به گزارش خبرنگار مهر، محمدباسط درازهی، در برنامه تلویزیونی پرسشگر که شب گذشته از شبکه آموزش روی آنتن رفت، با بیان اینکه عدالت آموزشی همان عدالت اجتماعی است و در قانون اساسی آمده همه مردم حق دارند از آموزش به طور یکسان بهره مند شوند، گفت: به عنوان نمونه سیستان و بلوچستان بسیار به لحاظ شاخص های آموزشی عقب افتاده و فاصله معنادار با دیگر استان ها دارد. عدالت اجتماعی شکل نمی‌گیرد مگر عدالت آموزشی برقرار شود و همه مردم از هر قوم و باور و عقیده ای به نحو احسن آموزش داده شوند.
نماینده مردم سراوان، سیب، سوزان و مهرستان در مجلس، با بیان اینکه استان ما بیش از صدهزار بازمانده از تحصیل دارد، اضافه کرد: سیستان و بلوچستان ۱۰۳ هزار و ۵۵۶ بازمانده از تحصیل دارد که ۲۷ هزار و ۱۲۹ نفر در مقطع ابتدایی هستند. در کشوری چون ژاپن اولویت اول شان آموزش و پرورش است و حدود ۲۲۰ میلیارد دلار برای آن هزینه می‌کند که ۵۰ برابر کشور ماست.
وی تاکید کرد: مجلس در تقنین، پیگیری و نظارت به این مهم تاکید دارد که اگر حرمت و جایگاه و شان و شخصیت معلم حفظ نشود جایگاه علمی کشور ارتقا نمی یابد. باید نسخه ای پیچید که آموزش و پرورش را در تخصیص اعتبارات، قانونگذاری ها و حمایت ها در اجتماع، مجلس، دولت، شورای عالی انقلاب فرهنگی و دیگر نهادها مورد توجه قرار دهیم.
عضو کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه تهران و سیستان و بلوچستان بدترین وضعیت فضای آموزشی را دارند، گفت: خوب است که خیرین به این دو حوزه بیشتر توجه کنند.
درازهی با بیان اینکه تاکید نمایندگان مجلس این است که کل نظام آموزش و پرورش را یک نظام یکپارچه کنیم گفت: اینکه چون من نماینده مجلس ام فرزندم در فلان مدرسه درس بخواند احساس تبعیض را زیاد می‌کند.
وی افزود: تنوع مدارس، تبعیض را رقم زده است. از سوی دیگر تبعیض در بین استان ها نیز وجود دارد. شهرها و روستاهایی داریم که مدرسه ندارند و زیر کپر درس می‌خوانند. اگر مدرسه را در قالب یک نظام آموزشی مدرسه ای ببینیم و به نسبت جمعیت، سرانه را تقسیم کنیم حتما بسیاری از فاصله ها کمتر خواهد شد. در مناطق مرزی، محروم و عشایری مشکل بیشتر است.
این نماینده مجلس با بیان اینکه از جمله عوامل ترک تحصیل این است که تمرکز و سرمایه گذاری دولت برای آموزش و پرورش در همه جا یکسان اتفاق نیفتاده است گفت : از شمال تا جنوب استان سیستان و بلوچستان ۱۲۰۰ کیلومتر است و دسترسی به فضای آموزشی سخت تر است. هر چه از پایتخت دور شویم بضاعت مالی مردم کمتر می شود. شاید در تهران خانواده ای بتواند یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان در ماه برای آموزش هزینه کند اما در روستایی خانواده ای کل درآمدش بالاتر از یک میلیون تومان نباشد.
درازهی ادامه داد: برای تحقق عدالت آموزشی باید همه مردم را با یک نگاه و زیر یک چتر ببینیم و بودجه مناطق کمتر برخوردار و مرزی را در قالب اجرای پروژه های مدارس شبانه روزی و... بهتر ببینند.
نظر شما