به گزارش خبرنگار مهر، در چند سال اخیر درباره اینکه فیلم های ژانر کودکان و نوجوانان در دو گروه کلی درباره کودکان یا برای کودکان قرار می گیرند، بحث های زیادی از سوی کارشناسان و صاحبنظران عرصه سینما به وجود آمده است. این نوع تقسیم بندی به این مسئله اشاره دارد که برخی فیلم ها بر اساس نگاه کودکان و نوجوانان ساخته می شود و بیانگر احساسات، نیازها و باورهای این گروه سنی است. تعدادی از آثار نیز درباره آنها ساخته می شود و بیشتر مناسب تماشای مخاطبان بزرگسال است تا به این وسیله شناخت بیشتری از فرزندان خود به دست بیاورند.
سازنده فیلم سینمایی "بازی" تلاش کرده تا در حد فاصل این تعاریف حرکت کند. به این ترتیب که شخصیت اصلی داستان کودکی است که نیاز به بازی دارد و از شرایط یکنواخت حضور خود در خانه به نوعی احساس خستگی می کند و از طرف دیگر نوع نگاه مادر در قصه مطرح می شود که همه چیز را بر اساس عقل و نگاه بزرگسالانه خود مورد قضاوت قرار می دهد. این مسئله باعث شده هم در داستان کشمکش به وجود بیاید و هم اینکه مخاطب نسبت به هر دو طرف یک رابطه انسانی توجه نشان بدهد.
این فیلم که سال 1383 ساخته شده، درباره دختربچه ای به نام ثریا است که از تکرار بازی های هر روز خود احساس کسالت می کند. مادر نیز مشغول انجام کارهای منزل و گلسازی است و فرصتی برای بازی با او ندارد. در همین هنگام و زمانی که دختر به بازی با وسایل خود در حیاط خانه راضی می شود، صدای بازی بچه های همسایه که تازه به این محله آمده اند، به شدت ذهن او را مشغول می سازد. ثریا می خواهد با دختر همسایه بازی کند، اما مادر به دلیل نداشتن شناخت کافی راضی به این کار نیست. این مسئله به کشمکش میان مادر و دختر منجر می شود و در پایان مادر ثریا او را برای آشنایی و بازی به خانه همسایه می برد.
فیلمنامه بسیار ساده است و در یک محیط به نسبت کوچک اتفاق می افتد. این مسئله شرایط تولید را برای کارگردان دشوارتر کرده است. چون دو شخصیت داستان باید به نوعی بازی خود را ارایه کنند که نماها و میزانسن ها به یکدیگر شبیه نشوند و از تنوع بصری لازم برخوردار باشند. این مسئله به خوبی در فیلم رعایت شده و ما این مطلب را از توجه کارگردان به تمامی زوایای خانه و استفاده مناسب از حیاط خانه مشاهده می کنیم. اما کارگردان که فیلمنامه را خودش نوشته، به وجه تصویرسازی قصه توجه چندانی ندارد و داستان به شدت پرکلام و برخوردار از دیالوگ های فراوان است که برخی مواقع فیلم را از یک اثر تصویری دور می سازد.
البته کل اتفاقات فیلم در کلام میان شخصیت های داستان جاری می شود و کارگردان برای بیان آنچه در فکر این دو نفر می گذرد، نیازمند استفاده از دیالوگ است. چون اصولا برخورد میان ثریا و مادرش در کلام آنها جاری می شود، اما این مسئله دلیل خوبی برای بکارگیری این حجم بالا از دیالوگ ها نیست. کارگردان هر اندازه که به طراحی میزانسن ها توجه کرده، در خصوص استفاده از کلمات بی دقتی نشان می دهد. استفاده از جملات شبیه به هم، تکرار برخی موقعیت های نمایشی به لحاظ برخورداری از مفاهیم مشابه و از بین رفتن بده - بستان های نمایشی به خاطر ادای کلمات و جملات بیش از ظرفیت فیلم، بخشی از مشکلاتی است که به خاطر استفاده زیاد از کلام صورت می گیرد.
نکته ای که در ساخت فیلم های ژانر کودکان و نوجوانان همواره مورد بحث قرار می گیرد، شیوه بازی گرفتن از کودکان است. این مسئله وقتی اهمیت بیشتری پیدا می کند که بازیگر کودک، محور اصلی فیلم قرار می گیرد و شخصیتی تعیین کننده دارد. در این زمینه، رمضانی توان و تجربه خوبی از خود نشان می دهد. بازیگر کم سال نقش ثریا درک بسیار خوبی از نقش دارد و بازیگر نقش مادر را به خوبی پذیرفته است. به گونه ای که مخاطب در باور رابطه این دو نفر تردید نمی کند. از طرف دیگر، تعامل عاطفی که میان این دو نفر به وجود می آید، بسیار لطیف و تاثیرگذار است. به گونه ای که بیننده برای اطلاع از سرنوشت شخصیت ها، فیلم را تا پایان پیگیری می کند.
سازنده فیلم سینمایی "بازی" به ریتم اثر خود توجه خوبی داشته است. یعنی فیلم برای گریز از خسته کننده بودن وقایع را با سرعت خوبی طی می کند. اتفاقات بسیار سریعتر از زندگی عادی به وقوع می پیوندد و از حالت روزمرگی خارج می شود. هر چند که قصه کاملا رئالیستی است. البته فیلم در برخی زمان ها به ورطه خسته کننده بودن می افتد که این مسئله حاصل تکرار و تاکید بیش از اندازه بر کلام است.
ملیکا امامی، مهناز افضلی، الناز حبیب پور و سهیل رضانور بازیگران این فیلم هستند که امیر کریمی فیلمبرداری آن را بر عهده دارد. محمدباقر آشتیانی تهیه کنندگی فیلم را بر عهده داشته و فیلم با مشارکت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ساخته شده است. این فیلم بعد از ظهر یکشنبه 10 دی از شبکه دو سیما پخش شد.
"بازی" روایتی لطیف و رادیویی از یک موقعیت کودکانه است؛ نگاهی به "بازی" به کارگردانی غلامرضا رمضانی
فیلم سینمایی "بازی" به کارگردانی غلامرضا رمضانی با آنکه اثری لطیف و کودکانه است، اما به خاطر برخورداری از فیلمنامه‌ای پردیالوگ و متکی بر کلام به سمت یک اثر رادیویی سوق یافته است.
کد خبر 429187
نظر شما