هم تیم امید باخت و هم استقلال

به گزارش خبرنگار مهر، دعوای فرسایشی باشگاه استقلال و فدراسیون فوتبال درس بزرگی بود برای فوتبال ایران. نتیجه این دعوا را مرور می کنیم:

هم تیم امید باخت و حذف شد و هم استقلال از صنعت نفت باشخت. قطعا هم دلیل باخت تیم امید و هم دلیل باخت استقلال همین محرومیت این سه بازیکن نبوده و دلایل دیگری برای این شکست ها وجود دارد اما واقعیت اینست که به هر حال این یک بازی- کشمکش عجیب بود که دو سر باخت داشت.

هم تیم امید نتوانست از بازیکنان استقلال استفاده کند و هم استقلال نتوانست از بازیکنان خودش در هفته اول لیگ برتر استفاده کند. آنچه امروز رخ داده صرف نظر از همه هیاهوها، دو بازنده دارد که هر دو تیم هایی بزرگ هستند و قابل احترام.

این دو شکست را باید فانوس راه برای آینده کرد
آینده ای که در آن پرسپولیس و تیم ملی هم دچار مشکل می شوند، آینده ای که شاید سپاهان و ذوب آهن را هم در بر گیرد آن هم در سال جام جهانی با وجود مربی سخت گیری چون کارلوس کی روش. شاید فدراسیون می خواست به قول و گفته منصوریان با استقلال از کل فوتبال زهر چشم بگیرد اما اینجا خود فدراسیون فوتبال هم یک بازنده بزرگ بود هم در افکار عمومی برای شبهات قانونی و بین المللی تصمیم و هم در عرصه ملی و بین الملی در عرصه امید ها.

 هر دو باخته اند بدون حتی یک برنده!
این اتفاق دقیقا می تواند تکرار شود، در همه رده ها می تواند تکرار شود و همه در ایران ببازیم، چه در داخل و چه در عرصه ملی همانطور که استقلال  و تیم ملی امید باختند می توان دید که در آینده پرسپولیس و تیم ملی هم باخته اند. واژه ای وجود دارد که در ادبیات فیفا هم وجود دارد و آن واژه «تعامل» است. البته واژه دیگری هم به نام « برنامه ریزی» وجود دارد. این دو اگر کنار هم قرار بگیرند نتیجه می دهد و نتیجه اش «برنده – برنده» است اما اگر برنامه ها مدام تداخل داشته باشیم و کشمکش داشته باشیم در همه عرصه ها می بازیم هم در داخل و هم در خارج از کشور. حتی باخت استقلال به العین را هم باید وسط همین دعوا ها و برنامه ها گنجاند.

دغدغه مقدس بودن پرچم کشورمان را باید «برنده – برنده» مدیریت کرد نه «بازنده – بازنده».