گفت وگو با ادیان مختلف اساس ادیان ابراهیمی است

به گزارش خبرگزاری "مهر"، معتمد در جواب به این پرسش خبرنگار ایکرو که  ضرورت گفت وگوی ادیان در ادیان ما به چه فرضی بر می گردد گفت: به نظر من بحث گفت وگوی ادیان از مباحث ضروری است که می‌بایست به آن توجه ویژه‌ای داشت. با وجود این که وارد قرن بیست و یکم شده‌ایم ولی هنوز متأسفانه در جای جای دنیا تعصبات و اندیشه‌های تخریب‌گرایانه مذهبی باعث می‌شود که در بینش افراد نسبت به یکدیگر تغییراتی حاصل شود. این تغییرات معمولاً با خشونت همراه بوده؛ به طوری که گروها و افرادی که تا کنون در حال زندگی مسالمت‌آمیز بودند، ناگهان به مسجد و کلیسا حمله می‌کنند یا این که به مقابر و قبرستان‌ها بی‌احترامی می‌شود. این موردی است که هنوز متأسفانه در بسیاری از کشورهای اروپایی شاهد این روند هستیم. اما موردی که برای من بسیار جالب توجه است این است که کمیسیون‌هایی که درباره حقوق بشر به ایران می‌آیند بیش‌ترین توجه‌شان به اقلیت‌های دینی است. معمولاً سؤالات و توجه آن‌ها به مسئله اقلیت‌های دینی است و برخی از آن‌ها نیز سعی می‌کنند که از این راه به مقاصد خود برسند.

نماینده کلیمیان و یهودیان در مجلس شورای اسلامی در باب شرایط گفتگوی ادیان تصریح کرد: شناخت نسبت به دیگر ادیان نخستین گام است. من یک یهودی هستم و در کشوری که زندگی می‌کنم دین اسلام دین رسمی و اکثریت است. طبیعتاً برای رسیدن به شناخت حقیقی ما نیز می‌بایست با پیکره اصلی جامعه که همانا مسلمانان هستند ارتباط داشته باشیم. این ارتباطات نیز می‌بایست برجسته شود و بینش آن‌ها نیز گسترش یابد. به عبارتی دیگر، یکی از روش‌های شناخت، ارتباط مستقیم و حضور در جامعه است. من تصور می‌کنم که به خوبی جامعه مسلمان را شناخته‌ام و از زمان سال‌های تحصیل که آغاز این شناسایی بود بیش‌ترین ارتباط ما با محصلین مسلمان بود. در این زمان من توانستم با اهل علم و فرهنگ و فرهیختگان جامعه که در محافل علمی مشغول فعالیت هستند بیش‌ترین ارتباط را داشته باشم.

معتمد با ذکر اینکه در یهودیت هم تأکید بر گفتگو مانند تأکید بر گفتگو در دو دین ابراهیمی دیگر زیاد است افزود: ممکن است که برخی بپرسند که در زمانی که دین یهود وجود داشته دین ابراهیمی دیگری وجود نداشته که گفت وگویی وجود داشته باشد. ولی تعالیم دینی ما همواره بر مطالعه و شناخت اطرافی که در آن زندگی می‌کنیم استوار بوده است. بنابراین اساس دین ما مطالعه و شناخت جامعه‌ای است که در آن زندگی می‌کنیم. در کتاب «گمارا» که یکی از کتاب‌‌های دینی ـ اخلاقی و فرهنگی مقدس یهودیت است آمده که خداوند متبارک ظرفی مناسب‌‌تر از شالوم پیدا نکرد که برکت و خوبی را در آن جای دهد و شالوم در زبان عبری به معنی صلح، سلام و دوستی است. دوستی مهم‌ترین عاملی است که می‌تواند در تحقق گفت وگوی ادیان مثمرثمر باشد. همچنین می‌توانم به بخش چهارم از فصل زندگی اجتماعی کتاب تلمود اشاره کنم که آمده جهان بر سه پایه استوار و پایدار است: راستی و درستی، داوری عادلانه و صلح و دوستی. در کتاب تهیلیم یا مزامیر حضرت داود علیه‌السلام نیز که یکی از شناخته شده‌‌ترین کتاب‌های عرفانی جهان است، آمده: «توجه کن و راه ساده‌دلان را برگزین، نگاه کن و از رفتار راستان بیاموز، زیرا ثابت شده که انسان صلح‌طلب فرجامش به خیر است، اما بدکاران با هم نابود خواهند شد. کسی که به خداوند پناه ببرد، خدا او را از خشم و ظلم ستم‌گران نجات خواهد داد.»

این صاحب نظر در مباحث گفتگوی ادیان در مورد وضعیت فعلی گفتگوی ادیان نزد یهودیان تأکید کرد:  برای جامعه یهودی متأسفانه حدود چهار یا پنج سال است که مسئله گفت وگوی ادیان طرح و رسمیت پیدا کرده است. من بارها گلایه کردم که چرا با وجود این که اولین دین ابراهیمی در ایران دین یهود بوده است، اما در مقوله گفت وگوی بین ادیان کم‌ترین سهم به دین یهود داده شده و همواره به ادیان دیگری مانند ارامنه، زرتشتی و آشوری بیش‌تر توجه شده است. من خودم به عنوان یک یهودی معتقدم که مسائلی از قبیل گفت‌وگوی دینی حتماً باید ادامه داشته باشد و دلیلی که من شاید از برخی از مسئولان گلایه کردم به خاطر همین اعتقاد به گفت‌وگوی ادیان است.