به گزارش خبرگزاری مهر، به نقل از میراث فرهنگی و گردشگری هرمزگان، حسین صدیقیان با اعلام این خبر با اشاره به مشخص شدن مسیری در محدوده‌ی استان هرمزگان برای انتقال آب خلیج فارس به صنایع جنوب شرقی، لازم بود که همه‌ی این مسیر، بررسی باستان‌شناسی شود.
وی افزود: در صورتی که در این مسیر آثار باستانی مختلف مانند محوطه‌های باستانی یا بناهای تاریخی قرار داشت، اطلاعات ظاهری و موقعیت دقیق تمامی این آثار ثبت شده و در قالب گزارشی تحویل مسئولان شود.
این باستان شناس تصریح کرد: خط انتقال آب در محدوده‌ی استان هرمزگان از نزدیکی روستای گچین (از توابع شهرستان بندر عباس) شروع شده و با گذشتن از مسیری در محدوده‌ی شهرستان‌های بندرعباس، بندر خمیر و حاجی‌آباد، وارد محدودۀ شهرستان سیرجان از توابع استان کرمان می شود.
صدیقیان گفت: شیوه‌ی اصلی بررسی به صورت پیمایشی انجام شد که با تقسیم اعضای هیات به دو طرف خط لوله و تا شعاع یک کیلومتری آن صورت گرفت.
وی با اشاره به اینکه بررسی در مناطقی که خط لوله از تونل عبور کرده بود بصورت پیمایشی صورت نگرفت، بیان کرد: تا حد امکان آثاری که فاصله‌ی آنها اندکی بیش از یک کیلومتر بوده و احتمال می‌رفت که شاید در آینده آسیبی ببینند نیز بررسی شد.
این باستان شناس با بیان اینکه در هر روستا یا منطقه نیز تا حدامکان از اطلاعات شفاهی مردم محلی نیز استفاده شد، افزود: در این بررسی ۱۷ اثر تاریخی مختلف شامل بناهای تاریخی، محوطه‌های باستانی و قبرستان تاریخی مورد شناسایی قرار گرفت که عمدتاً در محدوده‌ی بخش دوم قرار داشتند.
صدیقیان قدیمی‌ترین آثار شناسایی شده را احتمالاً مربوط به دوران اشکانی – ساسانی و جدید ترین آثار شناسایی شده مربوط به دوره‌ی قاجار بودند، و ادامه داد: شاخص‌ترین اثر تاریخی شناسایی شده نیز یک محوطه‌ی باستانی نسبتاً بزرگ با وسعتی بالغ بر ۵۰ هکتار بود که احتمالاً از دوره‌ی اشکانی تا اوایل اسلام تداوم سکونت داشته است.
وی افزود: این محوطه‌ی باستانی که بنام روستای "سرچاهان" ثبت شده دارای شواهد سطحی فراوانی مانند بقایای معماری لاشه سنگی بعضا با ملات ساروج، سازه‌های پشته سنگی است که احتمالاً قبور تاریخی هستند. همچنین قطعات فراوان ظروف سفالین، قطعات شیشه در رنگ‌های مختلف و حتی قطعات مربوط به ظروف سنگی در این محوطه کشف شد .
صدیقیان با ابراز تأسف از اینکه برخی از محوطه‌های باستانی شناسایی شده در داخل مسیر انتقال آب قرار گرفته که احتمالا تخریب شده‌اند، تأکید کرد: باید اقداماتی در این زمینه صورت پذیرد.
وی با اشاره به موقعیت قرار گیری این محوطه افزود: از نظر جغرافیایی این محدوده شامل مناطق مختلفی در بخش اول «از نزدیکی معدن گل گهر سیرجان تا روستای کهه از توابع شهرستان حاجی آباد مناطق خشک بیابانی تقریباً خالی از سکنه است.»، در بخش دوم «از روستای کهه تا شهر حاجی آباد و سپس روستای گهره از توابع بندر عباس که بیشترین محدوده بررسی را شامل می شود، مناطق کوهپایه‌ای و کوهستانی و بعضاً با دشت های نسبتاً حاصل خیز هم چون دشت گهکم – طارم با منابع آبی شیرین در نیمه‌ی شمالی و شور در نیمۀ جنوبی (از روستای سرچاهان به بعد) است.»
وی با بیان اینکه در بخشی از مناطق کوهستانی بنا به دلایل مختلف تونل‌هایی برای انتقال خط لوله زده شده بود، بخش سوم این منطقه را «از روستای گهره تا گچین از توابع شهرستان بندر عباس مناطق کوهپایه ای، دشت مانند و ساحلی با منابع آبی عمدتاً شور با تراکم آثار تاریخی بسیار اندک اعلام کرد.»
نظر شما