این نویسنده و منتقد ادبی در گفتگو با خبرنگار مهر، با بیان این مطلب ، افزود : کتاب اهمیت و تاثیر گذشته را ندارد و نهادهای فرهنگی قبل از هر چیز وظیفه دارند کتاب خواندن را در جامعه رواج دهند .
عبدالعلی دستغیب تصریح کرد : یکی ازدلایل رکود کتابخوانی قیمت کتاب است ، هیچ برنامه تلویزیونی هم به معرفی کتابها اختصاص ندارد و حتی اکثر کتابخانه ها به روز نیستند . کتابهای درسی هم بیشتر پند و اندرز و عقیدتی هستند در حالی که ادبیات ذوق است و محیط باید بتواند مردم را جذب کند .
وی ادامه داد : مسئله جایزه فرع بر ادبیات است . اصل این است که آیا جامعه طالب قصه هست یا نه ؟ جایزه ، یکی از واکنش های اقبال جامعه نسبت به ادبیات است . حافظ و سعدی محصول دوره ای هستند که جامعه از شعر حمایت می کرد .
دستغیب یاد آور شد : جامعه فرصت و فراغت ندارد که قسمتی از وقتش را صرف ادبیات کند و مشکلات معیشتی و تلویزیون ، کامپیوتر و اینترنت وقت مفید فراغت را از جامعه می گیرد .
جنبه مادی جوایز خارج از ایران آنقدر بالاست که می تواند برای مدتی نویسنده را در رفاه قرار دهد . همچنین اثری که مثلا جایزه نوبل می گیرد به زبانهای مختلف ترجمه می شود و این خود باز منبع درآمد دیگری برای نویسنده است . اما قصه و شعر فارسی از مرز بیرون نمی رود و جایزه یک نویسنده از چند سکه تجاوز نمی کند .
وی خاطر نشان کرد : حمایت نهادهای دولتی در ابتدا باید از کتاب و کتابخوانی باشد . باید از سنین دبستان ذائقه کودک را به کتاب خواندن عادت داد .
عبدالعلی دستغیب گفت : زحمتی را که یک نویسنده فرانسوی یا ایتالیایی می کشد ، نویسندگان ما نمی کشند . نویسندگان ما تجربه جوانی خود را می نویسند و پس از آن در آثار بعدی خود را تکرار می کنند . همچنین آثار نویسندگان ما از فیلتر ممیزی می گذرد و این فیلتر هم بسیارتنگ است . در انتها چیزی که بعد ازممیزی از اثر باقی می ماند یک کار معمولی و تکراری است .
دستغیب در مورد داوری جوایز ادبی عنوان داشت : کسانی که می خواهند درباره آثار داستانی نظر بدهند باید تمام کتابهای سال مورد داوری را بخوانند و همچنین بر اساس ساختار هنری و زوایای ادبی کار قضاوت کنند نه بر اساس سلیقه خود ، که در این حیطه واجدین شرایط بسیار اندکند .
نظر شما