تاکید بر نقش مادران در شکل‌دهی به هویت فردی کودکان

به گزارش خبرنگار مهر، کلانتر هرمزی عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی در نشست تخصصی با عنوان«نقش محوری مدرسه بر هویت ملی با تاکید بر خانواده و اشتغال» با طرح سوالی در زمینه نقش مشاوران مدارس در انسجام هویت جمعی، گفت: یکی از موضوعات مهمی که ما با دانش آموزان در سنین بحرانی نوجوانی در مدرسه روبرو هستیم، بحث هویت فردی است که به صورت شناختی تشکیل می شود. در این بین نقش مشاوران مدارس در ایجاد و شکل دهی به آن از طریق کار بر روی ابعاد شناختی دانش آموزان از اهمیت بالایی برخوردار است.

همچنین رحمت الله نورانی پور، عضو هیات موسس انجمن مشاوره ایران عوامل موثر بر فرایند کار در مدرسه را شامل دانش آموزان، معلمان، والدین، کارکنان و ساختار و سازمان مدرسه دانست و افزود: در این بین زوج ها و خانواده ها در نقش والدینی در تشکیل هویت دانش آموزان نقشی اساسی دارند و توجه و کار بر روی مشکلات زناشویی و خانوادگی در جهت شکل گیری هویت قوی فردی در دانش آموزان بسیار با اهمیت است.

عبدالله شفیع ابادی با تاکید بر محوریت نقش خانواده و مدرسه در شکل گیری هویت خاطرنشان کرد: «هدف» به عنوان اولین عامل بقا در زندگی به افراد نشان می دهد که باید چه کار کنند. یکی از عمده ترین مشکلات آموزش و پرورش در کشور ما نیز متوجه همین مبحث «هدف گزینی» می شود که باید به آن پرداخته شده و همچنین اهداف به صورت عملیاتی تعریف شوند. در یک کلام تعریف ما در آموزش و پرورش از یک انسان خوب باید مشخص شده تا بتوانیم آن را به مرحله عمل درآوریم.

سپس یوسفعلی عطاری استاد رشته مشاوره نیز به نقش مادران در شکل دهی به هویت فردی کودکان در نسل های بعدی پرداخت و با اشاره به جایگاه والای زن گفت: همین امر لزوم توجه به آموزش های فرزندپروری که در آن هویت افراد توسط خانواده به خصوص مادر شکل می گیرد را می رساند.

همچنین سلیمی بجستانی، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی در سخنان خود به بدعت های غلطی که زمینه ساز کم شدن شور و شوق یادگیری در دانش آموزان است، اشاره کرد که از جمله آن تعطیلی های فراوان در سال تحصیلی، نهادهای آموزشی ساختگی مثل موسسات کنکور، سوء استفاده از مفهوم تیزهوشی در مدارس غیر دولتی در جهت منافع شخصی، کتاب های کمک آموزشی که در بسیاری موارد غیر استاندارد هستند، پدیده ای به نام پشتیبان در مدارس و تاکید افراطی مدارس بر مباحث شناختی و درسی و غفلت از آموزش های تربیتی با محوریت هیجانات و اخلاقیات است.