«زینب(س)» زنی فراتر از دوگانه‌های پوچ

مجله مهر - پریچهر جنتی: بار سنگین پیشوای قبلی را به دوش و سر پیشوای بعدی را به دامن داشت. او زنی بود که داستان تمام‌شده‌ی کربلا را، از نو شروع کرد و به گوش دنیا رساند. خونی که در ظاهر از شمشیر، شکست خورده بود با درایت و شهامت زینب (س) پیروز شد.

آن زن بود که پرچم عاشورا را از میان خون و آه بلند کرد. زینب(س) دلی بود سوخته و دهانی پر از فریاد حق ایستاد؛ مثل زن. در میان انبوه نیزه‌داران، هلهله‌کنندگان و طعنه‌زن‌ها ایستاد و تمام مکر را به زانو درآورد و همه پروپاگاندای کفر را در خطبه‌ای هیچ کرد. هیچ... ایستاد با حنجره ای زنانه و واژگانی از جنس مردانگی، از جنس علی(ع)... تنها، یکه و مصیبت‌دیده در خانه دشمن، ایستاد و هژمونی پوشالی‌شان را به باد داد.

زن بود... آنقدر مادر که خار پای حسین(ع) را به چشم می‌کشید. حسین که جای خود... او دست نوازشی بود برای کودکان کاروان و آغوش تسلابخشی برای مادران و دختران هراسان.

زن بود... آنقدر پدر که بعد از حسین(ع)، دل‌های فروریخته کاروانیان به نفَس‌های مطمئن او گرم می‌ماند و تن‌های لرزان اُسرا به ستون او تکیه می‌کرد. پیشوای اکنونِ جهان، سر بر شانه او می‌گذاشت و پیشوای پیشین، جهان را به او سپرده بود.

زن بود... آنقدر مدیر که هجوم چند هزار حرامی او را برنیاشفت، کاروانش را پراکنده نکرد، صلابتش را نکاست و مقصد و مقصود را از یادش نبرد.... کودکان را از زیر دست و پای غارتگران بیرون می‌کشید، مادران را سامان می‌داد، زمین‌افتادگان را بلند می‌کرد؛ ناگاه به دل خیمه آتش می‌زد و خورشید چهارم بر دوشش برمی‌گشت. گاه به دل دشمن می‌زد و گوشواره و سینه‌ریز و عبایی که از زنان ستانده بود جلوی حرامیان می انداخت تا آرامش بخرد.

زن بود... آنقدر ناجی که بارها و بارها در کربلا، در کوفه، در شام... جان پیشوای انسانیت را نجات داد و نگذاشت زمین خالی از امام شود. نگذاشت آسمان بلرزد و زمین هرآنچه دارد فرو دهد.

زن بود... که در مجلس تزویر و تحقیر، مقابل یزید ایستاد و مردانه لب به سخن باز کرد «گمان کرده ای ما را به اسارت گرفتی و حقیر شدیم؟ به خدا که سرافرازترینیم و از امتحان آزادگی سربلند بیرون آمدیم.» محرم و صفر اگر اسلام را زنده نگه داشت، این زینب(س) بود که محرم و صفر را زنده کرد.

زن بود... اما نه آنکه فقط نشانه‌ای از زن بودن باشد؛ دنیای فهم و فضیلت بود و دنیا بر سرانگشتان مبارکش چرخید و مستکبر زمانه‌اش را در کاخ خود ذلیل کرد.

زن بود...  که هیچ مردی با او برابر نبود.

زن بود... که پاک مردان تاریخ به هرچه رسیدند از عظمت زنانه اوست. زن، زینب بود و زینب، زن.