شعر عاشورایی سید یحیی یثربی؛

مگر نه در رگ ما، خون مصطفی جاری است؟

مگر نه در رگ ما، خون مصطفی جاری است؟

سید یحیی یثربی، استاد فلسفه به مناسبت ایام محرم شعری سروده است که در ادامه می خوانید.

به گزارش خبرنگار مهر، متن پیش رو یادداشت و قطعه شعری است از سید یحیی یثربی، استاد فلسفه که به مناسبت فرارسیدن ماه محرم و عاشورای حسینی در اختیار ما قرار گرفته است؛

عاشورا و عزای حسینی برای من نیز، همانند همه شیعیان، بسیار بامعنا و باشکوه است. از زمانی که خاطرات کودکی ام را به یاد می آورم، مراسم عاشورا و حسرت و تاسف و تاثرم برای کشته شدن امام حسین (ع) را به خوبی به یاد دارم. آن روزها کودکانه آرزو می کردم که ای کاش امام(ع) کشته نمی شد تا ما نیز می توانستیم او را زیارت کنیم.

آن روزها، روستای ما مدرسه نداشت و من در مکتبخانه درس می خواندم. وقتی که قرآن را ختم کردم و کمی خواندن و نوشتن یاد گرفتم، نخستین حادثه مهمی که برایم پیش آمد این بود که در روز عاشورا سوار ذوالجناحم کردند و نوحه ای را به دستم دادند تا آن را بخوانم و من سوار بر ذوالجناح در میان دسته عزاداری، آن نوحه را می خواندم با این مضمون که ای ذوالجناح بابای من کجا مانده، ای ذوالجناح چرا خون آلود شده ای و ...

از حدود چهارده سالگی هم طلبه شدم و از پانزده شانزده سالگی در روستای خودمان به منبر رفته، روضه می خواندم. اکنون نیز، در میان نوشته های متعددی که دارم، سهم روضه خوانی ام محفوظ است. مجموعه ای از ترجیع بندها در مصیبت امام حسین(ع) با مقدمه اینجانب و خوشنویسی جناب خوروش به وسیله بنیاد شهید با نام «گلاب اشک» به چاپ رسیده است. همچنین، بر «گنجینة الاسرار» عمان سامانی مقدمه ای نوشته ام که به وسیله نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها منتشر شده است. علاوه بر صدها سخنرانی، مصاحبه و مقاله که درباره عاشورا داشته و دارم.

اینک، به مناسبت فرارسیدن ماه محرم یادداشت هایی را تقدیم کرده، نکاتی را که به نظرم ضروری می رسند، به پیروان اهل بیت(ع) یادآور می شوم.

در نخستین یادداشت، قطعه ای از سروده نسبتاً طولانی خودم از زبان حضرت زینب (س) را به دوستداران اهل بیت (ع) تقدیم می کنم:

تو در کدام صفی؟!

به واپسین بدرود،

             چه بی قرار و چه بی تاب،

             گفتمت که:

                              - کجا؟!

جواب دادی:

- خواهر! چه جای این سخن است؟!

                 من و تو، هر دو به یک سنگریم و در یک راه!

                            تو دخت فاطمه ای! باز همتی زینب!

                                     که خصم سخت دلیر است و بی امان با ما!

                                            چو من فتادم، برخیز و بی امان برخیز!

                                                مباد آنکه ز پیکار خصم خسته شوی!

***

به ناله گفتمت:

- آخر چسان؟!

   چگونه؟!

   کجا؟!

   شرار صاعقه بر خرمنم، چنان بیرحم

   که ذره ذره من، آتش است و خاکستر!

   کجا توانم من؟!

   نه! نه!

   نمی توانم من!

***

تو دست بر دل خواهر نهادی و گفتی:

صبور باش! که این راه، بس گران راهی است!

عنان مگیر!

مزن دم که

             وقت می گذرد!

مرا به صبر جمیل خدا سپردی و ...

                                            رفتی...

***

چو رفتی از بر من،

من ز پای افتادم!

                  ولی تپید دلم:

                                 «هان! مباد خسته شوی!

                                              تو با امام به یک سنگری و در یک راه!»

همه کشاکش دل بود و خستگی... ناگه!

 خبر رسید: بیایید!

                            ذوالجناح آمد!!

چه گویمت که:

                   چه شد! من دگر نمی دانم!

***

چو ذوالجناح تو برگشت،

من بلند شدم، که:

                     کار باید کرد!

***

در آن زمانه بی رحم و بی پناهی ها

                       هراس غارت و آتش گرفته راه نفس!

                       چنان نهیب زدم من که آسمان لرزید:

                                                               - کجاست سجادم؟!

                                                                 هلا گروه یتیمان و جمع بیوه زنان!

                                                                      چه جای بیم و هراس است؟!

                                                                                  هان خدا با ماست!

                                                       از این سیاهی و جهل و ستم، چرا ترسیم؟

                                                      هنوز شعله ای از خیمه حسین برجاست!

***

من ایستاده، که اینجا، نه جای تسلیم است!

         مگر نه در رگ ما، خون مصطفی جاری است؟!

                مگر معلم صبرم علی و زهرا نیست؟!

من ایستاده که اینجا، نه جای تسلیم است!

***

همیشه هر دل پاکی که می تپد، با ماست!

               چه جای ترس که ما بر حقیم و حق با ماست!

خدا و آیت قرآن،

                     ورق،

                          ورق، با ماست!

دکتر سید یحیی یثربی

مهرماه ۱۳۹۶

محرم الحرام ۱۴۳۹

کد خبر 4095436

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha