به گزارش خبرنگار مهر، پروفسور علی رمضانی شامگاه دوشنبه در آیین اختتامیه سومین جشنواره دانشجویان پژوهشگر برتر استان که در سالن اجتماعات شهید نوری مجتمع جهاددانشگاهی زنجان برگزار شد، افزود: اعتبارات دانشگاههای ما با دانشگاههای کارآفرین در دنیا رقم قابل توجهی است، این در حالی است که در خوشبینانهترین حالت هم اگر بودجه بهترین دانشگاه ما تحقق یابد، رقم بسیار کوچکی در مقایسه با این عدد برای ارتباط با صنعت خواهد بود.
وی با اشاره به اینکه یکی از ضرورتهای جامعه ما این است که باید برای ورودی دانشگاههای حدنصاب تعیین شود، ادامه داد: تعیین حد نصاب برای ورودی دانشگاهها باعث میشود که افراد هدف از حضور خود در این عرصه را صرفاً پیگیری علاقهمندیهای خود قرار دهند و این مسئله یکی از مباحث مهمی است که در سایر کشورها به آن اهتمام جدی صورت میگیرد.
رمضانی در ادامه با اشاره به اینکه متاسفانه وضعیت حال حاضر آموزشها در کشور چندان مطلوب نبوده و همین امر باعث پایین آمدن قدرت تجزیه و تحلیل در بین دانشجویان شده است، اظهار کرد: با این شرایط خروجی دانشگاههای ما در آینده، خروجی خوبی نخواهد بود.
وی همچنین از پدیده مهاجرت دانشجویان بهعنوان یکی از دغدغههای امروز عرصه علم یاد کرد و گفت: دانشجویان نخبه از جهات مختلف ضربه میبینند که یکی از مهمترین بخشها، ورود افرادی در دانشگاه است که شایستگی دریافت مدرک را ندارند که اگر توجه به حد نصاب ورودی دانشگاهها رعایت شود، این دغدغهها تا حدود زیادی رفع خواهد شد.
یک فارغالتحصیل دکترای فیزیک از دانشگاههای خارج از کشور نیز در ادامه این مراسم با تاکید بر اینکه باید مسیر پژوهش مشخص و همراه با سختگیری علمی باشد، اظهار کرد: زمانی میتوان گفت یک پژوهش به ثمر رسیده است که کاربردی شده باشد.
امیر محمدی با یادآوری اینکه یکی از دغدغههای عرصه پژوهش در ایران این است که عدهای گمان میکنند عرصه پژوهش عرصه تشریفاتی است، ادامه داد: بیتردید برخی از مسائل خارج از اختیارات پژوهشگران است که از آن جمله میتوان به سیاستگذاریهای کلان نسبت به مقوله پژوهش اشاره کرد.
وی با تاکید بر اینکه معتقدیم بودجه کشور باید صرف تحقیقاتی شود که قابل رقابت با دستاوردهای علمی روز دنیا باشد، خاطرنشان کرد: به طور حتم موضوعات بکر و دستنخورده زیادی در کشور برای پژوهش وجود دارد که بیتردید میتوان با پرداختن به این موضوعات، پژوهش را در جایگاهی که باید باشد، دید.
نظر شما