به گزارش خبرنگار مهر به نقل از خبرگزاري فرانسه، روسيه رويكرد سخت‌گيرانه‌اي را نسبت به شركت‌هاي نفتي خارجي در پيش گرفته است، اكوادور تهديد به تجديدنظر در قراردادهاي نفتي با شركت‌هاي خارجي كرده است و ايران سهم ژاپن را در توسعه يك ميدان عظيم نفت كام كرده است.
تمامي موارد فوق بخشي از روندي است كه طي دو سال اخير موجب شده است شركت‌هاي بزرگ نفتي را با كشورهاي توليدكننده‌اي مواجه سازد كه مي‌خواهند برخلاف گذشته شرايط خود را بر شركت‌هاي خارجي تحميل كنند.
به گفته كارشناسان تغيير شگرفي در عرصه توازن قدرت ميان شركت‌هاي بين‌المللي نفت در حال شكل‌گيري است و امروز مشخص شده است كه شركت‌هاي ملي و داخلي نفتي نسبت به رقباي خارجي دست بالا را دارند.
در روسيه شركت شل تحت فشار مقامات دولتي در رابطه با توسعه ميان نفت و گاز ساخالين است و توتال فرانسه نيز براي توسعه ميدان خارياگ با موانع عمده‌اي روبرو شده است. آنچه براي شركت‌هاي نفتي خارجي ناگوارتر است تصميم گازپروم براي بهره‌برداري انحصاري از ميدان عظيم شتوكمان است.
|
كشورهاي توليدكننده نفت بايد به مردم خود پاسخ دهند كه چرا بخش عظيمي از درآمدهاي نفتي به جيب شركت‌هاي خارجي مي‌رود و كشور خودشان با مشكلات مالي دست و پنجه نرم مي‌كند. |
برخي كارشناسان معتقدند اكنون دوباره موج ملي‌گرايي نفتي به راه افتاده است و شايد همين امر موجب شكست خوردن رافائل كورا در مقابل مورالز در انتخابات رياست جمهوري بوليوي باشد، چرا كه كورا گفته بود كه اگر دوباره رئيس‌جمهور شود پاي ميز مذاكره شركت‌هاي بزرگ نفتي خواهد نشست.
در واقع،اكثر كشورهاي آمريكاي لاتين سياست‌هاي انرژي خود را از چاوز الگوبرداري مي‌كنند و اجازه مانور به شركت‌هاي نفتي خارجي كه زماني بر ميادين نفتي حكومت مي‌كردند، نمي‌دهند.
در سال 1928 هفت خواهران نفتي كه شامل بزرگترين شركت‌هاي نفتي بين‌المللي مي‌شد در جريان نشستي در اسكاتلند كنترل اليگارشي خود بر قيمت‌ها و توليد نفت را آغاز كردند اما دوره تسلط آنها به پايان رسيده است.
كشورهاي توليدكننده نفت بايد به مردم خود پاسخ دهند كه چرا بخش عظيمي از درآمدهاي نفتي به جيب شركت‌هاي خارجي مي‌رود و كشور خودشان با مشكلات مالي دست و پنجه نرم مي‌كند.با اين حال، كارشناسان نفت پيش‌بيني مي‌كنند دوره ملي‌گرايي نفتي كنوني چندان بلندمدت نباشد اما چون احتمال عدم سرمايه‌گذاري كافي براي توليد وجود دارد، دوره ملي‌گرايي نفتي با كاهش توليد به اتمام خواهد رسيد.
ولاديمير پوتين رئيس‌جمهور روسيه كه در دوره پيش از انتخابات به سرمي‌برد مي‌خواهد به مردم خود نشان دهد كه نيازي به سرمايه‌گذاري خارجي ندارد، اما وي به ريسك عدم سرمايه‌گذاري كافي نيز آگاه است. اما چين تا حدي اين روند را با سرمايه‌گذاري‌هاي خود در كشورهاي توليدكننده و تامين مالي پروژه‌هاي نفت و گاز در قبال استفاده از توليدات آنها، به هم زده است.
نظر شما