نگاه فرهنگی و حرمت حریم خصوصی

به گزارش خبرگزاری مهر، در ستون سرمقاله شماره امروز روزنامه"تهران امروز" به قلم پرویز اسماعیلی مدیر مسئول، آمده است:  گاه  حرمت یک فرد صرفنظر از مذهب او معادل حرمت کل جامعه قلمداد شده است. سیره ائمه معصومین (علیهم السلام) نیز موید این مطلب است. حکایت خلخال در پای زن یهودی و آن فرمایش تاریخی امیر المومنین (ع) زیبا ترین مثال از این دست است.

نگارنده از مدت ها پیش و به مناسبت های مختلف هشدارهایی مبنی بر هجوم سوداگران و سود جویان از عرصه های تجاری و اقتصادی به حوزه های فرهنگی و اجتماعی داده بود. امروز متاسفانه شاهد رویارویی با این ناهنجاری سنگین اجتماعی هستیم.

 این واقعیتی است که عده ای از سودجویانی که هیچ حرمتی برای جامعه قائل نیستند در برخی ساختارهای فرهنگی نفوذ کرده یا برای این مقصود در تلاشند. بدتر از این عده ای از این شیادان با سوء استفاده از اطلاعات و اسراسر خصوصی مردم به سوداگری با آبروی مردم پرداخته و از این راه طبق گفته مسئولان میلیاردها تومان سودجویی کرده اند.

تلاشهای صورت گرفته از سوی دستگاه ها و نهادهای مختلف مانند نیروی انتظامی، دستگاه قضایی و در نهایت مجلس در این زمینه بسیار ارزشمند و موثر بوده است.اما به نظر می رسد برای مدیریت ناهنجاری هایی از این دست که حریم جامعه را هدف گرفته است نیاز به بازبینی روش ها و فرهنگ سازی برای مدیریت بهتر هستیم.

فراموش نکنیم که برخورد با این پدیده زشت از نظر رویکردهای فرهنگی اجتماعی و تربیتی حائز ظرفیت های ویژه است.

در اسلام که بی نظیرترین دین در رعایت حقوق انسانهاست کتمان و پوشاندن زشتی ها و اقدامات ناپسند نه فقط یک توصیه بلکه یک تکلیف شرعی است. از این رو فرهنگ اسلامی حکم می کند در انعکاس چنین رویدادهایی چنان عمل کنیم که قبح و زشتی آن فرو نریزد و برای جامعه یک رویه تلقی نشود.

به طور مثال اینکه اعلام می کنیم گردش مالی CD فیلم منتسب به فلان شخصیت تلویزیونی 4 میلیارد تومان است آیا این باعث ترویج غیر مستقیم این عمل زشت و دادن آدرس به سوداگران برای هجوم به حریم خصوصی مردم و سوداگری اقتصادی از این مسیر نیست؟!

 آیا کارشناسی کرده ایم که اعلام کشف 90 هزار مورد اقدام به انتشار اطلاعات و اسرار خصوصی خانواده ها به چه میزان به حل این ناهنجاری ها کمک می کند؟ آیا اعلام آمار و ارقام در این موارد کار درستی است؟

غرض از این مطلب، نادیده گرفتن زحمات عزیزان پر تلاش و خدوم ملت در دستگاه هها و از جمله دادگستری و نیروی انتظامی نیست بلکه تذکری است برای تامل بیشتر تا با مدد گرفتن از آسیب شناسان امور اجتماعی و فرهنگی این پدیده زشت که بنیان های روانی آرامش اجتماعی و وجدان عمومی را جریحه دار می کند بهتر مدیریت شود.

البته فرهنگ سازی و آموزش های لازم به مردم برای حفظ اطلاعات خصوصی نیز یک نیاز با ضریب بالاست و رسانه ها از این نظر وظیفه خطیری دارند. همه باید احساس مسئولیت اجتماعی در این زمینه داشته باشیم چرا که حرمت تک تک شهروندان، حریم اجتماعی را می سازد.