به گزارش خبرنگار مهر، مسعود سلطانی فر گزینه پیشنهادی دولت دوازدهم برای وزارت ورزش روز یکشنبه با اخذ ۲۲۵ رای موافق، ۳۶ رای مخالف و ۲۰ رای ممتنع به عنوان چهارمین وزیر ورزش و جوانان برای چهار سال پیش رو انتخاب شد.
حالا که سلطانی فر حضورش در دوره جدید را قطعی کرده است طبیعتا انتظارات و توقعات زیادی از سوی جامعه ورزش مطرح می شود که وی باید به آن رسیدگی کند.
وزیر با ورزشی ورشکسته طرف است که خودش نمی تواند دخل و خرج کند، از شطرنجش بگیرید که با کیش « فیده» مواجه شده تا فوتبالی که با کنفدراسیون آسیا تهدید شده و باشگاه هایش ممکن است با لغو پرونده حرفه ای مواجه شوند و البته خود فدراسیون فوتبال که بعد از گذشت چند هفته از لیگ برتر نتواسته تبلیغات محیطی را واگذار کند و مشتری جدی ندارد.
ساختمان زیبایی با ریشه هایی در آب
در واقع وزیر عرصه ای را تحویل گرفته که با وجود تلاش وزرای پیشین آباد نیست بلکه به ساختمانی می ماند که تصویرش خوب است اما آب پایه هایش را برده و هر لحظه امکان فرو ریختن دارد. شاید ورزش عقب مانده ترین بخش از خصوصی سازی و برون سپاری دولت مطابق با اصل ۴۴ قانون اساسی باشد و به همین دلیل پایه ای ندارد و بارش روی دوش دولت سنگینی می کند. توقع از وزیر این است که انقلابی عمل کند و البته درست. ابتدا باید قوانین را برای ورود بخش خصوصی آماده کرد، قوانینی چون حق پخش تلویزیونی، کپی رایت، بلیط فروشی و نحوه گرفتن اسپانسر.
قوانین فعلی اختلاس‌گر و پولشو و ورشکسته می زاید
در فضای کنونی با قوانینی امروز هرگز نمی توان بخش خصوصی را وارد ورزش کرد چون این قوانین به دلیل عدم درآمدزایی از منبع درست، پولشویی و اختلاسگری و ورشکستگی را به دنبال دارد کما اینکه بسیاری از آنها که به این بخش آمدند یا پشت میله های زندان رفتند یا فرار کردند و حتی ورشکست شدند.
در واقع قوانین فعلی برای ورزش با نداشتن تلویزیون تخصصی و خصوصی و عدم اجرای کپی رایت که منجر به عدم فروش کالاهای مختص باشگاه ها می شود عملا ورزش را تا سقوط ساختمانش جلو برده چرا که در دنیای رقابت کنونی در سطح بین المللی باید هزینه کرد و این هزینه فعلا از مالیات مردم پرداخت می شود.
توقع از وزیر در بخش ورزش همین است، اینکه بار را از روی دوش دولت بردارد و زمینه را برای حضور بخش خصوصی بسازد. این کار سختی است، باید با مجلس، مجمع تشخیص مصلحت نظام و شورای نگهبان و قانون اساسی چالش داشت. باید همه را قانع کرد که بخش خصوصی اگر قانون هایش را داشته باشد می تواند در این عرصه سالم کار کند و کارش به پولشویی نرسد و فقط ورشکسته های مالی نباشند که به ورزش بیایند برای تولید محبوبیت و زمان خریدن برای خودشان. بدهکاران بانکی که چند صد میلیارد وام گرفته اند و بازپرداخت نداشته اند این روزها یکی دو میلیارد به فلان مهاجم می دهند و محبوبیت می خرند و اعتبار. این قاعده درست نیست و وزیر دقیقا با این ماجرا در ورزش مواجه است.
استیضاح یا عدم رای اعتماد
این توقع جامعه ورزش البته توقع ساده‌ای نیست و خیلی از وزرا حتی کوشیدند تا بخشی از این داستان را درست کنند اما نتوانستند و البته یا نخواستند که وارد منطقه قرمز بشوند و خیلی ها را قانع کنند، خیلی هایی که می توانستند و می توانند با عدم رای اعتماد یا استیضاح وزیر را از وزارت خلع کنند.
با این حال خط درست این است و راه های دیگر همه تزئین روبنای ساختمانی است که ممکن است به سقوط کل ساختمان منجر شود. وزیر ورزش در آخرین حرفهایش برای برنامه دادن به مجلس اعلام کرد که «خصوصی شدن استقلال و پرسپولیس نمادهای فوتبال دولتی» در دست بررسی است. این همان بررسی است که بیش از ۱۰ سال است ادامه دارد و وزرای زیادی در موردش حرف زده اند و روسای دولت هایی با آن رای جمع کرده اند. بررسی کردن باید متوقف شود و کار باید انجام شود این توقعی است که از وزیر ورزش می رود تا این ساختمان را از پایه درست کند، هر چالشی هم که سر راه باشد باید اصلاح شود.
نظر شما