سرنوشت میراث مکتوب نویسندگان را وراث تعیین می کنند

این مترجم و شاعر در مورد سرنوشت کتابخانه های شخصی در ایران گفت : هر صاحب کتابی پیش از دیگران خود باید در مورد کتابهایش تصمیم بگیرد چرا که وصیت کردن در اینگونه موارد هیچ فایده ای ندارد و معمولا هم ورثه به این وصیت ها توجهی نمی کنند .

وی افزود : هرکس به گونه ای می اندیشد و شاید نگاه ما به یک کتابخانه با نگاه فرزندان و بازماندگان پس از ما متفاوت باشد پس در مورد کتابخانه های شخصی اگر کاری باید صورت بگیرد از سوی صاحبان آن است .

مدیا کاشیگرخاطرنشان کرد : به طورمطلق نمی توان گفت که کتابخانه های عمومی هم مکانهای قابل اعتمادی برای نگهداری از کتاب هستند وحادثه ای مانند آتش سوزی کتابخانه دانشکده حقوق و یا دردیگرمجموعه ها شاهد هستیم که بسیاری از کتابها را موریانه خورده است . اگرکسی به این مسئله فکر می کند که کتابهایش را به جایی که استفاده بهتری از آن بشود اهدا کند این مسائل را هم باید درنظربگیرد .

وی تصریح کرد : من تاکنون به این مسئله فکرنکرده ام که کتابخانه شخصی ام چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد. من درخانه ام بیش از 2 هزارجلد کتاب نگهداری می کنم که درمیان آنها برخی دست نوشته های خطی قدیمی و با ارزش هم نگهداری می شود که نسل به نسل به دست من رسیده است و نمی دانم پس از مرگ من چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد .

مدیا کاشیگر افزود : هراتفاقی ممکن است برای کتابخانه شخصی من بیافتد و من ازهم اکنون نگران سرنوشت آن نیستیم ممکن است پس از مرگم این کتابها به فروش برسد و یا از بین برود ورثه من خود می دانند چه تصمیمی در مورد آن بگیرند .

وی افزود : درمجموعه شخصی من آثاری نگهداری می شود که متعلق به اجداد من بوده و خانواده من سالها اینها را نگهداری کرده است و حالا به دست من رسیده و احتمالا بعدها هم باقی خواهد ماند . مسئله بعدی این است که بسیاری از کتابخانه های شخصی به دلیل شرایط بد نگهداری در انبارها و کارتن ها قرار دارد که معمولا به خاطر کمبود جا اینگونه نگهداری می شود .

این مترجم افزود : "کتاب نیاز" به مراقبت و نگهداری دارد ولی وقتی امکان نگهداری آنها وجود نداشته باشد باید چه کاری کرد شاید به کسی باید هدیه کرد که البته ممکن است او هم نتواند آن را نگهداری کند . خیلی از کتابهایی که در مجموعه های شخصی است ارزش نگهداری را ندارد و کتابهایی است که ازچنان اهمیت تاریخی نیز برخوردارنیست .