به‌گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان سمنان، جعفر صفاخواه معاون صنایع‌دستی این استان امروز یک مهر ۹۶ گفت: «پیش‌نویس این استاندارد با برنامه‌ریزی معاونت صنایع‌دستی استان و به‌دست کارشناسان مؤسسه پژوهش هنر برزان، پس از بررسی و تبادل نظر با استادان گلیچ‌بافی و کارشناسان صنایع‌دستی در کمیسیون‌های متعدد تدوین شد و به‌زودی به‌عنوان استاندارد ملی ایران مصوب می‌شود»
او هدف از تدوین استاندارد گلیچ‌بافی را تعیین ویژگی‌های مواد اولیه، ابزارهای تولید، ساختار محصول نهایی، آیین کار تولید، بسته‌بندی و نشانه‌گذاری این رشته عنوان کرد و گفت: «کسب جایگاه مناسب گلیچ‌بافی در رتبه‌بندی جهانی، سهولت در گسترش تجارت بین‌المللی محصولات گلیچ‌بافی، ارتقای کیفیت تولید، خدمات و رشد صادرات محصولات، جلوگیری از تولید، صدور و فروش محصولات گلیچ نامرغوب، افزایش و بهبود ارزش هنری و کیفیت محصولات از دیگر فواید استانداردسازی این رشته صنایع‌دستی است.»
معاون صنایع‌دستی استان سمنان ادامه داد: «نسخه الکترونیکی این استاندارد، با هدف بهره‌برداری صنعت‌گران، پژوهشگران و سایر علاقه‌مندان، به زودی بر روی وب‌سایت سازمان ملی استاندارد ایران به نشانی www.isiri.org قرار می‌گیرد.»
او خاطرنشان کرد: «گلیچ‌بافی، یکی از رشته‌های نساجی سنتی ایران و رشته بومی استان سمنان است که در آن، با استفاده از دستگاه پارچه‌بافی دو وردی، منسوج نقش‌دار از جنس الیاف پشم و یا الیاف پشم و پنبه تولید می‌شود.»
صفاخواه گفت: «در گذشته، تولید منسوج گلیچ بیشتر در روستاهای شمالی استان سمنان (روستاهای پرور، کُلیم، کاورد، اُروست، فولادمحله، رضاآباد و چاشم، خطیرکوه، بادله‌کوه، ابرسج، دشت شاد و دروار) رواج داشت و با ابعاد و نام‌های گوناگون مانند زیرانداز، خورجین، حمام‌سری، آینه‌کیسه، گلیچ تابلونما، اسب‌سری، پادری، کج‌کیسه و کُرسی‌سَری و پتو برای مصارف مختلف تولید می‌شد.»
او با بیان این‌که امروزه نیز این منسوج در چند اندازه مشخص به‌عنوان زیرانداز، پادری و سجاده به‌کار می‌رود، افزود: «این دست‌بافته نیز مانند دیگر محصولات صنایع‌دستی ناشناخته مانده است و خطر منسوخ شدن، آن را تهدید می‌کند.»
معاون صنایع‌دستی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان سمنان گفت: «از آنجا که منسوج گلیچ یکی از نفیس‌ترین پارچه‌های کاربردی ایران محسوب می‌شود و دارای ارزش فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی است و تدوین استانداردهای ملی مربوط به این محصول با هدف حفظ و توسعه آن، ضروری است.»
نظر شما