به گزارش خبرنگار مهر، بخش اول این دونوازی در دستگاه شورو به صورت بداهه نوازی بوده و در قسمتهای پایانی آن نیزچند بیت شعر توسط پایور به صورت آوازی اجرا شده است ؛ در بخش دوم نیز تکنوازی سنتوردردستگاه همایون و به همراه تنبک ارائه می شود.
از خصوصیات این اثر جدا از همنوازی پایور و لطفی که در نوع خود جالب توجه است ، نواختن سنتور با مضراب بدون نمد توسط پایور است که سونوریته (صدادهی) خاصی را به این ساز می دهد .
پایور بنا به درخواست هوشنگ ابتهاج و لطفی در این اجرا سنتور را با مضراب لخت (بدون نمد)نواخته است.
گفتنی است در حال حاضر اکثر نوازندگان سنتور این ساز را با نمد می نوازند در حالی که تا نیم قرن پیش این سازرا با مضراب بی نمد می نواختند.
لطفی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت : این آلبوم را که طی سالهای 55 و 56 به طور خصوصی اجراشده است، به پاس زحمات فرامرز پایور و با اجازه ایشان منتشر می کنیم .
نظر شما