مسعود جاهد نوازنده و آهنگساز موسیقی ایرانی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به تازه ترین فعالیت های خود در عرصه موسیقی بیان کرد: حدود یک هفته پیش اولین جلد از مجموعه هفت جلدی «مشق نی» که مشتمل بر الفبای دوره ابتدایی نوازندگی نی است توسط انتشارات «فرهنگ و هنر» منتشر شد. جلد دوم این کتاب نیز هم اکنون در چاپخانه قرار دارد که طبق برنامه ریزی های انجام گرفته بعد از تعطیلات نوروزی در دسترس مخاطبان قرار خواهد گرفت. در این مجموعه کتاب ها پس از آموزش الفبای نوازندگی نی تلاش خود را انجام دادیم که به هفت دستگاه موسیقی ایرانی بپردازیم به عبارتی فضای محتوایی کتاب از پیش درآمد آغاز و به رِنگ ختم می شود و دقیقا در این فضاست که هنرآموز با ردیف های مختلف موسیقی سنتی ایرانی نیز آشنا می شود.
وی در آستانه دومین سالگرد درگذشت همسرش زنده یاد شیدا جاهد گفت: در این سال ها که به شدت درگیر بیماری همسر فقیدم شیدا بودم فرصتی برای پژوهش و تالیف کتاب های آموزشی نداشتم. یکی از این فضاهای پژوهشی مجموعه «مشق نی» بود که بعد از حاد شدن شرایط همسرم به وقفه افتاد و من نتوانستم آن را به پایان برسانم اما هم اکنون شرایطی پیش آمده که دوباره بتوانم این کتاب های آموزشی را در هفت جلد منتشر کنم. بعد از جلد اول کوشیده ام تا در جلد دوم و سوم به پیش درآمدها، فضای کار با هفت دستگاه و متعلقاتش تمرکز کنم و در جلدهای چهارم و پنجم به ردیف عبدالله خان دوامی و در جلدهای ششم و هفتم به ردیف میرزا عبدالله بپردازم.
جاهد درباره سرنوشت پروژه «سعدی خوانی» هم توضیح داد: پروژه «سعدی خوانی» از جمله آلبوم هایی بود که برای تولید و ساخت آن تلاش زیادی صورت گرفت که متاسفانه به دلیل ساختار هم خوانی که همچون کارهای قبلی منتشر شده ما بود هنوز موفق به دریافت مجوز نشدیم اما همچنان درصدد رایزنی با چند خواننده هستم که در صورت امکان خوانش اثر را به عهده گرفته و ما بتوانیم آلبوم را منتشر کنیم.
وی ادامه داد: البته چندی قبل با آقای شهرام ناظری مذاکراتی صورت گرفت که وی علیرغم رضایتی که از فضای موسیقایی اثر داشت به دلیل این موضوع که کار به فضای کاری وی نمی خورد، خوانندگی اثر را نپذیرفت. به هر ترتیب ما همچنان دنبال خواننده ای برای خوانش پروژه هستیم و با توجه به اینکه دسترسی به خوانندگان مطرح این روزها بسیار سخت شده فکر نمی کنم به این زودی ها بتوانیم نتیجه ای بگیریم. من هم عادت ندارم از حدی خارج از عرف به این خواننده و آن خواننده تماس بگیرم تا با اصرار از او بخواهم در پروژه ای که بینهایت برایش زحمت کشیدم حضور داشته باشد.
این آهنگساز تصریح کرد: من معتقدم ستون اصلی هر کنسرت و آلبوم در ایران خواننده یک اثر است و ارکستر و گروه نوازندگان هم هرچه قدر برای ارتقای سطح کیفی اجرا تلاش کنند، نمی توانند با حضور خواننده در یک اثر برابری کنند. متاسفانه مخاطبان ایرانی عادت کردند به موسیقی بسیار کمتر از یک خواننده توجه کنند به عبارتی آنچه برای اغلب مخاطبان مورد توجه قرار گرفته توجه به وجوه سرگرمی موسیقی و نمایش آن است که من هم با حد استاندارش ابدا مخالف نیستم.
وی در پایان متذکر شد: موسیقی در گذشته مبتنی بر معناگرایی و اصول اخلاقی بود و انسان ها را همواره به رعایت اخلاق و انسانیت دعوت می کرد اما در این روزها گویا فضا به این شکل هدایت شده که اگر معناگرایی را بیشتر دوست داشته باشیم بیشتر هم به حاشیه رانده می شویم. به هر حال باید بپذیریم این روزها نبض بازار موسیقی در دست افرادی است که سرمایه بیشتری دارند و آنها هستند که تعیین می کنند چه کسی باید باشد و چه کسی نباشد. ما هم که به طور طبیعی هنرمند پولسازی نیستیم پس بنابراین ناخودآگاه از متن خارج شده و به حاشیه می رویم.
نظر شما