لزوم دوستي با وجود اختلاف سليقه

سخنراني - صبح 27 ارديبهشت 1367- صحيفه نور جلد 21 صفحه 47

البته دو تفكر هست ، بايد هم باشد . دو رأي هست ، بايد هم باشد . سليقه هاي مختلف بايد باشد ، لكن سليقه هاي مختلف سبب اين نمي شود كه انسان با هم خوب نباشد . من عرض كردم مثل طلبه ها كه با هم مباحثه مي كنند ، آن وقتي كه با هم مباحثه مي كردند جار و جنجال جوري بود كه انسان خيال مي كرد دشمن هم هستند ، وقتي مباحثه تمام مي شد مي نشستند به دوستي كردن و انس . اگر در يك ملتي اختلاف سليقه نباشد ، اين ناقص است ، اگر در يك مجلسي اختلاف نباشد اين مجلس ناقصي است . اختلاف بايد باشد ، اختلاف سليقه ، اختلاف رأي ، مباحثه ، جار و جنجال اينها بايد باشد ، لكن نتيجه اين نباشد كه ما دو دسته ، بشويم دشمن هم . بايد دو دسته باشيم در عين حالي كه اختلاف داريم ، دوست هم باشيم .

سخنراني - 24 بهمن 1359 در جمع فارغ التحصيلان دانشكده افسري ارتش جمهوري اسلامي ايران ، صحيفه نور جلد 14 صفحه 86

كساني از ابرقدرتها كه مي خواهند غلبه به كشوري بكنند و از كشوري بهره برداري كنند ، محتاج اند به اين كه يا اين كشور با تمام افرادش طرفدار آنها باشد كه از دسته جمعي آنها بهره برداري كند ؛ و يا اين كه بازي بدهند گروههايي را كه تفرقه بيندازند بين افراد اين كشور ، گروههاي اين كشور... و لهذا كوشش اصيل آنها در اين است كه در خود ملت ، بين قشرهاي ملت ، اختلاف ايجاد كنند ، كه با اختلاف خود ملت ، يك طايفه اي از آن طرف ، يك طايفه اي از آن طرف ، آنها بتوانند سلطه پيدا كنند . وقتي سلطه پيدا كردند و يك نفر قلدر را مسلط كردند بر كشور ، مي توانند بهره برداري خودشان را { بكنند } و نتايجي كه از سلطه يك كشوري است مي توانند آنها آن را به ثمر برسانند .