جانبازانی که درس زندگی می دهند/ الگویی برای مدیران و مسئولان

خبرگزاری مهر- گروه استانها، محمدرضا جباری: ماه عسل شب قدر را نگاه می کردم، هیجدهمین قسمت این برنامه داستان زندگی مردی بزرگ از تبار ایرانیان غیوری بود که همه چیز خود را مدیون آنها هستیم. داستان که نه زندگی افتخار آمیز واقعی زرگر را که از زبان همراه و همسر فرشته گونه اش بیان می شد هر کدام در اوج ایثارگری و تواضع دیگری را قهرمان می دانستند که از همان ابتدا درس اخلاق و تواضع بود.

یاد ایام انتخابات افتادم که همدیگر را به چه چیزهایی متهم می کردیم حتی بزرگانی که در قامت نامزد ریاست جمهوری بودند و ما انتظار داشتیم همه محدوده های اخلاق را رعایت کنند نمره قبولی نگرفتند و دیشب یادم افتاد که توصیه کنیم تا همه بزرگان و مسئولان و مردم یک بار دیگر زندگی شهدا و جانبازان را مطالعه کنند و کمی در رفتار خود تجدید نظر کنند.

امثال زرگرها در این کشور سلامت و جان خود را فدا کردند تا ما امروز در امنیت باشیم و سرزمینی اسلامی داشته باشیم که برای رسیدن به مسئولیت هایش از همدیگری سبقت بگیریم.

انسانهایی که همه خاک میهن مدیون آنهاست هرگز طلبی ندارند و همچنان خود را بدهکار می دانند، ایثارگرانی که همچنان با نقص عضو امروز هم مرزهای کشور را از مین پاک می کنند تا انسانی بی گناه روی مین های تعبیه شده در دوران جنگ نروند و شهید و مجروح نشوند.

بزرگ منشی که امروز هم خود را مقصر می داند و اگر کسی روی مین برود خود را نمی بخشد وکوتاهی خود می داند و از دولت می خواهد اورا بازخواست کندکه چرا هنوز مینی باقی مانده است و در مقابل افرادی هستند که بیت المال را برده اند و هنوز طلبکارند که حقشان بوده است.

ما کجاییم و آنها کجا

در این سرزمین چقدر شهدای بزرگ و والا مقام و جانبازانی چون «زرگرها» داریم که با زندگی و منش و اندیشه های آنها بیگانه ایم و اگر داستان آنها را ببینیم و بشنویم و بخوانیم از خودمان خجالت خواهیم کشید.

ای کاش همه آنها که امروزبه واسطه خون شهدا و نقص عضو جانبازان و خون دل خوردن وگریه های شبانه خانواده شهدا و همه مربیان بزرگی که سالهاست در انتظار پیکر پاک فرزندان شهید و مفقود الاثر خود هستند و به موقعیتی رسیده اند و وزیر، استاندار، فرماندار، مدیرکل و عضو شورای شهر و شهردار و  ......... شده اند کمی با خود بیندیشند که و با خدای خود خلوت کنند و ببینند آنها کجا هستند و زرگرها چگونه زندگی میکنند.

فرصت بسیار محدود است و «تا چشم بر هم میزنی وقت رفتن است» همه در برابر شهدا و خانواده آنها و همسران شهدا و جانبازان مسئولیم بیایید تا دیر نشده کلاهمان را قاضی کنیم در رفتار و اعمالمان خدا را ناظر بدانیم به جای سیاسی بازی، اخلاق مداری را پیشه کنیم و کسانی که در هیبت مردان سایه در انتخاب مدیر و مسئول و شهردار نقش دارند بهی اد شهدا بیفتند و در توصیه های خود شایسته سالاری را جدی بگیرند.

امروز که چند صباحی به مسئولیت و جایگاه دنیایی رسیده ایم می توانیم هم دنیا و هم آخرت خود را بیمه کنیم و شایسته نیست از این موقعیت برای انتقام گیری سیاسی و تصفیه حساب های شخصی و حزبی استفاده کنیم بلکه باید بدنبال خدمت صادقانه و شبانه روزی برای مردم باشیم و کمی هم از رزمندگان و جانبازانی چون زرگرها بیاموزیم تا برای کارهایمان شایسته دعا و تقدیر باشیم.

خاطرات خانواده زرگر درس بزرگ زندگی است برای همه انسانهایی که می خواهند مسیر حق وحقیقت را بروند حتی برای زوجهای جوانی که می خواهند همسری انتخاب کنند الگوهای عملی دارد و برای کارمندان در خدمت صادقانه و برای مسئولان و مدیران الگوی تلاش بی منت.

این روزها پس از انتخابات ریاست جمهوری و شوراها و در استان قزوین با انتخاب اعضای جدید شورای اسلامی حرف و حدیث های زیادی برای نوع انتخاب شهردار شنیده می شود که هر کدام داستانی است و نیز شنیده شده در برخی مدیریت های استان نیز شاهد تغییر خواهیم بود، بد نیست همه کسانی که به دلیل موقعیت سیاسی و اجتماعی که در معرفی و تعیین این مسئولیت ها دارند اعم از نمایندگان مجلس، استاندار محترم، اعضا شورای شهر و مردان سایه استانی و کشوری داستان زندگی زرگرها را مطالعه کنند و تصمیم درست بگیرند و با انتخاب افرادی کارآمد، شایسته، مومن، متعهد و سالم به این استان خدمت کنند. می توانیم راه زرگرها که مسیر الهی و اخلاقی است را برویم تا عاقبت بخیر شویم.

یادمان باشد: زندگی صحنه زیبای هنرمندی ماست؛ هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود؛ صحنه پیوسته بجاست؛ خوش تر آن نغمه که مردم بسپارند به یاد...