بخشي از پيام امام خميني به ملت ايران به مناسبت پذيرش قطعنامه 598 (1)
خوشا به حال شما ملت ! خوشا به حال شما زنان و مردان ! خوشا به حال جانبازان و اسرا و مفقودين و خانواده هاي معظم شهدا ! و بدا به حال من كه هنوز مانده ام و جام زهر آلود قبول قطعنامه را سر كشيده ام ، و در برابر عظمت و فداكاري اين ملت بزرگ احساس شرمساري مي كنم و بدا به حال آناني كه در اين قافله نبودند . بدا به حال آنهايي كه از كنار اين معركه بزرگ جنگ و شهادت و امتحان عظيم الهي تا به حال ساكت و بي تفاوت يا انتقاد كننده و پرخاشگر گذشتند . من باز مي گويم كه قبول اين مساله ( قبول قطعنامه ) براي من از زهر كشنده تر است ولي راضي به رضاي خدايم و براي رضايت او جرعه را نوشيدم و نكته اي كه تذكر آن لازم است اين است كه در قبول اين قطعنامه فقط مسوولين كشور ايران به اتكاي خود تصميم گرفته اند و كسي و كشوري در اين امر دخالت نداشته است .
. . . فرزندان انقلابي ام ! اي كساني كه لحظه اي حاضر نيستيد كه از غرور مقدستان دست برداريد ، شما بدانيد كه لحظه لحظه عمر من در راه عشق مقدس خدمت به شما مي گذرد . مي دانم كه به شما سخت مي گذرد ، ولي مگر به پدر پير شما سخت نمي گذرد ؟ ولي تحمل كنيد كه خدا با صابران است . بغض و كينه انقلابي تان را در سينه ها نگه داريد ، با غضب و خشم بر دشمنانتان بنگريد ، و بدانيد كه پيروزي از آن شماست . و تاكيد مي كنم كه گمان نكنيد كه من در جريان كار و مسوولان آن نيستم . مسوولين مورد اعتماد من مي باشند . آنها را از اين تصميمي كه گرفته اند شماتت نكنيد ، كه براي آنان نيز چنين پيشنهادي سخت و ناگوار بوده است .
نظر شما