دغدغه دانشجویان کارآفرین پلی تکنیک برای فروش آش ! / نمایشگاه کارآفرینی یا بازار از تولید به مصرف !

دانشگاه صنعتی امیرکبیر اقدام به راه اندازی بازارچه های کارآفرینی کرده است که حضور دانشجویان و غیره در غرفه های این بازارچه به چشم می خورد. کارآفرینی عنوانی است که مضامینی همچون خلاقیت، نوآوری و ریسک پذیری را در خود جای داده و در کشورهای صنعتی از بعد آکادمیک چنان توجهی به آن شده است که چند صد دانشکده یا دانشگاه کارآفرینی در ایالات متحده آمریکا در حال فعالیت هستند. البته اخیرا در ایران نیز عنوان کارآفرینی بسیار به کار می رود که به عنوان مثال در سند چشم انداز 20 ساله نظام و اسناد توسعه کشور بسیار به این موضوع اشاره شده است.

همایش هایی با پسوند یا پیشوند کارآفرینی در دانشگاه ها برگزار می شود و در همه آنها مسئولینی از وزارت کار نیز حاضر می شوند و به سخنرانی می پردازند. برخی از آنهایی که در خصوص کارآفرینی سخن می رانند این مفهوم کلیدی را با عبارتی که معادل ایجاد فرصت های شغلی است همتراز می کنند و به عنوان نمونه می گویند که در سال جاری فلان میلیارد تومان برای راه اندازی، این تعداد مرکز جهت ایجاد، این میزان شغل توسط سازمان "x" برای کارآفرینان اختصاص داده شده است.

اگر از واقعیت کارآفرینی جاری در ایران عبور کنیم و به ارزش های درونی آن نظری بیاندازیم متوجه خواهیم شد که کارآفرین شدن یک فرد یعنی ایجاد انگاره های لازم برای ریسک پذیر شدن او در کنار ایجاد شرایط مناسب در راستای بروز و بکارگیری خلاقیت هایش در جهت تولید ثروت. البته در این حوزه باید به امری مانند مدیریت خلاقیت و مدیریت کارآفرینی نیز توجه داشت که این موضوع در بسیاری از نقاط دنیا و اخیرا نیز در ایران مورد نظر قرار گرفته است. با این وجود در ایران هنوز نیز نگرش هایی سطحی نسبت به امر کارآفرینی وجود دارد.

سطحی نگری نسبت به کارآفرینی نمی تواند آن را به عنوان محور توسعه مملکت قرار دهد و اگر برداشت هایمان سطحی باشد به طور کلی نمی توانیم متوجه مفهوم گذار از دانشگاه کارجو به دانشگاه کارآفرین شویم. از این اوصاف گذشته بهتر است مروری بر نگرش دانشجویان دانشگاه صعتی امیرکبیر نسبت به "کارآفرینی" که در بازارچه کارآفرینی این دانشگاه غرفه دار بودند بپردازیم. ببینیم که دانشجویان "پلی تکنیک تهران" به عنوان یکی از اولین مراکزی که با هدف کارآفرینی تاسیس شد اما پس از قرارگیری در تب توسعه "آموزش" عالی به دانشگاه تبدیل شد، نسبت به کارآفرینی چه نظری دارند؟!

اولین غرفه ای که با گردانندگان آن وارد صحبت شدم تحت عنوان غرفه "خوابگاه عصاری" فعالیت می کرد. "رضا شهریاری" مسئول این غرفه در پاسخ به این سوال که ابتکار شما چه بوده است، گفت: "در سال جاری برای خوابگاه، کلوپ راه اندازی کردیم و CD هایمان را به قیمت ارزان برای دانشجویان متقاضی رایت می کنیم و عایدی مجموعه را برای مستمندان هزینه می کنیم. البته خلاقیت ما در این موضوع این بوده که درآمد مجموعه را به مستمندان اختصاص می دهیم."

وی در پاسخ به این سوال که "آیا خلاقیت و ریسک پذیری بدون تولید ثروت، کارآفرینی است؟"، می گوید: جو اصلی امروز دانشگاه ها و نیازهای دانشجویان اقتصادی است. اقتصاد برای ما خیلی مهم است چرا که تا نیازهای اقتصادی برآورده نشود هیچ کار دیگری نمی توان انجام داد."

غرفه بعدی بازارچه کارآفرینی دانشگاه صنعتی امیرکبیر به خشکبار اختصاص پیدا کرده است. او دانشجو نیست و به ما می گوید این غرفه را یکی از کارکنان دانشگاه برایش فراهم کرده است. خشکبار را بسته بندی کرده و در غرفه خشکبار بازارچه کارآفرینی دانشگاه صنعتی امیرکبیر فرصت عرضه بسته های خود را پیدا کرده بود. مسئول غرفه در پاسخ به اینکه خلاقیت شما چه بوده است، می گوید: بیشتر بعد اقتصادی اش را نگاه کردیم!

و اما غرفه بعدی که یک دانش آموز آن را اداره می کند با نام "تغذیه سالم" کار می کند. غرفه دار در خصوص موضوعیت حضور خود در این بازارچه کارآفرینی می گوید: مادرم ناظر امتحانات است، کارمند اینجا نیست و فقط موقع امتحانات بر دانشجویان نظارت می کند.

این دانش آموز که شاید سالها بعد دانشجو شود در حالی که ذرت، لوبیا، سوپ جو و ... می فروشد در پاسخ به سوال مهر مبنی بر خلاقیتی که به خرج داده است، می گوید: "جوان ها ذرت را دوست دارند."

غرفه دیگر با نام "شال مکزیکی" در بازارچه کارآفرینی دانشگاه حاضر شده است. مسئول غرفه می گوید: هدف اقتصادی از این غرفه نداریم. شالگردن ها را از تولیدی آورده ایم و به قیمت ارزان تر از بیرون به دانشجویان توزیع می کنیم. هدف این غرفه بیش از هر چیز یک هدف فرهنگی است تا بتوانیم به دانشجویان با توجه به تنگناهای مالی که دارند شالگردن ارزان تر از بازار بفروشیم."

غرفه بعدی هم که باز غذا بود. آش داغ!

در کنار آن باز هم غرفه غذا بود. این بار دیگر غرفه دارها دانش آموز، کارمند یا توصیه شده های کارمندان دانشگاه صنعتی امیرکبیر نبودند. دانشجو بودند. غرفه دار مقادیر زیاد و پر ملات ذرت، عدسی، الویه، آش جو و آش رشته را جلوی خود روی بار گذاشته و معرکه ای گرفته است و دوستانش هم در بازار گرمی کمکش می کنند. از او سوال تکراری ام را به قصد یافتن یک مورد خلاقیت پرسیدم. می گوید: نمایشگاه اینجا فقط برای خلاقیت نیست. این نمایشگاه به این درد می خورد که توانایی های خود را بسنجی و ببینی که آیا می توانی در یک روز 300 آش را درست کنی و هر 300 تای آن را بفروشی.

او که دانشجوی پتروشیمی بود، ادامه داد: وقتی توانستم برای فروش 300 آش معرکه بگیرم فردا می توانم با این پشتوانه کارهای بزرگتری کنم!!!

این هم از کارآفرینی در پلی تکنیک تهران و قرائت های جدید از کارآفرینی در محیط های دانشگاهی (می توانید آهسته بخوانید فضای آکادمیک) 

...........................................
گزارش : نیما شایان