خبرگزاری مهر - گروه استان ها- سمیه اسماعیل زاده: تفاوتی ندارد بار اول باشد که پرچم متبرک امام رضا (ع) را به شهر و دیارت می‌آروند یا خود خادمی هستی و برای اولین بار پرچم حرمش را در میان خیل مردم مشتاق می‌گردانی؛ حس و حالی وصف‌ناشدنی است وقتی همه در زیر سایه خورشید هستیم، خورشیدی که حرمش به وسعت دل‌های زائرانش است و خادمان آن به شوق خدمت به این دل‌های زائر، خستگی نمی‌شناسند و روستا به روستا پرچم‌گردانی می‌کنند.
ده سالی می‌شود که خادم رضوی است اما امسال برای اولین بار پرچمدار حضرتش در برخی شهرستان‌های مازندران است و از حس و حال عجیبی که در این ده سال خدمت تجربه نکرده، می‌گوید؛ به فرودگاه ساری که رسیدیم، کودکان برایمان از امام رضا (ع) شعر خواندند و مردم بی‌تابانه منتظر بودند و با چنان استقبالی مواجه شدیم که گلویم از بغضِ اشک فشرده شد و قلبم از این همه شورِ مشتاقان به امام هشتم در حال ایستادن بود و شوق مردم در همه روستاهایی که تاکنون آمده‌ایم، تصورناپذیر است.
ناصر صدوقی از اشتیاق خود و تمام خادمان رضوی برای خادم بودنی دیگرگونه می‌گوید: خادمانی که سال‌های گذشته با کاروان خورشید همراه می‌شدند از خاطرات وصف‌ناشدنی شوق مردم و حس خود می‌گفتند و ما دیگر خادمان، در شوق تجربه این خادمی بودیم و امسال، برخلاف سال‌های گذشته و برای اولین بار مقرر شد تا در کاروان خورشید از خادمانی که هنوز این توفیق را نداشتند استفاده شود و ۹۰ درصد خادمان رضوی کاروان‌های امسال، برای اولین‌بار این نوع خادمی را تجربه می‌کنند.
این پرچمدار کاروان خادمان رضوی ادامه می‌دهد: برای خادمی در کاروان زیر سایه خورشید ثبت نام کردم اما چون تعداد خادمان ثبت‌نام کننده بسیار زیاد بود، گمان نمی‌کردم که انتخاب شوم اما خدا این توفیق را نصیبم کرد و من پرچمدار علی بن موسی الرضا شدم و تا ولادت امام رضا (ع) در مازندران هستیم و سوادکوه اولین مقصد کاروان ما است.
تمام این حال وصف‌ناشدنی خادمان رضوی از شوق پایان ناپذیر مردمان این دیار در محبت به امام هشتم‌شان ریشه می‌گیرد، محبت و شوقی که در هر مکان و بر هر دلی به گونه‌ای متفاوت جلوه می‌یابد. گاهی در میانه هیاهوی نقاله‌های کارخانه زغال‌شویی البرز مرکزی رخ می‌نماید. کارگری که نمی‌تواند پست خود را ترک کند و هنگامی که دیگر کارگران در محوطه ایمن کارخانه جمع هستند و دست بر پرچم متبرک می‌کشند و نمک و نبات متبرک می‌گیرند، او از همان دور، دست به سینه رو به روی پرچم و خادمان می‌ایستد و سلام خاصه امام رضا (ع) را با دیگر کارگران، زیر لب زمزمه می‌کند.
شوق بیماران در زیارت پرچم متبرک امام رضا (ع) اما سرشار از تمناها و نذر و نیازها است. یکی از مکان‌هایی که شاید هر روز هزاران بار نام امام هشتم به استغاثه در آن یاد شود، در بیمارستان‌ها است، به‌ویژه اگر سال‌ها هیئت‌دار بوده باشی و اما این روزهای ولادت در بستر بیماری افتاده باشی. رمضان جعفری، ۲۴ سال هیئت‌دار بوده و هر سال در ایام ولادت امام رضا (ع) با هیئت به زیارتش می‌رفته است اما امسال بیماری موجب شد تا نتواند زائر حرمش باشد ولی امام مهربانی‌ها زائرنوازی کرد و پرچمش را به دست خادمانش به بیمارستان شهدای زیراب و بر بالین تخت او آورد تا پیرمرد دست و صورت خود را بر آن بکشد و اشک شوق بر صورتش جاری شود و بگوید: از امام رضا (ع) می‌خواستم که امسال بتوانم به پابوسش بروم و اکنون شما موجب شدید که اگر نتوانستم به حرمش بروم با پرچم متبرکش او را زیارت کنم.
در میانه مردمی که برای استقبال در هر روستا به صف ایستاده‌اند، اما حال و هوای مادران شهید رنگ و بوی دیگری دارد، خصوصا مادران شهیدانی که هنوز پیکر فرزند شهیدشان به خانه بازنگشته و غریبانه در خاک جبهه‌ها مدفون است. خاتون قنبری، مادر شهید جاویدالاثری است که امام رضا (ع) را درمان هر دردی می‌داند و اینبار دستان خود را دخیل پرچم متبرکش می‌کند و از او می‌خواهد پیکر فرزند شهیدش باز گردد، اشک را با گوشه چارقدش پاک می‌کند و می‌گوید: امام رضا (ع) غریب است و فرزند شهیدم معلوم نیست که بیست سال در کجا غریب مانده و برای بازگشتش به امام رضای غریب نذر کرده‌ام.
گاهی زائران خود خادم خادمان می‌شوند و با شوق و ذوقی سرشار و به شیوه خاص خود از خادمان رضوی استقبال می‌کنند. همچون بانوان روستاهای سوادکوه که همه عشق و محبت خود را به امام رضا (ع) در هنر آشپزی خود ریخته‌اند و تمام روز گذشته را مشغول بودند تا برای کاروان خادمان و زائران امام هشتم کیک و شیرینی‌های خانگی درست کنند. «با وجود امکانات کمی که در روستا وجود دارد اما ما همه توان خود را به کار گرفتیم تا بتوانیم استقبال باشکوهی داشته باشیم و امیدواریم شمس الشموس، علی بن موسی الرضا از ما راضی باشد» این‌ها حرف‌های طاهره گرجستان است هنگامی که مشغول پهن کردن سفره پذیرایی از خادمان و زائران پرچم متبرک امام رضا (ع) بود.
در مشهد باشی یا در دور دست‌ترین روستاها، در هنگامه کار، در بستر بیماری، زمانی که دلت برای امام رضا (ع) به تپش درآید، زائر حرمش هستی، حرمی که به وسعت دل‌های مشتاقانش گسترده شده و خدمت به این زائران دوردست اما نزدیک، خود جلوه دیگری از خادم رضوی بودن است و تمام این سرزمین پر از مردمانی است که با جان و دل هم زائر و هم خادم او هستند.
نظر شما