موفقیت نسبی بوکس با مربی ایرانی / مشتزنان ایران هنوز تجربه میدان های بزرگ را ندارند

به گزارش خبرنگارمهر ، بوکس ایران با تمامی محرومیت ها و محدودیت هایی که با آن روبروست همچنان برای کشور مدال آوری می کند و ظرفیت های بالای خود برای حضور پرافتخار در میادین بین المللی نسبت به برخی رشته های مورد توجه و کم بازده حکایت می کند.

بوکس امسال با ترکیبی جوان و تازه شکل گرفته موفق شد از بازیهای آسیایی کارنامه قبولی بگیرد و بار دیگر بر این نکته تاکید کند که این رشته در صورت توجه و حمایت جدی می تواند بخشی از اهداف سازمان تربیت بدنی درایستادن ورزش ایران بر سکوی سومی بازیهای  آسیایی باشد.
    
تیم ملی بوکس ایران برخلاف دوره های گذشته که همواره از نظر دیدارهای تدارکاتی با کمبود روبرو بود امسال با حمایت کمیته ملی المپیک برنامه های آماده سازی خود را به خوبی به مرحله اجرا درآورد و پس ازحضور در 6 تورنمنت معتبربین المللی و اردوی تدارکاتی ارمنستان راهی بازیهای آسیایی شد و شاید به جرات بتوان گفت بوکس تاکنون درهیچ دوره ای از چنین حمایت و توجه ویژه ای برخوردار نبوده است.

درسایه چنین حمایتی فدراسیون بوکس پس از بازیهای آسیایی ویتنام که با کسب 1 مدال طلا ، 1 نقره و 2 برنزهمراه بود ، اردوهای منظم و حضور در تورنمنت های معتبر را در دستور کار تیم جوان و نوپای کشورمان قرار داد تا ملی پوشان در کوران این رقابتها بر تجربه دیدارهای بین المللی خود بیفزایند و خود را برای حضوری قدرتمند در بازیهای آسیایی آماده کنند.  

برنامه 10 ماهه فدراسیون که از اواخرسال 84 آغاز شد و هزینه ای حدود 200 میلیون تومان را در بر داشت، گزینش10 بوکسور برای بازیهای آسیایی بود که به کسب 1 مدال طلا و 3 برنز منتهی شد که می توان آن را دستاوردی ارزشمند و نه مطلوب برای بوکس کشورمان ارزیابی کرد.

ترکیب تیم ملی بوکس کشورمان در بازیهای آسیایی دوحه را صادق فرج زاده ، عمران اکبری ، مهرداد حمیدیان ، سعید نوروزی ، مرتضی سپهوند ، محمد ستارپور، همایون امیری ، مهدی قربانی علی مظاهری و جاسم دلاوی تشکیل می دادند که مدال طلای علی مظاهری در وزن 91 کیلو گرم و سه برنز ستاپور، قربانی و دلاوری اوزان سنگین دستاورد تیم بوکس کشورمان بود.

پیش از حضورتیم بوکس در دوحه ، سپهوند ، قربانی ، دلاوری و امیری از جمله امیدهای ما برای کسب حداقل 4 مدال خوشرنگ در بازیهای آسیایی به شمارمی رفتند ولی کم تجربگی ، قرعه نامناسب ، ناداوری ها و برخی مصدومیت ها مانع از تحقق پیش بینی ها درخصوص بوکس شد.  

شکست و حذف ناباورانه "مرتضی سپهوند" مقابل حریف تایلندی که سابقه قهرمانی المپیک را درکارنامه خود داشت آنهم با نتیجه 14 بر10 یا قرعه سخت همایون امیری که به حریف قدرتمند ازبک برخورد کرد و درنهایت با مصدومیت ازناحیه بینی قادر به ادامه این مبارزه نشد ازجمله عواملی بود که باعث شد دیگر بوکسورهای کشورمان دستشان از مدال کوتاه بماند. در این میان کسب سه مدال برنز نیزهرچند برای کشورمان بسیار ارزشمند است ولی می توانست رنگ این مدالها نیزبا کمی هوشیاری و دقت عمل بیشترحداقل نقره باشد و موفقیت های بهتری را نصیب بوکس کشورمان نماید.

نتایج تیم ملی بوکس کشورمان از نظر فنی بیانگر این واقعیت است که تیم بوکس در وزنهای پایین از گردونه رقابت با حریفان آسیایی بازمانده و در این اوزان ملی پوشان کشورمان به حریفانی دیدارهای خود را واگذار کرده اند که پیش از این در سطح آسیا زنگ تفریح به شمار می رفتند و حالا کشورهایی نظیر سوریه گوی سبقت را از ما ربوده اند . این درحالی است که بوکس کشورمان پیش از این در اوزان سبک قهرمانان برجسته ای نظیر اکبر احدی ، نوریان ، بیژن باتمانی و بابک مقیمی را درآسیا داشت است و عقب ماندگی کنونی اتفاق عادی نیست و نباید از کنار آن بی تفاوت گذشت.

بی تردید در وزن های پایین که سرعت و تکنیک حرف اول را می زند کشورمان از بوکسورهای توانمندی برخوردار است که هنوز هم می توانند در سطح آسیا مطرح باشند و حتی برای کشورمان مدال آوری کنند که رسیدن به این خواسته به برنامه ریزی و سرمایه گذاری بیشتری به ویژه به لحاظ فنی و تکنیکی  نیاز دارد.

از سوی دیگر مقایسه کارنامه بوکس در بازیهای آسیایی دوحه نسبت به دوره های گذشته نشان می دهد این رشته هنوز نتوانسته موفقیت خود در بازیهای آسیایی 1994 هیروشیما دست یابد . تیم بوکس کشورمان دراین مسابقات با مدال طلای قوشچی ، مدال نقره صمدی و دو برنز نوریان و عزیزپور کارنامه ای درخشان از خود برجای گذاشت که دیگر این نتیجه برای بوکس تکرار نشد. با این حال با توجه به پیشرفت بوکس در آسیا و قدرت گرفتن کشورهای تازه استقلال یافته کاربرای دستیابی به مدال بسیار دشوار شده است و کسب یک مدال طلا و سه برنز را با چنین شرایطی باید کارنامه موفقی برای بوکس ارزیابی کرد .

بوکس در بازیهای آسیایی بوسان نیز به دلیل تنبیه کلیه اعضای تیم ملی از سوی فدراسیون شرکت نداشت و شاید همین مسئله تاحدودی در ارزیابی و تحلیل ها را بدلیل نامشخص بودن جایگاه بوکس در آسیا از واقعیت دور کرد.

با تمام اینها نباید فراموش کرد که افتخار بدست آمده برای بوکس ایران در بازیهای آسیایی توسط مربیان ایرانی رقم خورد که پس از دو دوره ناموفقی که مربیان خارجی تیم ملی شامل آسبال و برایوف داشتند. در این دوره کادر فنی جوان تیم بوکس کارنامه ارزشمندی از خود بر جای گذاشت و اکبر احدی و صمدی در هدایت تیم بوکس بسیار خلاق و با جسارت عمل کردند و موفقیتی درخور را برای کشورمان بدست آوردند که جای تقدیر بسیار دارد.

به هرحال با وجود تمامی محدودیت هایی که بوکس در کشورمان با آن روبروست نتایج تیم ملی دربازیهای دوحه حقایق بسیاری را دربر داشت که مهمتر از هرچیز بیانگر آن است که بوکس در سایه حمایت و سرمایه گذاری و رفع برخی محدودیت ها از نظر پخش مسابقات این رشته می تواند بیش از پیش در میادین آسیایی و المپیک برای کشورمان افتخار آفرینی کند . سرمایه گذاری بر روی نوجوانان ، جوانان و نخبه پروری در کنار راه اندازی مسابقات لیگ سراسری بوکس و حمایت های مادی و معنوی سازمان تربیت بدنی و نگاه برابر به این رشته در مقایسه با سایر ورزشها می تواند بوکس را درآینده ای نزدیک به رشته ای پرمدال درمسابقات بین المللی و به قدرتی مطرح در آسیا و المپیک مطرح کند.