اين شاعر در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر، با بيان اين مطلب افزود : هدف غايي از متون مقدس در تمام اديان استوار كردن خوبي ها و كاستن كجي ها و كاستي هاست. يعني درواقع، اديان براي رستگاري انسان ها پديد آمدهاند. براي همين منظور اديان توحيدي به زبان همان مردم و به حجم و ارتفاع درك آنان نازل شده است.
وي ادامه داد : شكي نيست كه ادبيات زبان مورد پسند مردم است و اديان براي بيان سلوك رستگاري انسان از زبان ادبي مدد مي گيرد. در تورات غلبه با داستانهاي گيراست و بگذريم از اينكه بالندگي فكر بشر يا ورود خدشه هاي خواسته يا ناخواسته به متون اين كتاب، بعضي از داستان ها را به شكل افسانه و رويا درآورده است اما از گيرايي و تعليق داستاني كم نمي آورد.
اين شاعر اضافه كرد : در انجيل هم آموزه ها و نكاتي از اين دست كم نيست؛ البته ما اين دو كتاب را به زبان اصلي نمي خوانيم بلكه از طريق ترجمه است ولي اگر به كتاب عظيم قرآن نگاه كنيم مشاهده مي كنيم كه ظرايف و لطايف زبان ، چه در سبك و ساختار و چه در معنا اوج عجيبي دارد.
بيدج تصريح كرد : اين كتاب الهي داراي تمام فنون بلاغت و بيان است؛ تا جايي كه گروهي از ديرباوران آن را روزگار نزول شعر ناميدند و پيامبر اكرم (ص) را به شاعر بودن ملقب كردند. ادبيات ايران و عرب نيز از ديرباز از متون مقدس بهره گرفته است و شعر و نثر ما و آنها سرشار از تمثيلات و تلميحات قرآني است.
اين مترجم شعر عرب با اشاره به اينكه ادبيات براي رهايي انسان از صفات ناپسند پديد آمده است گفت : ادبيات با به تصوير كشيدن ستيز اخيار و اشرار يا اوليا و اشقيا براي هدف غايي انسان كه همان رستگاري است تلاش مي كند. يعني ادبيات براي به دست آوردن نان و آزادي و عدالت و شادماني مي كوشد.
وي در پايان گفت : از اين رو داد و ستد لغوي و معنايي ميان ادبيات و متون ديني امري طبيعي است . بدون شك نه ساختار كلمه بلكه معناي كلمه ارجحيت دارد و بنابراين هرگونه استفاده بهينه و در جهت درست معنا از متون ديني در بيان ادبي بايد مجاز باشد و لزومي ندارد كه نويسنده در آفرينش ادبي خود عين عبارت ديني را بكار گيرد مگر اينكه به قصد تفسير و تحليل و به عنوان شاهد بياورد.
نظر شما