به گزارش خبرنگار مهر، مازیار آل داود در دومین کارگاه مشورتی نقش و ارتباط صنایع دستی در بهبود بهره وری اقتصادی و معیشت جوامع محلی و توسعه پایدار فعالیت اقامتگاه های بوم گردی که امروز ۲۵ اردیبهشت ماه در خانه نقلی کاشان برگزار شد، به تجربیات خود در روستای گرمه اشاره و بیان کرد: ما از استادکاران ماهر درخواست کردیم تا حصیر ببافند. در حال حاضر بسیاری از مردم روستا می دانند چطور حصیربافی کنند و هر سبد چه مصرفی دارد و چگونه باید به مخاطب ارائه شود. از سوی دیگر پیوندی میان صنایع دستی و غذاهای محلی برقرار کرده ایم. به این معنی که ترشی یا خوراکی که ویژه روستای گرمه و کویر است را در سبدهای حصیری به گردشگران داخلی و خارجی ارائه می کنیم.
این فعال گردشگری با اشاره به اینکه ما با دو دسته صنایع دستی روبرو هستیم، گفت: یک دسته صنایع دستی شهری هستند مثل قلم زنی، خاتم یا هر چیزی که در شهرها تولید می شود. یک دسته از صنایع دستی در روستاهای ما، چون روستای گرمه تولید می شوند. این گروه به نیاز روستائیان بستگی دارند. برای مثال قبلاً روستائیها گلیمی میبافتند که زیراندازشان باشد یا سبد حصیری میبافتند. حالا فرصتی ایجاد شده تا روستائیان هم بتوانند فرآورده های دستی خود را ارائه کنند و اقامت گاه های بوم گردی این مجال را در اختیارشان گذاشته که هم شغلی برای خود فراهم کرده باشند، هم صنایع دستیشان را به گردشگران بشناسانند.
آل داود به ضرورت وجود خانه صنایع دستی در هر روستا و شهر اشاره و بیان کرد: خوب است که در هر منطقه خانهای وجود داشته باشد که مردم صنایع دستی خود را در آن ارائه کنند. از سوی دیگر می توان شبکه هایی داشت که صنایع دستی کویر در کردستان و لرستان و صنایع دستی سیستان و بلوچستان یا کردستان در آن منطقه ارائه شود. به شرط آنکه به هویت صنایع دستی هر منطقه آسیبی وارد نشود. برای مثال ما می توانیم اندازه گلیم را کوچک تر یا بزرگتر کنیم اما نمی توانیم فرش نائین را با نقش تبریز ببافیم.
مدیر یکی از اقامتگاه بوم گردی در روستای گرمه در ادامه بیان کرد: در این خانه ها می تواند صنایع دستی همه مناطق ایران معرفی و ارائه شود. چرا که شاید گردشگران فرصت دیدن همه ایران را نداشته باشند و در نهایت چهار شهر بزرگ را ببینند اما اگر صنایع دستی مناطق مختلف در هر شهر و منطقه ای وجود داشته باشد، هر کس که به اصفهان می رود، می تواند صنایع دستی استان های دیگر را هم ببیند و به این ترتیب یک شبکه منظم میان اقامتگاه های بوم گردی و فعالان صنایع دستی شکل می گیرد.
آل داود همچنین بیان کرد: اینکه معاونت صنایع دستی بیاید و خانه ای با عنوان خانه صنایع دستی بسازد و مردم را وادار کند به آن خانه بیایند و محصولات خود را ارائه کنند کار پسندیده و خوشایندی نیست. ما نباید کار صنعتگران را از حالت طبیعی خود خارج کنیم بلکه می توانیم هنرمندان را شناسایی و از آنها درخواست کنیم در محل زندگی خود به تولید بپردازند. اصلاً زیبایی زنی که در روستای گرمه حصیر می بافد این است که به شوهر و فرزندان و کارهای خانه خود بپردازد و در زمان فراغت حصیربافی کند و ما نباید این فرصت و مجال را از او بگیریم.
مدیران تور ملزم به بازدید از کارگاه های صنایع دستی شوند
پس از آن، مهدی محتشمی فروش را یکی از مهمترین مشکلات صنایع دستی دانست و افزود: من اگر نتوانم محصول خود را بفروشم، نمی توانم به گسترش کار خود فکر کنم در نتیجه لازم است محل هایی برای فروش در هر شهر و روستا وجود داشته باشد و مدیران تور ملزم شوند از کارگاه های صنایع دستی بازدید کنند. به عبارتی لازم است تعامل مثبتی میان اقامتگاه های بوم گردی، مدیران تور و کارگاه های صنایع دستی وجود داشته باشد.
این هنرمند صنایع دستی که موفق به دریافت نشان هویت ملی در حوزه شعربافی کاشان شده، همچنین بیان کرد: بهتر است که در هر منطقه صنایع دستی ویژه همان منطقه ارائه شود. برای مثال من می توانم نمونه پارچه های یزد، گرگان و یا سمنان را در کاشان ارائه کنم اما نمی توانم به تولید این پارچه ها در شهر کاشان بپردازم. چرا که من میراث دار صنایع دستی نیاکان خود هستم و بهتر است که در کاشان شعربافی، در سمنان حوله بافی و در یزد دارایی بافی حفظ و احیاء شود.
در این جلسه همچنین تورگردان ها، تولیدکنندگان صنایع دستی، صاحبان اقامتگاه های بوم گردی و اهالی رسانه با تشکیل گروه های مستقل به ارائه پیشنهادات و نظرات خود پرداختند. ایجاد خانه صنایع دستی، تهیه اطلس اقامتگاه های بوم گردی، شناسنامه دار کردن صنایع دستی، آموزش تورگردان ها و همچنین تسهیل گران در حوزه صنایع دستی، استفاده از ظرفیت کارشناسان این حوزه در چیدمان و طراحی داخلی هتل ها و ساختمان ها، اطلاع رسانی، تبلیغات و مشارکت در نمایشگاه های داخلی و خارجی، استفاده از ظرفیت سفارتخانه ها، تشکیل تعاونی توزیع صنایع دستی، ذیل انجمن های بوم گردی و داشتن محلی در اقامتگاه ها برای عرضه صنایع دستی از مواردی بود که در این کارگاه به آن اشاره شد.
همچنین معرفی تولیدکنندگان صنایع دستی به بوم گردی ها، نظارت بر قیمت صنایع دستی ارائه شده در اقامتگاه های بوم گردی، برگزاری جشنواره های مختلف صنایع دستی در این اقامتگاه ها، ایجاد مهارت فروش و همچنین ایجاد خانه های صنایع دستی در هر روستا، ساخت فیلم، نمایش در ارتباط با فرآورده های دستی از دیگر مواردی بود که در دومین کارگاه مشورتی نقش و ارتباط صنایع دستی در بهبود بهره وری اقتصادی و توسعه پایدار فعالیت اقامتگاه های بوم گردی به آن اشاره شد.
نظر شما