر خودم مربوط می‌شده است. شاید یکی از دلایلش این است که محیط پیرامون زندگی خودم را بهتر می‌شناسم.
به گزارش خبرنگار مهر، کامران حیدری از نسل فیلمسازانی است که پس از گذران دوره های فیلمسازی در سینمای جوان شیراز تجربه های سینمایی خود را در مستندسازی پی گیری کردند.
نظر شما